14.7.12

Ποιός θα τον μαζέψει;


  
  Κλιμακώνουν διεθνώς τις προκλήσεις οι Τούρκοι, θέτοντας ανοιχτά, όπου βρεθούν,«θέμα Θράκης», με την αρωγή δυστυχώς (απ’ ό,τι φαίνεται) και του Φαναρίου…
     Πρό τριῶν ἑβδομάδων ὁ Ἀχμέτ Νταβούτογλου ἦταν στό Σικᾶγο για τή Σύνοδο τοῦ ΝΑΤΟ. Οἱ δηλώσεις του τότε ὑπέρ τῶν Ψευτομακεδόνων («δέν εἶμαι μόνο μεγάλος και εἰλικρινής φίλος τῆς Μακεδονίας, ἀλλά ἐπίσης Μακεδόνας», «ἡ φιλία τῶν δύο χωρῶν θά συνεχιστεῖ για πάντα») σέ ἐκδήλωσή τους ἔπαιξαν πολύ στόν ἑλληνικό Τῦπο, ἀφοῦ ἀποκάλυψαν τό ἀνοιχτό παιχνίδι τῆς Τουρκίας μέ τά Σκόπια. Ὅμως δέν ἀκούστηκε καθόλου ἡ ἐπίσκεψή του στήν τοπική ἑλληνορθόδοξη Μητρόπολη καί ὅσα συζήτησε ἐκεῖ.
     Ὁ Τοῦρκος ΥΠΕΞ λοιπόν πῆρε τό προσωπικό τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου τῆς πόλης καί πῆγε στόν Μητροπολίτη Ἰάκωβο, μέ τον ὁποῖο συνομίλησαν γιά 45 λεπτά. Τό σκεπτικό τῆς βίζιτας ἦταν πώς ἐφόσον ἡ Μητρόπολη ἀνήκει στην Ἀρχιεπισκοπή τῆς Ἀμερικῆς, πού ὑπάγεται στό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης, κι αὐτό εἶναι τουρκικό θρησκευτικό ἵδρυμα, ἡ Τουρκία ἔχει λόγο καί ρόλο. Ἄλλωστε ὅπως δήλωσε ὁ πονηρός Ἀχμέτ, ἔδωσε ἐντολή στους ἁπανταχοῦ Τούρκους διπλωμάτες νά καλωσορίζουν ἐπίσημα τον Οἰκουμενικό Πατριάρχη ὅταν αὐτός ταξιδεύει σέ διάφορες χῶρες.
     Ἡ συζήτηση λοιπόν, πέρα ἀπό τά ἀναμενόμενα (σχολή τῆς Χάλκης, Ὀρφανοτροφεῖο τῆς Πριγκήπου…), πῆγε καί σέ ἄλλα θέματα, ὅπως τῆς…Θράκης!
     Σύμφωνα μέ τό δελτίο Τύπου τῆς Μητρόπολης, ὁ Νταβούτογλου «ἐξέφρασε τήν ἔγνοια τῆς Τουρκίας γιά τίς τουρκικές καί μουσουλμανικές μειονότητες σέ Ἑλλάδα καί Εὐρώπη» καί ἔθεσε τό θέμα τῆς ἐκλογῆς τῶν μουφτήδων στήν ἑλληνική Θράκη. Φυσικά δέν μποροῦσαν να λείψουν οἱ πομφόλυγες γιά τίς «παλιές» ἔχθρες καί τίς σήμερα « β ε λ τ ι ο ύ μ ε ν ε ς » σχέσεις, πού θα ωφελήσουν καί τις ἐθνικές μειονότητες στίς δύο χῶρες, ἀλλά καί τίς σχέσεις μεταξύ τῶν δύο μ ε τ α ν α σ τ ε υ τ ι κ ῶ ν κοινοτήτων στις ΗΠΑ. Ἐκεῖ μάλιστα ὁ Μωκησσοῦ Δημήτριος σημείωσε ὅτι στό φετεινό πρόγραμμα τῆς Μητρόπολης γιά τήν Πτώση τῆς Κωνσταντινούπολης (29 Μαΐου, Ἱστορικό Μουσεῖο Σικάγου) θά προβαλόταν τό ἑλληνικό ντοκυμαντέρ «Hello Anatolia» πού θά τόνιζε τήν κοινή πολιτιστική κληρονομιά Τούρκων κι Ἑλλήνων! Ὡραία ἀπόδοση τοῦ πνεύματος τῆς ἡμέρας!
     Ὁ ἴδιος κληρικός (Δημήτριος Καντζάβελος) χρησιμοποιήθηκε, λέει τό δημοσίευμα τοῦ «Ἐθνικοῦ Κήρυκα» ὡς δίαυλος ἐπικοινωνίας με τόν Τοῦρκο ΥΠΕΞ. Σημειώνεται πώς ὁ Δημήτριος συνεργάζεται στό Σικᾶγο γιά θέματα θρησκευτικοῦ διαλόγου καί γιά κοινωνικά θέματα μέ τον Τοῦρκο Μεμέτ Τσελεμπί, πρόεδρο τῆς Συνομοσπονδίας Ἀμερικανο-τουρκικῶν Ὁμοσπονδιῶν και πρέσβη καλῆς θελήσεως στόν ΟΗΕ.Ἦταν πρόεδρος τοῦ Συμβουλίου Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν τοῦ Σικάγου πέρυσι, ὅπου συνυπάρχουν Χριστιανοί κάθε ὁμολογίας, Μουσουλμάνοι, Ἑβραῖοι, Ζωροάστρες, Σίχ, Ἰνδουιστές, Μπαχάι καί …πιστοί τοῦ ζέν. Μάλιστα τό 2010 ἔλαβε καί το «Βραβεῖο Φετουλλάχ Γκιουλέν» ἀπό τό τουρκοαμερικανικό «Ἵδρυμα Νιαγάρα»!
     Παρόντες μεταξύ ἄλλων στην ἐπίσκεψη, πέραν τοῦ Ἰακώβου και τοῦ Δημητρίου, ἦταν ὁ Ἄντριου Ἄθενς καί ὁ Χαράλαμπος Πεμπόνης, τοπικός ὑποδιοικητής τοῦ Τάγματος τῶν Ἀρχόντων τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Εἶναι τό ἴδιο Τάγμα πού πρίν ἑνάμιση χρόνο τίμησε τόν Ἀντιπρόεδρο τῆς τουρκικῆς κυβέρνησης Ἐγεμέν Μπαγίς στίς Βρυξέλλες.
     Προφανῶς ἐδῶ ἔχουμε ἕνα μέγα θέμα. Ἡ ἐπιδιωκόμενη χρήση τοῦ Πατριαρχείου ὡς προπαγανδιστικοῦ μηχανισμοῦ τῆς Τουρκίας πάει να ἐπεκταθεῖ καί στίς κατά τόπους Ἐκκλησίες πού βρίσκονται ὑπό την δικαιοδοσία του, κατ’ ἐπέκταση και στόν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό! Ἤδη ἕνα ἐνδοκοινοτικό ρῆγμα (ἐλπίζουμε προσωρινό) δείχνει νά δημιουργεῖται στό Σικᾶγο, ὅπου ἡ Μητρόπολη ἐξακολουθεῖ νά προβάλει ἀπό την ἱστοσελίδα της τή συνάντηση πού τόσο βολεύει τήν τουρκική προπαγάνδα. Προφανῶς ἡ ἄγνοια εἶναι κακός σύμβουλος, ὅπως δείχνει καί ἡ … διευκρινιστική δήλωση τοῦ π. Δημητρίου στούς διαμαρτυρόμενους ὁμογενεῖς μας. Ἀπαντώντας στον Endy Zemenides τοῦ Hellenic American Leadership Council’s, ἔγραψε μεταξύ ἄλλων: «Οὔτε πιστεύουμε ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἤ ἡ Τουρκία ἔχουν ἐκπληρώσει τίς κατά τά διεθνῆ στάνταρ ὑποχρεώσεις τους ἤ ἔστω τίς ἀνειλημμένες δεσμεύσεις του) σε ζητήματα θρησκευτικῆς ἐλευθερίας ἤ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα»! Ἄραγε ἀπό ποῦ ἀντλεῖ την πληροφόρησή του ὁ Δημήτριος Καντζάβελος καί θέτει στην ἴδια μοίρα τήν Ἑλλάδα μέ την Τουρκία σέ ζητήματα ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων; Κι ἄν ἔχει τέτοιες ἰδέες γιά τή χώρα μας, τί εἴδους σχέσεις καλλιεργεῖ μέ τούς Τούρκους; Μήπως νά προσέξουμε τίς τουρκικές ἐπιδιώξεις στούς Ἀπόδημους Ἕλληνες διά τοῦ Φαναρίου και κάποιων ἀνθρώπων του;
                                                                                                                                        Εφημ. «Αντιφωνητής», 18-6-2012


Η νίκη ήταν των Τούρκων...


 
 «Η νίκη ήταν των Τούρκων» επιγράφει θριαμβευτικά το δημοσίευμά του στις 18 Ιουνίου το τουρκοπεριοδικό της Κομοτηνής «Ρόντοπ Ρουζγκαρί» (απ’ όπου και η παρακείμενη φωτογραφία) – και συνεχίζει αναγράφοντας τα εκλογικά σκορ που έφεραν στην ελληνική Βουλή τρεις μειονοτικούς βουλευτές, τους Αχμέτ Χατζηοσμάν (ΠΑΣΟΚ) και Αϊχάν Καραγιουσούφ (ΣΥΡΙΖΑ) από τον νομό Ροδόπης και τον Χουσεΐν Ζεϊμπέκ (ΣΥΡΙΖΑ) από τον νομό Ξάνθης.
    Ωστόσο, όσο και αν επιχαίρουν οι τουρκόψυχοι, για μας τα τοπικά αποτελέσματα, δεν ήταν καταστροφή: 3 μειονοτικοί στους 6 (των νομών Ξάνθης και Ροδόπης) είναι – με βάση τις συνθήκες και τα δεδομένα των τελευταίων ημερών – λογικό νούμερο, καθώς θυμίζουμε ότι θεωρητικά τουλάχιστον θα μπορούσαν να εκλεγούν και 1-2 ακόμη «εκλεκτοί» της Άγκυρας, πράγμα που τελικά απεφεύχθη. Πολύ εντυπωσιακή (αν και αναμενόμενη) και η πτώση της ΝΔ σε απίστευτα εκλογικά ποσοστά – κάτω του 4% (!!!) – στο σύνολο των μειονοτικών τμημάτων της Ροδόπης και ενώ στα χριστιανικά ήταν άνω του 50% (και ας ελπίσουμε όλα αυτά να σωφρονίσουν κάποιους – ντόπιους και μη – στο εν λόγω γελοίο κόμμα, που άρχισε να αλληθωρίζει και αυτό εσχάτως προς την κατεύθυνση των γνωστών…προξενικών φλερτ). Εντυπωσιακά όμως και τα περίπου σταλινικά ποσοστά που κατέγραψαν στα μειονοτικά χωριά ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ. Τελικά στον νομό Ροδόπης εξελέγησαν Στυλιανίδης (ΝΔ) με 18.890 ψήφους, Χατζηοσμάν (ΠΑΣΟΚ) με 14.221 και Καραγιουσούφ (ΣΥΡΙΖΑ) με 13.676. Απ’ έξω έμεινε δηλαδή ο επικεφαλής της λίστας της ΔΗΜΑΡ Αχμέτ Ιλχάν (με 12.183 ψήφους), μια εκκωφαντική αποτυχία (1 μήνα μετά την επίσης οριακή αποτυχία του να εκλεγεί με τα…χρώματα της ΔΗΣΥ), που εμάς φυσικά μας χαροποίησε ιδιαίτερα ως μεγαλοπρεπής νίλα των γνωστών ελληνοφοβικών κοπριτών πού μεθόδευσαν τη μεταγραφή του στο άθλιο κουβελορεπουσοσκυλολόι.
     Να μην εφησυχάζουμε βέβαια, καθότι – παρ’ όλα αυτά – η γραμμή (και οι πρακτικές απαρτχάιντ του Προξενείου) δεν απέτυχε, αλλά τί περιμένατε; Μέσα στους καταθλιπτικούς κατοχικούς καιρούς που ζούμε (και μάλιστα έξτρα κατοχικούς στο Θρακεστάν, ελέω…Τουρκοκρατίας), δεν μπορούσαμε ειλικρινά σε αυτή τη χρονική φάση να προσβλέπουμε και σε τίποτε καλύτερο. Επειδή όμως βέβαια η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, ελπίζουμε κάποια στιγμή να έρθουν και καλύτερες μέρες. Ο αγώνας ο δικός μας πάντως συνεχίζεται. Καλό κουράγιο, συνέλληνες, και καλή λευτεριά…


Αρτύρ Ντε Γκομπινό (1816 – 1882).

Αρτύρ Ντε Γκομπινό (1816 – 1882)




Γάλλος διπλωμάτης, συγγραφέας, εθνολόγος και κοινωνικός στοχαστής, που θεωρείται ο πατέρας του «επιστημονικού φυλετισμού» (ρατσισμού). Το πλήρες όνομά του ήταν Ζοζέφ Αρτύρ Κόμης του Γκομπινό (Joseph Arthur Comte de Gobineau).
Γεννήθηκε στην πόλη Βιγ Ντ' Αβρέ στις 14 Ιουλίου 1816 από οικογένεια βασιλοφρόνων. Ο πατέρας του ήταν ανώτερος δημόσιος υπάλληλος και η κρεολή μητέρα του κυρία επί των τιμών της πριγκίπισσας Παυλίνας Βοναπάρτη (αδελφής του Ναπολέοντα) και συγγραφέας αισθηματικών μυθιστορημάτων. Το 1930 παράτησε τον πατέρα του και μαζί με τον γιο της μετακόμισε στην Ελβετία. Εκεί, ο νεαρός Αρτύρ άρχισε να ενδιαφέρεται για τον Οριενταλισμό.
Με την ενηλικίωσή του το 1935 μετακόμισε στο Παρίσι και άρχισε να γράφει μυθιστορήματα σε συνέχειες για εφημερίδες και άρθρα σε μοναρχικά περιοδικά. Στα αριστοκρατικά λογοτεχνικά σαλόνια, όπου σύχναζε, γνωρίστηκε με τον διανοούμενο και πολιτικό Αλέξις Ντε Τοκβίλ («Η Δημοκρατία στην Αμερική») και ανέλαβε γραμματέας του στη σύντομη θητεία του Τοκβίλ στο Υπουργείο Εξωτερικών το 1849. Τότε ξεκίνησε τη διπλωματική του καριέρα και μέχρι το 1877 υπηρέτησε διαδοχικά στην Ελβετία, στην Περσία, στην Ελλάδα (1864 - 1868), στη Βραζιλία και τη Σουηδία.
Ο Γκομπινό έγινε γνωστός και ως συγγραφέας λογοτεχνικών έργων, ιστορίας και λογοτεχνικής κριτικής. Τα μυθιστορήματά του διακρίνονται για την πρωτοτυπία και τον χαλιναγωγημένο οίστρο τους και συχνά παραβάλλονται με ανάλογα του Σταντάλ και του Μεριμέ.
Το βιβλίο του που άσκησε τη μεγαλύτερη επίδραση ήταν το «Δοκίμιο για την ανισότητα των ανθρώπινων φυλών» (1853-1855). Στο έργο του αυτό εκφράζει την άποψη ότι μεταξύ των ανθρώπινων φυλών υπάρχει μια ιεραρχία, η οποία τεκμηριώνεται από βιολογικές, ανθρωπολογικές και ιστορικές μελέτες. Ανώτερη όλων είναι το λευκό έθνος των Αρείων της Ινδίας. Ο Γκομπινό υποστηρίζει ότι η μοίρα των ανθρώπινων πολιτισμών καθορίζεται από τη φυλετική τους σύνθεση και ότι οι Άριες κοινωνίες ανθούν, όσο δεν έρχονται σε επιμιξία με μαύρα και κίτρινα στοιχεία.
Σύμφωνα με τον Γκομπινό, δέκα είναι οι μεγάλοι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν στην ιστορία της ανθρωπότητας: Περσικός, Ινδικός, Αιγυπτιακός, Ασυριακός (συμπεριλαμβάνονται ο Εβραϊκός και ο Φοινικικός), Αρχαίος Ελληνικός, Κινεζικός, Γερμανικός του 5ου μΧ, Αλλεγανιακός της Βορείου Αμερικής, Μεξικάνικος και Περουβιανός. Και όλοι τους έγιναν και αναπτύχθηκαν με την καθοριστική συμβολή της Αρείας φυλής. Στις μέρες του Γκομπινό, η μόνη καθαρή φυλή Αρείων ήταν η Γερμανική, όπως πίστευε. Όχι των συγχρόνων του Γερμανών που είχαν αναμιχθεί με Σλάβους και Κέλτες και ήταν νόθοι, αλλά η ξανθή δολιχοκέφαλος φυλή κυανού αίματος, η οποία κατοικούσε στην Αγγλία, το Βέλγιο και τη Βόρεια Γαλλία.
Οι φυλετικές θεωρίες του Γκομπινό άρχισαν να γίνονται γνωστές και να εξαπλώνονται, όταν τις εγκολπώθηκαν αρχικά οι Παγγερμανιστές του 19ου αιώνα, στη συνέχεια ο αγγλογερμανός πολιτικός Χιούστον Τσάμπερλεν (1855 - 1927) και φυσικά ο Αδόλφος Χίτλερ, που τις προσάρμοσε στα δικά του μέτρα. Θεωρούσε τους Γερμανούς της Γερμανίας ως τον μόνο καθαρό εκπρόσωπο της Αρείας Φυλής, σε αντίθεση με τον Γκομπινό, που δεν ήταν και αντισημίτης.
Ο Αρτύρ ντε Γκομπινό υπηρέτησε στη Γαλλική Πρεσβεία της Αθήνας από το 1864 έως το 1868. Μέρος του έργου του είναι αφιερωμένο στη χώρα μας. Έγραψε μελέτες για τον Καποδίστρια και την νεώτερη Ελλάδα, ταξιδιωτικές αναμνήσεις και μυθιστορήματα. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία «Στο βασίλειο των Ελλήνων στα τέλη του 19ου αιώνα» (εκδόσεις «Περίπλους») και «Ακριβή Φραγκοπούλου και το κόκκινο μαντήλι» (εκδόσεις «Ολκός). Ο Γκομπινό υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι η νίκη των Ελλήνων κατά τους Μηδικούς Πολέμους υπήρξε ολέθρια, όπως και η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επειδή προκάλεσαν την καταστροφή του περσικού πολιτισμού.
Ο φυλετισμός του Γκομπινό επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη των θεωριών και των πρακτικών του ρατσισμού, αλλά σήμερα έχει περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία. Μπορούμε να τον δούμε υπό το πρίσμα του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος για τον βιολογικό και κοινωνικό ντετερμινισμό τον 19ου αιώνα, απόρροια πολύχρονων ιστορικών, ανθρωπολογικών και εθνολογικών μελετών. Εν κατακλείδι, ο φυλετισμός του Γκομπινό δεν ήταν πολιτικός, αλλά «επιστημονικός».
Ο Ζοζέφ Αρτύρ Κόμης του Γκομπινό πέθανε στο Τορίνο στις 13 Οκτωβρίου 1882.



Επιτέλους και κάτι σοβαρό!


Και μια μικρή είδηση η οποία ίσως πέρασε απαρατήρητη. Επέστρεψε στο πρωθυπουργικό γραφείο του Μαξίμου ο πίνακας «H Eλλάς ευγνωμονούσα» του Θεοδώρου Βρυζάκη (1858), ένα εξαιρετικό έργο τέχνης με πολλαπλούς εθνικούς συμβολισμούς. Όπως είναι γνωστό ο συγκεκριμένος πίνακας είχε αφαιρεθεί από το γραφείο του Πρωθυπουργού της Ελλάδος με απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου (βλέπε Πρωθυπουργικές αλλεργίες - 13/4/2010) , μια κίνηση η οποία είχε πολύ συγκεκριμένο συμβολισμό, και ιδεολογικό περιεχόμενο.

Η απομάκρυνση του πίνακα είχε γίνει αντιληπτή τον Οκτώβριο του 2010 από φωτογραφίες διακαναλικής συνέντευξης του Γ. Παπανδρέου. Ο τωρινός ένοικος Α.Σαμαράς αποφάσισε -ορθώς κατά την γνώμη μας- να πραγματοποιήσει την αντίστροφη συμβολική κίνηση, αποφασίζοντας την επιστροφή του έργου από την Εθνική Πινακοθήκη.


Τα κοινοβούλια είναι τα ανάκτορα του ψεύδους!

Τα κοινοβούλια είναι τα ανάκτορα του ψεύδους.


62419-boulh-olomeleiaγράφει ο Νίκος Παπαγεωργίου.
Σήμερα θα ξεκινήσουμε με ένα απόσπασμα από το βιβλίο, « Κίτρινος Φάκελλος», του μεγάλου Έλληνα και πατριώτη συγγραφέα Μ. Καραγάτση. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Ροδόπουλος. Έγραφε λοιπόν ο Καραγάτσης: «... Η δημοκρατία είναι το πιο αυταρχικό πολίτευμα, γιατί επιβάλλει στους πάντες τις ανεξέλεγκτες κι' άτοπες παρορμήσεις του όχλου. Μ' ένα δικτάτορα, κατά κάποιο τρόπο συζητείς λογικά, γιατί έχει πάντοτε μια δόση λογικής. Με τον όχλο, κάθε συζήτηση αποκλείεται. Μόνον να τον επηρεάσεις μπορείς, αν είσαι δημαγωγός, δηλαδή αν μεταχειριστείς επιχειρήματα χαμηλοτάτης ποιότητας, τα μόνα που ο όχλος μπορεί να κατανοήσει. Ένας δικτάτωρ, αν βέβαια δεν είναι κτήνος, έχει κάποια γνώση και κάποια εκτίμηση προς τις προσωπικότητες της χώρας. Ο όχλος τις αγνοεί, κι' ούτε παραδέχεται να κυβερνηθεί από ανθρώπους που σκέπτονται. Η σκέψη για τον όχλο είναι αντιπαθής, ύποπτη κι' επικίνδυνη. Εκείνο που τον επηρεάζει είναι τα ωραία λόγια κι' η καταφερτζοσύνη. Η δημοκρατία κρατάει πεισματικά στο περιθώριο τις αξίες, εκτός αν αυτές καμουφλαρισθούν με τα χυδαία προσόντα που θαυμάζει ο όχλος.
Η δημοκρατία βασίζεται στο θέλημα της πλειοψηφίας. Ποιάς πλειοψηφίας; Η πλειοψηφία του όχλου δεν δημιουργείται στη τύχη, αλλά με βάση ορισμένες κοινές ομοιότητες των ατόμων που τον αποτελούν, κι' οι πιο κοινές, οι πιο θεμελιώδεις ομοιότητες είναι η βλακεία και η κακεντρέχεια. Συνεπώς η δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο που η πλειοψηφία των ηλιθίων και κακεντρεχών εκλέγει κυβερνήτες του συνόλου κατ' εικόνα και ομοίωση της. Η δημοκρατία δεν αρκείται να παραμερίσει τους νοήμονες κι' αγαθούς από τη διαχείριση των κοινών. Διαποτισμένη από αβυσσαλέο και φαρμακερό πλέγμα κατωτερότητος, κάνει το παν για να τους εξουθενώσει...».
Ίσως κάποιοι να παρατηρήσουν, ότι έχουμε εμμονές με την δημοκρατία. Θα απαντήσουμε ναι, πράγματι έχουμε εμμονές με την δημοκρατία όταν αυτή βλάπτει τον λαό και την πατρίδα. Τι δημοκρατία είναι αυτή, όταν δεν σου επιτρέπει να μπορείς να εργάζεσαι; Τι δημοκρατία είναι αυτή όταν δεν σου επιτρέπει να δημιουργήσεις οικογένεια αφού πλέον το τρίτο παιδί θεωρείται τεκμήριο; Δεν σου επιτρέπει να αποκτήσεις με την εργασία σου περιουσία, να σπουδάσεις τα παιδιά σου. Τι δημοκρατία είναι αυτή όταν ο Έλληνας πολίτης δεν αισθάνεται ασφαλής μέσα και έξω από το σπίτι του και ολόκληρη η χώρα έχει παραδοθεί στις συμμορίες των καλάσνικοφ; Τι δημοκρατία είναι αυτή, που έχει μετατρέψει την πατρίδα μας σε χαβούζα των κάθε λογής λαθρομεταναστών, οι οποίοι έρχονται από τα πέρατα του κόσμου;
Η αποτυχία της δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι παταγώδης. Δεκαετίες τώρα υφιστάμεθα την εφαρμογή ενός αποτυχημένου πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Εν τούτοις οι δημοκράτες πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν να διορθωθούν. Τα ελαττώματα της δημοκρατίας, λέγουν οι δημοκράτες, παρουσιάζονται μόνον εδώ και όχι στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όπου οι λαοί έχουν διαπαιδαγωγηθεί πολιτικά. Θα απαντήσουμε, ότι παντού η δημοκρατία παρουσιάζει τα ίδια αρρωστημένα συμπτώματα. Θα μεταφέρουμε μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του πρώην Γάλλου πρωθυπουργού Andre Tardieux « La profession parlementair» για να διαπιστώσουμε, ότι η δημοκρατία είναι παντού η ίδια. Γράφει: « ... ο κοινοβουλευτικός βίος θυσιάζει τον άνθρωπο που σκέπτεται, που μελετά, που ενεργεί, που έχει την ικανότητα των πραγματοποιήσεων, εις τον άνθρωπο που ρητορεύει εις τον κενολόγο δημαγωγό... Τα κόμματα ψεύδονται όπως αναπνέουν. Ψεύδονται δια τα μικρά όπως και για τα μεγάλα, ψεύδονται προς τα αριστερά όπως και προς τα δεξιά. Τα μεγαλοπρεπή βουλευτήρια είναι τα ανάκτορα του ψεύδους. Η ζωή των πολιτικών κομμάτων είναι βασικώς ανήθικη, διότι ο καθένας βουλευτής επαγγελματίας σκέπτεται περί του επαγγελματικού του βουλευτικού συμφέροντος... Τα πολιτικά κόμματα προδίδουν τους αρχηγούς τους και οι αρχηγοί προδίδουν τα προγράμματα των. Και εις τας δύο περιπτώσεις ο καυγάς είναι για το πάπλωμα. Πρυτανεύει το συμφέρον του επαγγελματία βουλευτού... Οι βουλευταί είναι αδιαλείπτως απασχολημένοι. Δεν έχουν καιρό να παρίστανται εις τας συνεδριάσεις, να βουλεύονται.
Είναι απορροφημένοι από την αλληλογραφίαν με τους εκλογείς τους, από τις επισκέψεις, από τα ταξίδια... Το μεγαλύτερο ελάττωμα του κοινοβουλευτισμού είναι η χελωνοβασία. Τα κοινοβουλευτικά σώματα σπεύδουν μόνον όταν πρόκειται περί εκλογικών νόμων, όταν πρόκειται δια την αύξηση της αποζημιώσεως ή δια την δημαγωγικήν αρτοκλασίαν...». Αυτά και άλλα πολλά γράφει περί δημοκρατίας και κοινοβουλευτισμού ο Andre Tardieux. Θα τελειώσουμε με αυτά που έγραφε ο Γιώργος Σεφέρης στο «Ημερολόγιο 1945», για την πολιτική ηγεσία της εποχής που εξακολουθούν να είναι και σήμερα επίκαιρα: « Η βλακεία, η εγωπάθεια, η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις. Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα». Το δημοκρατικό πολίτευμα όπου και εάν έχει εφαρμοστεί, παντού παρουσίασε τα ίδια τρομακτικά ελαττώματα. Το δημοκρατικό πολίτευμα δεν αντιπροσωπεύει την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ήλθε λοιπόν ο καιρός ο ελληνικός λαός να στείλει την δημοκρατία στον αγύριστο.


Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ.

Διαβάστε στον «ΕΚ» που κυκλοφορεί, με μια προσφορά για τους φίλους του της περιφέρειας


tn567Αυτά γιατί τα ξεχάσατε κ. Σαμαρά; «Οι Έλληνες είναι λαός, δεν είναι πληθυσμός». Όπως με την επαναδιαπραγμάτευση, ψεύτικες και οι υποσχέσεις για το μεταναστευτικό. Γιατί δεν καταργείτε τον λαθρονόμο του Ραγκούση; Οι «προοδευτικοί» και πάλι κατά των Ελλήνων. Τι απαντούν οι αγανακτισμένοι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα. Ακρόπολη ενάντια στην Wall Street. Εκδηλώσεις αλληλεγγύης των Ευρωπαίων πατριωτών στη Θεσσαλονίκη. Η Ευρώπη των πατρίδων, είναι εδώ. Σκληρή απάντηση του Κώστα Πλεύρη σε αυτούς που διαλύουν τη γλώσσα μας και στους απολογητές του Ιωαννίδη. Τσιμουδιά για το κούρεμα δανείων στη Θράκη. Είναι πολλά τα λεφτά... Γράφουν οι: Γιώργος Λεονταρίτης, Σπύρος Χατζάρας, Μάνος Κώνστας και Ευάγγελος Χανιώτης.


Twitter Delicious Facebook Digg Favorites More