Η Παναγία της Κανακαριάς!

Μια διαμελισμένη Θεοτόκος, που αναζητά τα κομμάτια της!

 Συλημένος και αλειτούργητος παραμένει εδώ και 37 χρόνια στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου ο ναός της Παναγίας της Κανακαριάς με τα απαράμιλλης τέχνης εντοίχια ψηφιδωτά, τα οποία αποτοιχίστηκαν μεταξύ 1978-1979 από τον Τούρκο αρχαιοκάπηλο Αϊντίν Ντικμέν, μεταφέρθηκαν στη Γερμανία και πολλά τμήματα τους πουλήθηκαν σε εμπόρους τέχνης.
Ο ναός της Παναγίας Κανακαριάς, που βρίσκεται στο χωριό Λιθράγκωμη της Καρπασίας, είναι από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις σύλησης της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού....

Για την ονομασία Κανακαριά υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι ένας Σαρακινός χτύπησε με βέλος, ή με μαχαίρι, το γόνατο της Παναγίας στην εικόνα, που βρισκόταν στον τοίχο έξω από την εκκλησία.
Αμέσως έτρεξε αίμα. Αλλά το αιχμηρό αντικείμενο επέστρεψε σ' εκείνον και καρφώθηκε στο χέρι του. Στην προσπάθειά του να θεραπεύσει την πληγή, έσπευσε στο διπλανό χωριό, φωνάζοντας «καν, καν» («αίματα, αίματα»). Ο Σαρακινός πέθανε στο δρόμο κι από τότε η Παναγία ονομάστηκε Κανακαναριά.
Κατά άλλον θρύλο, η Παναγία ονομάστηκε έτσι επειδή χτίστηκε από έναν κανακάρη, δηλαδή ένα μοναχοπαίδι.
Η τρίτη εκδοχή προέρχεται από το ψηφιδωτό της βρεφοκρατούσας Παναγίας, η οποία «κανακεύει» τον γιο της κρατώντας τον στα γόνατά της.
Ο ναός της Παναγίας Κανακαριάς, στην πρώτη του μορφή ήταν μοναστηριακός, σπάνιο δείγμα της τέχνης του 6ου μ.Χ. αιώνα. Ανήκει στον τύπο της βασιλικής με τρούλο και, σύμφωνα με τους βυζαντινολόγους, η κεντρική αψίδα του είναι το μόνο τμήμα, που σώζεται από την ξυλόστεγη βασιλική του 5ου αιώνα. Η βασιλική αυτή καταστάφηκε τον 7ο αιώνα κατά τη διάρκεια των αραβικών επιδρομών.
Ο ναός ξανακτίστηκε πρώτα ως ξυλόστεγος και έπειτα ως καμαροσκεπής. Σε μεταγενέστερο στάδιο, σύμφωνα με το Τμήμα Αρχαιοτήτων της Κύπρου, προστέθηκε στο κτίσμα ασπιδόμορφος τρούλος πάνω από το ιερό βήμα και κατά τον 12ο αι. προστέθηκε τρούλος στο κεντρικό κλίτος.
Η κεντρική αψίδα του ναού, που χρονολογείται στη Μέση Βυζαντινή περίοδο, ήταν διακοσμημένη με ψηφιδωτά από τον 6ο αι μ.Χ. και αποτελούν πολύ σημαντικά έργα τέχνης και από τα λιγοστά εναπομείναντα πρωτοχριστιανικά ψηφιδωτά παγκοσμίως. Σε αυτά εικονίζεται η Θεοτόκος ένθρονη περιβαλλόμενη από «φωτεινή δόξα», στοιχείο το οποίο συνήθως περιβάλλει τον Χρίστο στις σκηνές της Μεταμόρφωσης και της Ανάληψης.
Η Θεοτόκος κρατά στα γόνατα της τον Χριστό. Τη δόξα πλαισίωναν δύο φοινικόδεντρα και δύο αρχάγγελοι με σκήπτρο. Την παράσταση περιέβαλλε πλατιά ζώνη με γεωμετρικό και φυτικό διάκοσμο και με δεκατρία μετάλλια, όπου εικονίζονταν στηθαίοι ο Χριστός ή σταυρός και οι δώδεκα απόστολοι.
Εκτός από τα ψηφιδωτά, στον ναό υπήρχαν τοιχογραφίες του 12ου, του 14ου αιώνα και του 16ου. Η μόνη που διασώθηκε, αλλά «τραυματισμένη», είναι η τοιχογραφία της Παναγίας Κανακαρίας στο τυφλό τόξο πάνω από τη νότια είσοδο, που μπορεί να χρονολογηθεί στην τελευταία εποχή.
Όταν το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου πληροφορήθηκε τη σύληση του ναού κατήγγειλε το γεγονός στην UNESCO, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), στο Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων (ICOMOS) και στη Europa Nostra, αλλά και σε καθηγητές Βυζαντινής τέχνης παγκοσμίως.

Read the rest of this entry »

Μεγάλη η χάρη της.

Ιερά μονή Παναγίας Σουμελά.

Στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, βρίσκεται το πνευματικό κέντρο του Ποντιακού Ελληνισμού, η Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά.

Μια ιστορία, μια παράδοση και ένας θρύλος αγκαλιάζουν το σύμβολο του Πόντου, την Παναγία Σουμελά. Ήταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς αυτός που χάραξε τη μορφή της Παναγίας πάνω σε ξύλο. Η εικόνα της Σουμελά, βρέθηκε μετά το θάνατο του Λουκά στην Αθήνα και για αυτό το λόγο, αρχικά είχε ονομαστεί ως η Παναγία η Αθηνιώτισσα.

Στο τέλος του 4ου αιώνα (380- 386) ιδρύθηκε στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο (κατά κόσμο Βασίλειος και Σωτήρχος, θείος και ανιψιός, κάτοικοι και οι δυο Αθηνών). Με μοναδικά εφόδια την πίστη, την επιμονή και την εργατικότητα, οι δυο ερημίτες μοναχοί, κατόρθωσαν να χτίσουν την εκκλησία της Σουμελιώτισσας, σκαλιστή μέσα στο βουνό. Από τότε έγινε γνωστή ως ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ (Εις του Μελά-στου Μελά-Σουμελά).

Μέχρι το 1922, υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής, ο συμπαραστάτης, το καταφύγιο και ο εμψυχωτής των Ελληνοποντίων. Υπήρξε επίσης ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας, καθώς και της αναζωπύρωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των πιστών.

Ο αναπάντεχος ξεριζωμός, ερήμωσε μαζί με τον αλησμόνητο Πόντο και τη Βίγλα της Σουμελιώτισσας. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν, και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης, ύστερα από ενέργειες του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου προς την τουρκική κυβέρνηση του Ισμέντ Ινονού.

Από το 1952, αρχίζει μια νέα περίοδος. Η ελλαδική ιστορία της Παναγίας Σουμελά. Το 1951-1952 η εικόνα παραχωρείται στο σωματείο "Παναγία Σουμελά" Θεσσαλονίκης, το οποίο και άρχισε την ανέγερση της Μονής, σε ένα επίπεδο του Βερμίου, πάνω από το χωριό Καστανιά, που είχε παραχωρήσει δωρεάν 500 στρέμματα για την ανέγερση του Προσκυνήματος.

Η " Αθηνιώτισσα" και "Σουμελιώτισσα" γίνεται τότε Βερμιώτισα και πανελλήνιο Προσκύνημα.

Από το 1952 που χτίστηκε ο μικρός ναός, η Εικόνα θρονιάστηκε στο νέο της θρόνο. Σκοπός της ανέγερσης της Μονής δεν ήταν η ίδρυση στον ελλαδικό χώρο, ακόμη ενός μοναστηριού, αλλά η ανέγερση ενός προσκυνήματος που θα αποτελούσε σύμβολο και φάρο.

Χάρη στην ευλάβεια και θεοσέβεια των Ποντίων και φιλοποντίων, δημιουργήθηκαν διάφορα κτίρια. Η διοίκηση της Παναγίας Σουμελά, φρόντισε για τη δημιουργία μουσειακής συλλογής από ιερά σκεύη, εικόνες και άμφια, αλλά και τη δημιουργία αξιόλογης βιβλιοθήκης.

Σήμερα το κτιριακό συγκρότημα περιλαμβάνει δυο εκκλησίες δέκα ξενώνες με 620 κρεβάτια, ένα εστιατόριο, δυο τουριστικά περίπτερα βρύσες, τηλέφωνα, ηλεκτρικό φως, χώρους στάθμευσης, πλατεία, εκατοντάδες καλλωπιστικά και καρποφόρα δέντρα.

Κάθε χρόνο, το τριήμερο του 15Αύγουστου, είναι πρωτοφανής η συρροή χιλιάδων προσκυνητών από όλα τα διαμερίσματα της χώρας και το εξωτερικό. Η περιφορά της Εικόνας, μέσα στο χώρο του ιερού προσκυνήματος, γίνεται με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, είναι μια από τις πιο συγκινητικές και κατανυκτικές ακολουθίες.

Read the rest of this entry »

Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών.

Θεομητορικός Δεκαπενταύγουστος… Προσκυνούμε τη χάρη Της.

www.elkosmos.gr 
 0ι  απανταχού Έλληνες τον εορτάζουν πανηγυρικά. Η αγάπη τους για την Παναγία, μεγάλη. Μόνο η σκέψη Της, μας αγαλλιάζει. «Στους θερμούς εσπερινούς του ωραίου Αυγούστου οι παρακλήσεις σαν βάλσαμο θωπεύουν τις πονεμένες καρδιές κι αισθάνονται δρόσο γλυκιά εξαίσιας αναψυχής. Οι θαυματουργές πολλές εικόνες της, με τα ακοίμητα καντήλια, τις άσβεστες λαμπάδες από μελισσοκέρι, τα μύρια αφιερώματα, τ' ασημένια περίτεχνα πουκάμισα, τις μετάνοιες, τα δάκρυα, τους ασπασμούς, τα τάματα, τις υποσχέσεις, τις παρακλήσεις και τις ευχαριστίες. Νηστεύουν, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν πολλοί. Σαγηνεύει το ιερό και ωραίο πρόσωπο της Θεοτόκου. Σε κάνει να καταθέσεις το βάρος σου, τον πόνο σου, τον πικρό λογισμό σου, την αθυμία, την κόπωση, τον στεναγμό και τη στεναχώρια σου», γράφει ο αγιορείτης μοναχός Μωϋσής, στην εφημερίδα «Μακεδονία».

Στην Θεοτόκο αποδόθηκε η σωτηρία της Βασιλεύουσας από τους Αβάρους, που την πολιόρκησαν όταν ο Αυτοκράτωρ Ηράκλειος απουσίαζε σε πόλεμο κατά των Περσών. Ο λαός αγρύπνησε στις Βλαχέρνες ψάλλοντας τον Ακάθιστο Ύμνο. Διαβάστε και τι έγραψε ο Στρατής Μυριβήλης: «Προς την Παναγία, προς την Υπέρμαχο Στρατηγό, αποτείνεται το θαυμάσιο βυζαντινό τροπάρι ‘Tη Υπερμάχω Στρατηγώ', που στην πραγματικότητα είναι ο εθνικός ύμνος του αγωνιστικού Βυζαντίου. Και σαν εθνικό μας ύμνο έπρεπε να το κρατήσει και ή απελευθερωμένη Ελλάδα του ‘21, αν οι λόγιοι και οι πολιτικοί της εποχής εκείνης είχαν την οξυδέρκεια να καταλάβουν τη σημασία που παίρνει η Παράδοση στη ζωή των εθνών και δεν έβλεπαν την κλασική Ελλάδα να ενώνεται ηθικά και ιστορικά με το απελευθερωμένο Έθνος, δίχως την ένδοξη και μεγαλόπρεπη περίοδο της Βυζαντινής χιλιετίας που μεσολάβησε και σφυρηλάτησε τη νέα μας Ελληνοχριστιανική συνείδηση».
Όλος ο ελληνικός χώρος, είναι γεμάτος εκκλησιές, μοναστήρια, προσκυνήματα, αφιερωμένα στη χάρη Της. Η Παναγία, είναι πάνω από όλους τους αγίους της Εκκλησίας μας και οι απανταχού Έλληνες, της έχουν προσδώσει άπειρα ονόματα: Μαρία, Μαριάμ, Λαγουδιανή, Άχραντος, Άσπιλη, Παντοβασίλισσα, Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Ενδοξοτέρα, Θρηνούσα, Ζωοδόχος Πηγή, Αγιοσορίτισσα, Λαοδέουσα, Δουπιανή, Φιλόστοργος, Άσπιλη, Πανάσπιλη, Παρηγορίτισσα, Τριχερούσα, Βηθλεεμίτισσα, Ουρανοφόρα, Ευλογημένη, Παντευλογημένη, Απείρανδρη, Κοσμοπόθητη, Κεχαριτωμένη, Γλυκοφιλούσα, Πανάχραντη, Σπηλιώτισσα, Θεοτάτη, Υπερθεοτάτη, Χαριωτάτη, Υπερχαριωτάτη, Υπερενδοξασμένη, Υπεραγία, Αγιοτέρα, Καρδιανή, Άνασσα, Καθαρωτέρα, Υπερτέρα, Αειπάρθενος, Λοχεύτρια, Ικετεύρια, Ποθητή, Πλατυτέρα, Κοσμοπόθητη, Καλοπόθητη, Υπερπόθητη, Ξεσκλαβώστρα, Μυροφόρα, Γαλατιανή, Θαλασσομαχούσα, Διώτισσα, Παμακάριστη, Τσιπιώτισσα, Ιεροσολυμίτισσα, Χρυσολεόντισσσα, Καλλιπάρθενος, Πανύμνητη, Αιματούσα, Πανεύφημη, Παντάνασσα, Οδηγήτρια, Ανύμφευτη, Βλεφαριώτισσα, Παρηγορήτρια, Δυοχούσαινα, Βηματάρισσα, Νερατζιώτισσα, Πλημμυριανή, Χρυσομαλλούσα, Παραμυθία, Υψηλοτέρα, Κισσιώτισσα, Εσφιγμένη, Διμιοβίτισσα, Πορταΐτισσα, Ελαιοτριβίτισσα, Εικοσιφοίνισσα, Καβουριανή, Μυρτιδιώτισσα, Βρεφοκρατούσα, Τιμιοτέρα, Ζιδανιώτισσα, Κακαβιώτισσα, Ολυμπιώτισσα, Οδηγήτρια, Αειμακάριστος, Πανάμωμος, Καθαρωτέρα, Προυσιώτισσα, Αρχοντάρισσα, Γοργοηπύκοος, Σκοπιώτισσα, Κρεμαστή, Παρθενομήτωρ, Απείρανδρος, Καστριώτισσα, Πλατανιώτισσα, Καταφυγή, Κλίμαξ, Μυροβλύτισσα, Χοζοβιώτισσα, Ποταμίτισσα, Μεσίτρια, Δαμάστα, Φιδούσα, Φανερωμένη, Γερόντισσα, Γοργοεπήκοος, Αμπελακίωτισσα, Δοχειάρισσα, Χαρδακιώτισσα...
Παραθέσαμε μερικές από τις ονομασίες που βρήκαμε. Μας είπαν για πάνω από 300, είμαστε σίγουροι πως υπάρχουν πολύ περισσότερες! Η λαογραφική μας παράδοση είναι πολύ πλούσια και αναδεικνύει την αγάπη των Ελλήνων στη Μεγαλόχαρη.
Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών.

Read the rest of this entry »

Με ποιά αισιοδοξία;

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα...

Ένα παλαιό λαϊκό τραγούδι ξεκινούσε ως εξής:<< τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα...>>. Σήμερα διαπιστώνουμε πόσο επίκαιρο είναι και πάλι αυτό το τραγούδι που το τραγουδούν πλέον όλοι οι Έλληνες. Ουδέποτε στην πολιτική ιστορία του τόπου μας τόσοι λίγοι, άχρηστοι και ανίκανοι, κορόιδεψαν τόσους πολλούς, για να αρπάξουν την ψήφο τους με ψέματα και μεγάλα λόγια. Με τόσο μεγάλα ψέματα και λόγια του αέρα έχουν παραμυθιάσει τον Ελληνικό λαό αφού και οι ίδιοι πλέον έχουν χάσει την αίσθηση τι είναι αλήθεια και τι ψέματα. Και αυτό ισχύει για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Από την πρώτη ημέρα της μεταπολιτεύσεως ξεκίνησαν τα ψέματα και τα μεγάλα λόγια του κοινοβουλευτισμού. Από την πρώτη ημέρα που ανέλαβαν την εξουσία οι πολιτικοί φρόντιζαν με την πάροδο των ετών να βελτιώνουν τα ψέματα τους και να τα σερβίρουν στον κατάλληλο χρόνο με τον σωστό τρόπο.
Πρωταθλητής όμως στον αγώνα αυτόν του ψεύδους και των μεγάλων λόγων αναδεικνύεται μακράν ο Γ. Α. Παπανδρέου και το κόμμα του οποίου ηγείται το ΠΑΣΟΚ. Και αυτό ουσιαστικά συμβαίνει διότι μέχρι τώρα διαθέτει καλλίτερο επικοινωνιακό επιτελείο, αφήνοντας πίσω τα υπόλοιπα κόμματα τα ευρισκόμενα εντός ή εκτός κοινοβουλίου. Αλλά όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας << ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται>> και αυτό συνέβη με το ΠΑΣΟΚ. Ο λαός ξύπνησε και δεν ανέχεται άλλο τα ψέματα και τις μεγαλοστομίες του Γ. Παπανδρέου και των υπουργών του. Όπου τους συναντά σήμερα τους αποδοκιμάζει και συγχρόνως τους μπουγελώνει. Εάν γίνουν εκλογές το φθινόπωρο όπως φημολογείται, πως θα παρουσιαστούν όλοι αυτοί οι οποίοι ψήφισαν τα Μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα Προγράμματα, με τα οποία καταχρέωσαν τον Ελληνικό λαό στους διεθνείς τοκογλύφους και παρέδωσαν την εξουσία της πατρίδας μας σε ξένα κέντρα αποφάσεων; Τι θα πουν στον λαό για την λεηλασία της περιουσίας του; Τι θα πουν στους άνεργους οι οποίοι καθημερινά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο; Τι θα πουν στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους τους οποίους κατάντησαν πένητες και πλέον όχι μόνο δεν μπορούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, αλλά τους έχουν στερήσει ακόμη και αυτό το φαγητό;
Έχει να πέσει πολύ γέλιο κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αντί για ζήτω και παλαμάκια, θα εκσφενδονίζονται κατά των ομιλητών γιαούρτια, κλούβια αυγά, φραπέδες κλπ, ενώ αυτοί θα παρουσιάζουν τα νέα αναπτυξιακά προγράμματα του κόμματος τους και τις νέες παροχές προς τον λαό. Και φυσικά το ακροατήριο τους θα αποτελείται από τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, από μικροεμπόρους οι οποίοι λόγω των οικονομικών μέτρων αναγκάστηκαν να κλείσουν τις μικροεπιχειρήσεις τους, από τις χιλιάδες των μισθωτών και των συνταξιούχων οι οποίοι αντί να φάνε το γιαουρτάκι τους θα το στέλνουν πεσκέσι στους σωτήρες τους. Και αυτοί από τα μπαλκόνια και τις εξέδρες των ομιλιών τους θα υπόσχονται στον λαό λαγούς με πετραχήλια.
Για να επανέλθουμε όμως, μετά το << λεφτά υπάρχουν > φτάσαμε σε έξη μήνες στο << φέρτε τα λεφτά σας >> και φτάσαμε μετά από είκοσι περίπου μήνες στο << φέρτε τώρα τις περιούσιες σας >>. Αυτά παθαίνει ο λαός όταν πιστεύει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των πολιτικών. Αυτά παθαίνει ο λαός ο οποίος πιστεύει τους ψευταράδες πολιτικούς οι οποίοι ουδέποτε τήρησαν το προεκλογικό τους πρόγραμμα αλλά και ούτε όσα υποσχέθηκαν προεκλογικά στον λαό. Πάντοτε προδίδουν τον λαό ο οποίος τους εκλέγει στο κοινοβούλιο. Αποκτούν τα προνόμια του κοινοβουλευτισμού, οικονομική επιφάνεια και πάντα ξεχνούν τον λαό ο οποίος τους εξέλεξε.
Αναφέραμε πάρα πάνω ότι το Νόμπελ του ψεύδους ανήκει στον κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος με το ίδιο θράσος με το οποίο εξαπάτησε προεκλογικά τον Ελληνικό λαό με το ίδιο θράσος παρουσίασε το Μνημόνιο Ι ως την σωτηρία της πατρίδος από την χρεοκοπία. Και αφού απέτυχε πλήρως στην οικονομική του πολιτική και όχι μόνο, με θράσος και ψέματα μας παρουσίασε το Μνημόνιο ΙΙ και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα με τα οποία σώζει ξανά την Ελλάδα ενώ παραδίδει διακυβέρνηση της πατρίδας μας σε ξένα κέντρα αποφάσεων. Και αυτό το θεωρεί πατριωτικό του καθήκον. Επειδή τα ψέματα και η δημαγωγία δεν έχουν τέλος έκανε και δηλώσεις:<< Απαλλάχθηκε ο Ελληνικός λαός από τον βραχνά της χρεοκοπίας και τώρα μπορούμε να ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία>>.
Δεν μας εξήγησε όμως με ποια αισιοδοξία. Με την αισιοδοξία της επερχόμενης φοροκαταιγίδας; Με την αισιοδοξία της ανεργίας; Με την αισιοδοξία της πείνας και της δυστυχίας του λαού; Με την αισιοδοξία των λαθρομεταναστών οι οποίοι έχουν γίνει κράτος εν κράτει μέσα στην πατρίδα μας; Με την αισιοδοξία ότι δεν μας επιτρέπουν οι φίλοι του πρωθυπουργού να αξιοποιήσουμε τον εθνικό πλούτο της χώρας μας; Με την αισιοδοξία ότι σε λίγο χρόνο θα εκποιηθεί η Δημόσια Περιουσία του Ελληνικού λαού; Ή με την αισιοδοξία των κομματικών κηφήνων οι οποίοι ανενόχλητοι εξακολουθούν να κάνουν πλιάτσικο στα θησαυροφυλάκια του κράτους και ο Ελληνικός λαός υπάρχει μόνο για να τα γεμίζει; Και ενώ πουλάει στον λαό παραμύθια, ότι περιορίζει και θα περιορίσει ακόμη περισσότερο τον Δημόσιο τομέα, από την άλλη μεριά τον γιγαντώνει δημιουργώντας Γραμματείες, Νομικά Πρόσωπα, και αυτοτελείς υπηρεσίες. Σαράντα ένα υπηρεσίες έχουν δημιουργήσει μέσα σε ένα μήνα. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ξοδεύτηκαν για να διοριστούν στα Διοικητικά συμβούλια τα δικά μας τα παιδιά, βολεύοντας κάθε καρυδιάς πράσινο καρύδι στο Δημόσιο.
Πλησιάζουν φαίνεται οι εκλογές και όλος αυτός ο νεοπαπανδρεϊκός συρφετός, (παλαιότερα είχαμε τους πρασινοφρουρούς), ο οποίος διορίζεται, θα κλιθεί να τρέξει την χαμένη αξιοπιστία του πρωθυπουργού. Εντύπωση προκαλεί το πόσο εύκολα εμπεδώνει αυτά τα οποία το επικοινωνιακό του επιτελείο του επιβάλει να λέγει και να πράττει. Το ξεπούλημα της πατρίδας μας και η μετατροπή του Ελληνικού λαού σε δούλους των πολυεθνικών εταιριών, το θεώρησε μεγάλη επιτυχία χάρη στις θυσίες μας. Δηλαδή με τις θυσίες μας γίναμε δούλοι αυτών των ξένων που θα έλθουν να αγοράσουν την Ελλάδα. Όμως το φθινόπωρο είναι πολύ κοντά και από τον Ελληνικό λαό θα πάρουν την πρώτη απάντηση. Και φυσικά έπονται οι εκλογές όπου εκεί θα πρέπει να βρουν τρύπες να κρυφτούν διότι ελικόπτερα δεν θα υπάρχουν, και οι φυλακές θα περιμένουν. Οι ψευταράδες και οι κλεφταράδες δεν έχουν θέσει στην πατρίδα μας. Ο Ελληνικός λαός πρέπει να απαλλαγεί με κάθε μέσο το ταχύτερο δυνατόν από αυτούς.

Νίκος Παπαγεωργίου.

www.elkosmos.gr

Read the rest of this entry »

Ο Εθνικιστής δεν μπορεί να είναι εκτός της κοινωνίας!

Εθνικιστής: ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας!

γράφει ο Δ. Ζαφειρόπουλος

Το γεγονός της κρίσης του παγκόσμιου εξουσιαστικού συστήματος συνεπώς και του ελλαδικού, είναι μια παραδοχή που την διαπιστώνουν πρώτοι απ' όλους οι ίδιοι οι διαμορφωτές και υποστηριχτές αυτού. Η συνακόλουθη λαϊκή οργή που δημιουργείται από την αποτυχία αυτού του συστήματος να δώσει λύσεις, ελπίδες αλλά και να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ζωή είναι επίσης μια οφθαλμοφανής πραγματικότητα. οι ίδιοι δε άνθρωποι και τα πλέγματα διακυβέρνησης τους κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για μια μετατροπή αυτής της λαϊκής αγανάκτησης σε ένα κίνημα με εθνικιστικά, ξενοφοβικά και λαϊκίστικα χαρακτηριστικά, όπως λένε.

Και πολύ σωστά μιλούν για κίνδυνο γιγάντωσης του εθνικισμού γιατί πραγματικά μόνο αυτός μπορεί να δώσει λύσεις για τα προβλήματα του σήμερα. Μιλούν όμως για αυτόν ως ένα μελλοντικό ενδεχόμενο, το οποίο σήμερα δεν υπάρχει αλλά αύριο μπορεί. Αυτή η διαπίστωση είναι και η μεγάλη τραγωδία του ελληνικού πατριωτικού κινήματος αλλά συνάμα και η μεγαλύτερη πρόσκληση.

Με το πολιτικό σύστημα απαξιωμένο, με την αριστερά εγκλωβισμένη στους δογματισμούς της, με το μεταναστευτικό να έχει εξοργίσει την ελληνική κοινωνία σε όλες τις διαστρωματώσεις της, ο εθνικισμός είναι δυστυχώς ακόμα υπό...διαμόρφωση. Τα αίτια αυτά της αδυναμίας δημιουργίας ενός κυρίαρχου ρεύματος ανατροπής είναι πολλά και εδράζονται κυρίως στην λογική που έχει υπάρξει και εξακολουθεί να διέπει το πατριωτικό κίνημα.

Μια λογική εφήμερη, χωρίς σχεδιασμό για το μέλλον και εγκλωβισμένη είτε σε δογματισμούς είτε σε προσωπικές λογικές. Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε μπορέσει να διαμορφώσουμε μια πολιτική αλλά αντίθετα σερνόμαστε πίσω από τις θεματικές που θέτουν οι αντίπαλοί μας. Για παράδειγμα, τον τελευταίο καιρό ασχολούμαστε με το ζήτημα των δημοσίων υπαλλήλων με τρόπο γηπεδικό, χωριζόμενοι σε υποστηρικτές ή καταγγέλοντες αυτούς. Αντί δηλαδή να καταγγείλουμε το κομματικό κράτος που με την συνενοχή της αριστεράς, κατέστρεψε την οικονομία και σήμερα ξεπουλά την εθνική κυριαρχία, προσπαθούμε να παίξουμε μπάλα στο γήπεδο που έχουν στήσει οι παραπάνω.

Ακόμα και στο μεταναστευτικό, προνομιακό πεδίο για εμάς, αφού καταγγείλαμε το πρόβλημα, φωνάξαμε, χτυπηθήκαμε με τους αντιρατσιστές γι' αυτό, τώρα καθόμαστε και περιμένουμε τα «κουκιά» που θα μας αποφέρει. Αυτή είναι η λογική του εφήμερου την οποία προαναφέραμε. Η θέαση δηλαδή της πολιτικής μας με τρόπο και στόχο που έχει να αποφέρει μονάχα ψήφους ή οπαδού. Ψήφους που θα φύγουν μόλις το σύστημα κάνει ότι ασχολείται λίγο με το πρόβλημα και οπαδούς που θα απογοητευθούν και θα κουραστούν αφού έχουν εκτονωθεί πρώτα.

Χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, αυτή η λογική και αυτή η πολιτική έχει επικρατήσει γιατί το πατριωτικό κίνημα έχει ιδωθεί ως μέσο χαϊδέματος του εγώ κάποιων αυτοπροσδιορισμένων «ηγετών» ή ως όχημα για την συνδιαλλαγή και την συμμετοχή στο πολιτικό κατεστημένο .Αυτή είναι η λογική ανυπαρξίας σχεδιασμού για το μέλλον και της δημιουργίας στελεχών αφού επικρατεί η ανάγκη της ύπαρξης μόνο χειροκροτητών ή υπηρετών των διαφόρων φιλοδοξιών.

Οι παθογένειες αυτές είναι δύσκολο να εξαλειφθούν με ευχολόγια ή την απλή θέληση ορισμένων. Το εθνικιστικό κίνημα θα μπορέσει να γιγαντωθεί και στην ουσία να υπάρξει ως τέτοιο μόνο με την δημιουργία μιας πραγματικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που θα πάψει να σέρνεται πίσω από την ονοματοδοσία που δίνει στην πραγματικότητα το σύστημα και θα αρχίσει να θέτει τα δικά του ζητήματα στην λαϊκή κρίση. Μιας πολιτικής που θα σχεδιάζει για το μέλλον και όχι για την επόμενη εκλογική διαδικασία. Μια πολιτική που θα τα βλέπει όλα, εκλογές, συγκεντρώσεις, φυλλάδια, ακτιβισμό ως μέσα και ως σκοπούς. Μια πολιτική που θα επιτρέπει επιτέλους να προτείνει λύσεις για το τώρα και ελπίδα για το αύριο και όχι μόνο αφορισμούς και αρνήσεις. Μια πολιτική που δεν θα γίνεται από ψηλά, αποστειρωμένα, αλλά θα «βρωμίζει» τα χέρια της δοσμένη στις πολλές κοινωνικές ανάγκες. Μια πολιτική που δεν θα υπάρχει μονάχα στα κανάλια ή σε μια αποκλεισμένη πλατεία αλλά θα γίνεται δίπλα στους Έλληνες, μαζί με τους Έλληνες οι οποίοι είναι και το πραγματικό υποκείμενο της ιδεολογίας μας.

Ο εθνικιστής δεν μπορεί να είναι εκτός κοινωνίας αλλά ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που έχει τους ίδιους προβληματισμούς με τους άλλους, τις ίδιες ανάγκες αλλά με την στάση του και τις προτάσεις του έχει να δώσει την πραγματική εναλλακτική. δεν ζούμε σε μια εποχή παχιών αγελάδων, δεν μπορούμε αν θέλετε να υπάρξουμε σε μια τέτοια. Οι μέρες αυτές είναι εποχές ανάγκης και κατάρρευσης δεδομένων. Λύσεις και προτάσεις για ένα διαφορετικό αύριο θέλει ο κόσμος, όχι θεωρητικολογίες, ιδεολογικούς δογματισμούς και καθωσπρεπισμούς. Αλλά για να μπορέσουμε να του τα δώσουμε οφείλουμε να αλλάξουμε ριζικά πρώτα εμείς. Εκτός κα αν περνάμε την ώρα μας, φαντασιωνόμαστε ότι είμαστε «αρχηγοί» ή απλά θέλουμε να μπούμε και να φάμε από την πίτα του πολιτικού συστήματος.

www.elkosmos.gr

Read the rest of this entry »