28.6.10
agaphnos
Τι ξημερώνει;
Και χορό τριγύρω σου θα στήσουν,Με βιολιά και με ζουρνάδες γύφτοι,
Εβραίοι, αράπηδες, πασάδες,
και τα γόνατά τους θα λυγίσουν οι τρανοί σου
και θα γίνουν των ραγιάδων οι ραγιάδες
Κωστής Παλαμάς Πολύ σοφά οι παλαιότερες γενιές έλεγαν την παροιμία «δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει», θέλοντας να πουν με τον τρόπο αυτό πως το μέλλον είναι ακαθόριστο και άγνωστο. Αυτό το άγνωστο του μέλλοντος, εκφράζει εν πολλοίς την αδυναμία του ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Ωστόσο αν και το μέλλον κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει, μπορεί να το προβλέψει, ή ακόμα περισσότερο να το προετοιμάσει. Όχι να το καθορίσει, καθώς το απρόβλεπτο κυριαρχεί στην εξέλιξη της ιστορίας, αλλά να το προετοιμάσει, να το καθοδηγήσει. Να δημιουργήσει εκείνες τις δομές και συνθήκες οι οποίες θα το κατευθύνουν προς ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Μην έχει κανείς αμφιβολία πως όλα αυτά τα οποία τους τελευταίους μήνες φαντάζουν σαν ένας τρομερός εφιάλτης, δεν εντάσσονται σ' αυτήν την λογική. Η αποδόμηση της έννοιας της Πατρίδος, με ταυτόχρονη μετάλλαξη των εθνικών, πολιτισμικών, ηθικών, θρησκευτικών ακόμη και βιολογικών χαρακτηριστικών στοιχείων τα οποία συνθέτουν και οριοθετούν την ελληνική κοινωνία εδώ και χρόνια, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα πως είναι ante portas. Το ερώτημα το οποίο εγείρεται είναι αν η οικονομική κρίση είναι αφορμή ή πρόσχημα για αυτήν την κατάσταση. Επιτάχυνε αυτήν την επερχόμενη αποδόμηση της Ελλάδας, ή απλά είναι το παραπέτασμα το οποίο επιχειρεί να την κρύψει; Αρκεί κάποιος να σκεφτεί πόση εθνική ντροπή έχει προσέλθει με αφορμή τα «οικονομικά μέτρα». Εξευτελισμός και περιθωριοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων, διάφορα περίεργα «αναπτυξιακά προγράμματα» στην εκπαίδευση τα οποία έχουν ως μόνον σκοπό τον πολυπολιτισμό, ακόμη - ακόμη και αλλαγή στην υπάρχουσα δομή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δίχως καμιά διάθεση συνωμοσιολογίας καθίσταται σαφές πως η αποδόμηση της Πατρίδας μας είναι βάσει ενός μεθοδικού και συστηματικού σχεδίου το οποίο εξελίσσεται με μια τρομακτική ταχύτητα, και εξαπλώνεται σε όλους τους τομείς και δραστηριότητες της κοινωνικής ζωής αυτού του λαού. Επιβάλουν στην κοινωνία χιλιάδες αλλοδαπούς οι οποίοι θα γίνουν ρυθμιστικός παράγοντας στις τοπικές κοινωνίες, με σκοπό την βιολογική και συνειδησιακή αλλοίωση της ελληνικής κοινότητας. Έπειτα, αποδομούν την ελληνική εκπαίδευση με σκοπό τον ψυχικό αφοπλισμό της νεολαίας, κάτι το οποίο συμβαίνει χρόνια, αλλά πλέον φαντάζει καθεστώς. Κλείνουν σχολεία στο εξωτερικό, απολύουν εκπαιδευτικούς, χλευάζουν τους Έλληνες δασκάλους της παραμεθορίου, επιβάλουν την τουρκική γλώσσα στην Θράκη, γεμίζουν τα μαθήματα της ιστορίας, της λογοτεχνίας και της έκθεσης με το αντιρατσιστικό δηλητήριο. Μετατρέπουν την ελληνική κοινότητα σε ένα διοικητικό τέρας, και χωρίζουν την πατρίδα σε «περιφέρειες», κάτι δηλαδή σαν ομόσπονδο κράτος. Και όλα αυτά πότε; Όταν αποφάσισαν ταυτόχρονα να δώσουν την ελληνική υπηκοότητα σε χιλιάδες αλλοδαπούς οι οποίοι πλέον θα θέτουν ζητήματα στις τοπικές κοινωνίες και θα έχουν επίσημα «δούναι και λαβείν» με την διαπλοκή της εξουσίας. Καθιερώνουν μάλιστα και τα «τοπικά δημοψηφίσματα» για να δείξουν τα δημοκρατικά τους παράσημα. Πότε όλα αυτά; Όταν η ζωή του Έλληνα θα έχει εξαθλιωθεί οικονομικά, εργασιακά, και κοινωνικά, όταν δίνουν αρμοδιότητες ενός πρωθυπουργού στους περιφερειάρχες οι οποίοι διοικητικά και οικονομικά θα μπορούν πλέον να συναλλάσσονται απευθείας με την ΕΕ, όταν εγκαθιστούν στα δημοτικά συμβούλια αλλοδαπούς. Σκοπός τους; Ο διαμελισμός της Πατρίδας. Όταν σε λίγα χρόνια η οργή και η αγανάκτηση του λαού θα έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε να ζητούν την αποκοπή τους από την κεντρική εξουσία, και τότε οι πολιτικάντηδες θα θυμηθούν το «δημοκρατικό κεκτημένο» του δημοψηφίσματος. Ποιος θα αντισταθεί άραγε τότε και γιατί; Όταν οι χιλιάδες των αλλοδαπών θα έχουν γίνει εκατομμύρια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, και όταν ο ελληνικός λαός θα έχει μετατραπεί σε έναν πληθυσμό κενό ψυχής και συνειδήσεως. Σε έναν πληθυσμό που οι έννοιες φιλότιμο, πατρίδα, Χριστός, ελληνική ιστορία, ελληνική γλώσσα δεν θα έχουν πια τίποτα να του πουν, ενδεχομένως δε να του είναι και άγνωστα. Και γιατί άραγε να αντισταθεί ένας τέτοιος κενός συνείδησης, μνήμης και ψυχής άνθρωπος; Φτιάχνουν ανθρώπους των οποίων η μόνη έννοια θα είναι ο μισθός και τα επιδόματα, τα δάνεια και οι συντάξεις, για να μην μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο. Η δικτατορία της σκέψης παραλύει την ζωτικότητα της κρίσης και της αντίδρασης, και αυτό είναι το οποίο προσπαθούν να παγιώσουν στην ελληνική κοινωνία. Να είναι ο Έλληνας σκλάβος των χρημάτων, ώστε να μην μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο. Και όταν αύριο θα του πουν οι «περιφερειάρχες» να αποκοπεί από τον εθνικό κορμό για να παίρνει επιδοτήσεις από την ΕΕ, θα το πανηγυρίσει και μάλιστα με δημοψήφισμα! Μοναδικό μας χρέος είναι να αγωνιστούμε, γκρεμίζοντας την δικτατορία της σκέψης και σπάζοντας την συνωμοσία της σιωπής!
Ευάγγελος Χ. Χανιώτης
www.elkosmos.gr
Δεν «κομίζω γλαύκα εiς Αθήνας», αναφερόμενος στην κατάρα του Έθνους, στους εφιάλτες, τους μασκαράδες, τους μωροφιλόδοξους νάνους, τις φανατισμένες μετριότητες, τους ξενοκίνητους συκοφάντες και αργυρώνητους πολιτικάντηδες, οι οποίοι συνειδητά ή ασυνείδητα να φανατίζουν τον λαό μας, εν ονόματι κάποιας... «δημοκρατίας», «ανεξαρτησίας» και... «λαϊκής κυριαρχίας» στο να... «δικάζουν» με συνοπτικές διαδικασίες, να καταδικάζουν και δολοφονούν φιλοσόφους, ήρωες πατριώτες και Εθνικούς Ηγέτες. Βεβαίως, όμως, η Ιστορία - αμείλικτος και δίκαιος κριτής - τους αποκαθιστά και δικαιώνει την προσφορά και το έργο τους, τοποθετώντας τους στο βάθρο των Μεγάλων Ελλήνων, συχνά πολύ γρηγορότερα από ό,τι κανείς θα περίμενε και ιδιαίτερα όταν τους διαδέχονται οι συκοφάντες τους, ανάξιοι, φαύλοι, συχνά απατεώνες και πρόθυμα ξενόδουλα ενεργούμενα, οδηγώντας την Χώρα στην ταπείνωση και αλλοτρίωση αξιών, αρχών, ηθών, παιδείας, Ιστορίας και στην πολιτικο-κοινωνική εξάρτηση, παραχωρώντας και την στοιχειώδη εθνική κυριαρχία κι ανεξαρτησία! Με το αζημίωτο! Τότε μοιραίως ο Ελληνικός Λαός κρίνει και συγκρίνει τους... «αιμοσταγείς δικτάτορες» με τους... «άξιους και καλούς... δημοκράτες». Ποιος μπορεί σήμερα ν' αμφισβητήσει και να κλονίσει από το ιστορικό του βάθρο, το εθνικό και κοινωνικό ανάστημα του... «κακού δικτάτορα» Ιωάννη Μεταξά! Αλλά, πολύ συντομότερα ιστορικά, αναδεικνύεται η ηγετική φυσιογνωμία και το ανάστημα, του πλέον κατασυκοφαντηθέντος Εθνεγέρτου - Επαναστάτη, του Γεωργίου Παπαδοπούλου, που τόλμησε με τους συντρόφους του πατριώτες Έλληνες Αξιωματικούς να επαναστατήσει και αναστήσει την «δολοφονηθείσα υπό... ελευθέρου... και δημοκρατικού καθεστώτος» (κατά την ρήσιν του φυγάδος... Εθνάρχου Κ. Καραμανλή), κατόπιν διαδοχικών... κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων, να την ανασύρει από το τέλμα της φαυλότητος και της αποτελμάτωσης ενός ακυβέρνητου κράτους με διαλυμένο και ανύπαρκτο κενοβούλιο και κυριολεκτικά χωρίς υποτυπώδη - έστω - κυβέρνηση, σε κλίμα κοινωνικο - πολιτικών αδελφοκτόνων συγκρούσεων, ανυποληψίας και διαφθοράς στα πρόθυρα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής καταρρεύσεως που εγκυμονούσε γι' ακόμη μία φορά Εθνική Καταστροφή. Η επαναστατική παρέμβαση των παρασημοφορημένων - και με τραυματισμένα ήδη κορμιά στο Αλβανικό Μέτωπο και τον Συμμοριτοπόλεμo - ηρωϊκών πατριωτών Ελλήνων Αξιωματικών του Γεωργίου Παπαδοπούλου, ανασυγκρότησε από τα ερείπια Κράτος σεβαστό, κυρίαρχο και ανεξάρτητο. Περήφανο και νοικοκυρεμένο, κοινωνικής ευημερίας και πρωτόγνωρης υπερεπάρκειας, με μία Δραχμή από τα πλέον διεθνώς «σκληρά» νομίσματα. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Η «αντίσταση» της πολιτικής μαφίας που... μύρισε ψητό. Οι έξωθεν νονοί της φρόντισαν για τα περαιτέρω, τα επίσης γνωστά ηρωϊκά... παραμύθια με τους... δράκοντες. Για να στηθεί και το... παραμύθι του Πολυτεχνείου. Γέλιο και κλάμα ο κόσμος! Όπως ακριβώς γράφει, λίαν διαφωτιστικά, ο διαπρεπής αρθρογράφος Χρήστος Πασαλάρης (κάθε άλλο παρά «χουντικός») στην «Απογευματινή» στις 18 Νοεμβρίου του 1994: «Και θα γελούσε και θα έκλαιγε ακόμη περισσότερο, αν ήξερε πόσο το... γλεντάνε 21 χρόνια τώρα (σ.σ.: όταν τα έγραφε ο κ. Πασαλάρης) οι... σκοτεινοί υπερατλαντικοί και σκηνοθέτες της «εξέγερσης», για την οποία εργάστηκαν τόσο καταχθόνια, προκειμένου να φέρουν στην Εξουσία τον Ιωαννίδη και να παραδώσουν την μισή Κύπρο στους Τούρκους...». Από τότε δώσαμε πολλά με τους... «μεταπωλητές» της άϋλης εθνοκτόνου μεταπολίτευσης. Οι διασώσαντες την Χώρα, ήρωες πατριώτες Αξιωματικοί καταδικάστηκαν σε «αργό θάνατο» ισόβια, για να μην ξανατολμήσουν ή τους μιμηθούν άλλοι πατριώτες! Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ανήλθε στο Πάνθεον των Μεγάλων Ηγετών του Ελληνισμού, σαν σήμερα Κυριακή 27 Ιουνίου, πρίν 11 χρόνια. Και η Ελλάδα σε κατοχική Δικτατορία, με την συναίνεση του... «Ελληνικού Κοινοβουλίου». Και πάλι με το... αζημίωτο, αλλά με την εξαθλίωση ενός λαού που δεν έμαθε ακόμη να ξεχωρίζει τους πατριώτες πολιτικούς από τους Απατεώνες της πολιτικής. «ΕΓΚΛΗΜΑ και ΤΙΜΩΡΙΑ». Η σύγκριση είναι αμείλικτη και συντριπτική. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι σύντροφοί του ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ. Αλλά περί αυτών, την προσφορά και το έργο του Γεωργίου Παπαδοπούλου και της 21ης Απριλίου 1967, θα μιλήσουμε αναλυτικά στο επόμενο τεύχος. Και αναλυτικότερα στο τόσο αποκαλυπτικό βιβλίο - επιστημονική έρευνα του Ιστορικού Μάνου Χατζηδάκη «Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ την 21ης Απριλίου», για τα ανεπανάληπτα επιτεύγματα και προσφορά προς τον λαό μας.
Athens Time
