28.3.10

Έγραψαν...

25η Μαρτίου; Τέλος;

250310-epanastasi21Με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου, κάνω κάποιες σκέψεις. Φαίνεται σαν χθες, μα έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, από τότε που οι λίγοι, επαναστάτησαν εναντίον των πολλών, οι αρματωλοί και οι κλέφτες έσπασαν τα δεσμά της σκλαβιάς του μογγόλου δυνάστη. Οι σελίδες δόξας που γράφτηκαν ήταν λαμπρές. Γράφτηκαν με αίμα. Και το αίμα έγινε πνεύμα, ιδέα, παρακαταθήκη..,
Στην Ελλάδα του 2010, στην Ελλάδα της μιζέριας και της υποτέλειας, κάποιες ενέργειες του συστήματος, όσον αφορά τον τρόπο εορτασμού των εθνικών επετείων, μας βάζουν σε προβληματισμό. Εδώ και καιρό, κάποια πράγματα που άλλοτε δεν πέρναγαν καν από την σκέψη κανενός ότι μπορεί να συμβούν, πράγματα άσχετα φαινομενικά μεταξύ τους, αρχίζουν να υλοποιούνται.
Γυρνώντας λίγο πίσω, θυμίζω πως κάποιοι πρότειναν στην αρχή την κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων. Μόλις τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας-ευτυχώς- λειτούργησαν, και αυτό δεν πέρασε, η επόμενη πρόταση ήταν αυτές να περιορισθούν λόγω δαπανών, για την ακρίβεια να μειωθεί ο αριθμός των τμημάτων που μετέχουν. Αυτό στην πράξη έχει γίνει εδώ και καιρό. Και τώρα, με την οικονομική κρίση, επισήμως τα μηχανοκίνητα και τα αεροπλάνα δεν θα αποτελούν τμήμα των παρελάσεων. Οικονομία βλέπετε. Η οποία δεν επεκτείνεται στους παχυλούς μισθούς βουλευτών και κρατικοδίαιτων, αλλά στο αν ένα άρμα περάσει στη Βασιλίσσης Σοφίας, ή αν ένα βομβαρδιστικό πετάξει στον αθηναϊκό ουρανό. Το υπουργείο Εξωτερικών, απαγορεύει την δεξίωση για την 25η Μαρτίου που πραγματοποιούσαν κάθε χρόνο πρεσβείες και προξενεία. Και εδώ πρόσχημα η οικονομία. Μόνο που εκεί τους ξέφυγε. Γιατί οι ομογενείς μας σχεδόν σε όλες τις χώρες ζήτησαν να αναλάβουν αυτοί το όποιο κόστος της διοργάνωσης των δεξιώσεων. Αλλά οι άνθρωποι του νεοταξικού ΠΑΣΟΚ, μαζί με την αριστερά και τους νεφιλελεύθερους που ακολουθούν, δεν θέλουν. Δεν τους αρέσει να έχουμε μνήμη, δεν θέλουν να έχουμε επετείους. Μας θέλουν άβουλους και χωρίς σκέψεις.
Καιρό τώρα η προσπάθεια ραγιαδισμού των Ελλήνων έχει αρχίσει. Πρώτα ο «συνωστισμός» στην Σμύρνη στο εμετικό βιβλίο της Ρεπούση, μετά κάποια τηλεοπτικά κανάλια αρχίζουν να προβάλλονται τουρκικά σήριαλ. Ύστερα από το πουθενά δημοσιεύονται κάποια «άρθρα» «ιστορικού» περιεχομένου, όπου κατακρίνονται κάποιοι από τους ήρωες του ‘21, ή ακόμα και συκοφαντούνται. Ο Παπαφλέσσας ήταν βωμολόχος, ο Νικηταράς έσφαζε πολύ, ο τάδε ήταν έτσι, εκείνος ήταν αλλιώς. Έτσι με μελετημένο τρόπο, απώτερος στόχος είναι να τρωθούν το εθνικό φρόνημα και η ταυτότητά μας. Και επειδή το σύστημα ακολουθεί την άποψη του Κίσσινγκερ για το πώς μπορεί να αλλοιωθεί ο Έλληνας, στρέφεται με πλάγιο τρόπο στο να αποδυναμώσει την επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν εθνικές εξάρσεις και ο λαός μας να απονευρωθεί από κάθε τι εθνικό. Έτσι και το Σούλι και η Γραβιά λείπουν από τα βιβλία, τα παιδιά δεν θα μάθουν για Διάκο και Δερβενάκια, η γιορτή για την 25η Μαρτίου στο σχολείο θα γίνεται για κάτι άλλο, με τους τούρκους είμαστε «φίλοι», η παρέλαση των μαθητών σταδιακά θα καταργηθεί, αφού είναι να καταργηθεί και η στρατιωτική. Άρα σταδιακά σιγά θα καταργηθεί και η γιορτή της 25ης Μαρτίου. Η Εκκλησία έτσι όπως έχει καταντήσει μάλλον δεν θα αντιδράσει, η στρατιωτική ηγεσία επίσης, άρα όλοι θα σηκώσουν τα χέρια για μία ακόμη φορά. Σενάρια φαντασίας λέγαμε κάποτε. Τώρα όμως τα έχουμε μπροστά μας. Όπως όταν επί Παπανδρέου Ανδρέα είχε ακουσθεί ότι δεν θα αναγράφεται πλέον το θρήσκευμα στις ταυτότητες, και ο ίδιος ο Αντρέας τότε είχε πει πως «αυτά στην Ελλάδα δεν γίνονται». Και όμως γίνανε..
Το σίγουρο είναι ένα: η νεοταξική αντίληψη των πραγμάτων, η υλιστική θεώρηση του ισοπεδωτισμού των πάντων, η διεθνιστική άποψη της καταργήσεως της ιστορίας, θα οδηγήσει κάποια μέρα στην κατάργηση όλων των επετείων.
Σε πείσμα των καιρών, υψώνουμε σημαία στο μπαλκόνι μας και κατεβαίνουμε στις παρελάσεις. Και παρ ΄όλο που οι νεοταξίτες εξουσιαστές αυτού του τόπου έχουν σκύψει το κεφάλι, παρ΄ όλο που ο ραγιαδισμός είναι η αντίληψη που θέλουν να περάσουν, παρ΄ όλο που καιρό τώρα έχουν αρχίσει έναν πόλεμο σε κάθε τι εθνικό δυστυχώς για εκείνους, έκαναν ένα λάθος: Μας ξύπνησαν όλους...
Τάσος Δημητρακόπουλος
www.elkosmos.gr -


Ελευθερία ή να το συζητήσουμε, ρε παιδιά.
















Συντάκτης: Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη, Δικηγόρου, Προέδρου του Δ.Σ. του ΔΙΚΤΥΟΥ 21

Χρόνια Πολλά στη Πατρίδα, αδέρφια.
Κι ελπίζω να μην τον φάγατε όλο το μπακαλιάρο. Κρατείστε ένα κομμάτι για να το σουβλίσετε το Πάσχα.
Θα μπορούσε να είναι το Athens Gay Pride. Τρία τετράγωνα από το Σύνταγμα χαμπάρι δεν έπαιρνες. Απόλυτη σιγή εις τους αιθέρες. Τα τεθωρακισμένα γυαλισμένα και στοιχισμένα στους όρχους. Τσουρούτικος εορτασμός. Με το άλλοθι της εξοικονόμησης χιλιάδων λίτρων καυσίμου και την «μη καταπόνηση του προσωπικού» είχαμε τον πιο κακομοίρικο «εορτασμό» της νεότερης Ιστορίας, ένα βήμα πριν την οριστική κατάργηση.
Φίλος δε σοβαρός, μου είπε κάτι που εγώ δεν πήρα χαμπάρι. Όταν περνούσαν τα ΟΥΚ, και πήγαν να φωνάξουν σύνθημα, κουστουμάτος τις, που φαινόταν ότι έκανε κουμάντο, τους φώναξε «σιωπή» κι έκαναν μόκο. Στα μουγκά, λοιπόν; Αν είναι ψέμματα, αν κάτι μου μετέφεραν λάθος, απολογούμαι αλλά αν είναι αλήθεια, όποιον τον φουντάρει τον κουστουμάτο στο Σκαραμαγκά, τον υπερασπίζομαι αμισθί στο Ναυτοδικείο.
Πάντα πάω για να δω την μονάδα μου, την 2α Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, και πάντα φεύγω με την ικανοποίηση ότι ήταν η καλύτερη, όπως και οι άλλοι συνάδελφοι των Ειδικών Δυνάμεων. Καμμία σχέση με το βαριεστημένο κοπάδι που πάει σκόρδο - κρεμμύδι. Πάντα τα κομμάντα και οι Στρατιωτικές Σχολές θυμίζουν, μόνοι, ότι περνάει Στρατός κι όχι «οι φίλοι του Γουίλιαμ Λώσον» σε εκδρομή. Με σεβασμό βλέπω πάντα να περνά και το αρχαιότερο Σχολείο της χώρας, η Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων. Το Σχολείο του Αίματος και της Τιμής. Φρικιούν στη φράση μου οι καθεστωτικές κλώσσες, που ζεσταίνουν τα κλούβια αυγά του εθνομηδενισμού αλλά τι να κάνουμε, αδέρφια, οι Ευέλπιδες, και όχι μόνο, σκορπίσανε τα κοκκαλάκια τους στα μήκη και τα πλάτη του ορίζοντα για την Πατρίδα. Δεν έχουν φθάσει ακόμα το μέγεθος της προσφοράς των λιακοτέτοιων και του Ιμπν Αλ Ραγκούσ αλλά δεν πειράζει. Αυτοί θα τιμηθούν αργότερα σε ειδική τελετή στο Καράτσι και την Ισλαμαμπάντ στα πλαίσια του Κουρμπάν Μπαϊράμ. «Ελευθερία ή να το συζητήσουμε, ρε παιδιά», θα ‘λεγαν οι ανακυκλωμένοι καλύτεροι φίλοι του πακιστανού.
Θα ‘ρθει άραγε κάποτε η μέρα της αποκατάστασης της Αλήθειας; Τότε θα υψώσουμε μνημείο στα Δερβενάκια για τα αδικοχαμένα αδέρφια μας, που υπερασπίζονταν την Οθωμανική Πολυπολιτισμικότητα. Στην Τριπολιτσά, στα Δολιανά, κατόπιν μολύνσεως του μιλλιέτ των Ρουμ από τον βάκιλλον του Ελληνικού Εθνικισμού, οι δυνάμεις του διεθνισμού, του πολυπολιτισμού και της παγκόσμιας αδερφοσύνης φάγανε μολύβι και σίδερο. Δακρύζω μαζί με όλες τις παχιές – παχιές ΜΚΟ, τον Αλέξη και το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα για τον αδικοχαμένο Χουρσίτ Πασά. Αδέρφια, ο φίλος Μάριος Ευρυβιάδης τα ‘πε όλα με μια φράση: «δεν μπορεί να υπάρξει νεοοθωμανισμός χωρίς νεοραγιαδισμό». Αφιερωμένη εξαιρετικά η φράση στην υπνώτουσσα «σοσιαλιστική» ηγεσία, που τώρα λέει σχεδιάζει θητεία 6 μήνες με μισθό, ενώ σε λίγο τα μεμέτια θα κάνουν νηοψίες στο Μικρολίμανο, αποκαθιστώντας την παλαιά του ονομασία σε Τουρκολίμανο. Έχω δε και μια καλύτερη ιδέα. Να υπερίπτανται τουρκικά αεροπλάνα των ελληνικών πεζοπόρων τμημάτων. Έτσι θα ξοδεύουν αυτοί καύσιμα και θα τρέχουν αυτοί μετά στα Δ.Ν.Τ. Θα ήταν ακόμη πιο προχωρημένο τα ελληνικά πεζοπόρα τμήματα να ακολουθούνται από τουρκικά τεθωρακισμένα αλλά προφανώς ο Ραγκούσης, η μαμά, ο Νίκος και ο Αλαβάνος δεν έχουν ακόμη την τόλμη να φτάσουμε τόσο μπροστά στο μέλλον.
Είπα Δ.Ν.Τ. και θυμήθηκα το πιο ευλύγιστο κορμί της ελληνικής πολιτικής. Αυτό το θαύμα, που στο πληθωρικό σώμα του κρύβει την ψυχή μιας Κομανέτσι και κάνει τέτοιες θεαματικές «κωλοτούμπες» επί της καθεστωτικής δοκού που μένεις άφωνος. Με το ‘να φρύδι τσαλακωμένο ο πρόεδρος της Μπουμπουλίνας, γνωστής και ως Τζαβέλλα, και παρά λίγο πρόεδρος του Ψινάκη, ο ηγέτης του καταδρομέα, βατραχανθρώπου και ακρίτα Αϊβαλιώτη, είδε λέει και τον Σημίτη. Ξέρετε αυτόν με το μπεμπέ παλτουδάκι, με τις ελιές ντε, που ευχαρίστησε τους αμερικάνους, εγκατέστησε τους S-300 στην …Κρήτη, σήκωσε το δαχτυλάκι κι έδειξε τον παλιοκούρδο. Ελάτε ρε, που δεν θυμάστε. Για τον φίλο του Γιάννου, λέω, τότε που σας λέγανε να επενδύσετε στον δείκτη υγείας της οικονομίας, στο Χ.Α.Α. Ακόμη κλαίει ο παππούς το εφάπαξ. Ζήτησε λοιπόν ο πρόεδρας να αξιοποιηθεί αυτή η χρυσή εφεδρεία. Μάϊστα. Πριν, ως «οπισθοφυλακή» του μητσοτακισμού, είδε την εμπροσθοφυλακή αυτοπροσώπως, τον ίδιο τον 92άχρονο μπαμπά της κόρης του, ο οποίος μας είπε προσφάτως ότι πρέπει να γίνουμε φτωχότεροι, να ζούμε πιο λιτά. Σαν αυτόν δηλαδή. Ο ευλύγιστος Πρόεδρος πήρε κι εύσημα προσφάτως, ως «υπεύθυνη δύναμη» από τον Γιώργο. Προέκρινε δε ως καλή λύση το Δ.Ν.Τ., τα κοράκια, που όπου εγκαταστάθηκαν δεν φύτρωσε χορτάρι. Λοιπόν, είναι αξιοθαύμαστος, έτσι; Μ’ έχει προβληματίσει λίγο η περίπτωση του. Αλλά ένα βράδυ που ‘βλεπα μια παλιά ελληνική ταινία, κατάλαβα τι θέλει. Αυτό που ‘λεγε ο Βουτσάς: να τρουπώσει. Θα τρουπώσω, σου λέει, στο σύστημα και μετά δεν με κουνάει κανένας. Το δε σύστημα βολεύεται κι αυτό. Γιατί βολεύει τον Χατζημινέρβα τον βουτυράτο και τον Γιαννάκη τον μπουκαλορίχτη στα ελληνοτουρκικά, στο θέμα της λαθρομετανάστευσης κλπ να βγάζουν ως αντίθετη άποψη μόνο την καρατζαφέρεια. Το σύστημα αδέρφια, έτσι θέλει τον πατριωτισμό, γκροτέσκο, με ξυρισμένο κεφάλι, φυλετικές «τρίχες», στο πέντε τα εκατό. Είναι πολύ βολικό. Ορθά η Εθνική Ελλάδος που πήγε στις Βρυξέλλες να βάλει πλάτη για την Πατρίδα, ο Αντώνης, απαξιεί να τον καταστήσει συνομιλητή. Γιατί μέσα από την κρίση και το παιχνίδι που παίζεται και θα γίνει πιο έντονο στις άγριες μέρες που έρχονται, ο πονηρός που τρούπωσε, σιγά – σιγά, με τούτα και με τ’ άλλα θα μείνει μόνος, με όσους του ταιριάζουν και μέρα με τη μέρα κάθε σοβαρή ικμάδα σκέψης και δύναμης που υπάρχει στο κόμμα του, θα πλαισιώσει την σημαία του Αντώνη και της ΝΔ.
Αυτές δε τις μέρες βλέπετε και το ξεβράκωμα της Ευρώπης. Ο μακαρίτης φίλος μου, ο Αντώνης Τρίτσης, έλεγε από τα τέλη του ’80 ότι η Ευρώπη εσφαλμένα προτάσσει την οικονομική στην πολιτική ενοποίηση. Πίστευε, ορθά, ότι πρώτα έπρεπε να φτιάξουμε ενοποιητικούς πολιτικούς θεσμούς κι ύστερα να ενώσουμε τις οικονομίες. Να υπάρχει Σύνταγμα, εκλεγμένη κυβέρνηση, αληθινό κοινοβούλιο, σύνορα, στρατός, σημαία. Αντί για μια Ευρωπαϊκή Πατρίδα φτιάξαμε ένα πολυκατάστημα γεμάτο σαράφηδες και γραφιάδες με σημαία σαν αυτές που κυματίζουν στις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων. Όπως είπε κι η αλεπού ο Κίσσιγκερ, χλευάζοντας την Ενωμένη Ευρώπη, το έλλειμμα πολιτικού βάρους και ηγεσίας: «Ωραία, Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποιόν πρέπει να πάρω τηλέφωνο;».
Η Ευρωπαϊκή Πατρίδα για να οικοδομηθεί χρειάζεται μια ιδεολογική βάση στηριγμένη αυτονόητα στους δυο ιστορικούς – πολιτισμικούς πυλώνες της Ευρωπαϊκής Ταυτότητας: τον Ελληνορωμαϊκό Πολιτισμό και την Χριστιανοσύνη. Αυτά είναι τα κοινά μας κι όχι το ότι είμαστε καταναλωτές και δανειολήπτες. Μόνο έτσι θα γινόμασταν Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, με σημαία για την οποία θα μπορούσαν να ζήσουν ή και να πεθάνουν οι πολίτες της, με εγγυημένα σύνορα απέναντι στον ισλαμοφασιμό και την αμερικανική ηγεμονία. Ο μεγαλύτερος των Ευρωπαίων Ηγετών, ο Ντε Γκωλ μιλούσε για ενωμένη Ευρώπη από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, γιατί η Ρωσία μπορεί να εισφέρει πρώτες ύλες και στρατό, η Γερμανία κεφάλαια και όλη η Ευρώπη δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς και πλούτο πολιτισμών. Άφηνε εκτός την πουτάνα των Αμερικανών, την Αγγλία. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να γίνουμε υπερδύναμη. Τώρα ο καθένας έχει την ατζέντα του. Οι Γερμανοί, τηρώντας τις παραδόσεις τους, θέλουν να μας «εκτελέσουν» για παραδειγματισμό και στην ουσία θέλουν ένα «ευρωμάρκο», μια μαζεμένη ευρωζώνη, όπου θα κουμαντάρουν αυτοί κι όποιος δεν ακολουθεί να τον τρώει το ΔΝΤ. Η ανυπαρξία ευρωπαϊκής αλληλεγγύης αποδεικνύει την αποτυχία της Ευρώπης, το τεράστιο πολιτικό – ιδεολογικό έλλειμμα της. Το κίνημα για μια Ευρωπαϊκή Πατρίδα με την παραπάνω ιδεολογική, πολιτισμική βάση, με σεβασμό στην εθνική ταυτότητα των λαών και με αληθινούς ενιαίους δημοκρατικούς κυβερνητικούς θεσμούς κι εγγυημένα σύνορα, δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από εκεί που ξεκινήσανε όλα: από δω, την μάνα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά μπορεί και πρέπει να είναι ο πρώτος λαμπαδηδρόμος. Αν σκεφτούμε όχι με αιώνες, έστω με δεκαετίες, αυτή είναι η Μεγάλη Πολιτική, το σχέδιο για τον 21ο Αιώνα. Σε κάθε δε περίπτωση, για να υπάρχουμε αν έρθει ποτέ αυτή η ώρα, αυτό που χρειάζεται είναι να αντιληφθούμε πως το μόνο που σίγουρα έχουμε, είναι ο εαυτός μας, η εθνική μας ταυτότητα, οι ίδιες δυνάμεις. Αν δεν αποκαταστήσουμε την παραγωγική βάση της χώρας, αν δεν παράγουμε την τροφή μας και άλλο πλούτο, ακόμη κι αν δανειστούμε με μηδέν τοις εκατό, αν δεν διατηρήσουμε την ταυτότητα και την περηφάνεια μας, πάλι θα φθίνουμε μέρα τη μέρα, ώσπου τελικά και τα πεζοπόρα τμήματα στην Λεωφόρο Αμαλίας θα είναι Τούρκοι.
Πάντα αγαπημένο μου χρώμα ήταν το μαύρο, γιατί είναι αυστηρό και σοβαρό, γιατί μόνο πένθος κι οργή μπορεί να νοιώθεις έτσι που ‘μαστε και μας κατάντησαν. Απ’ τον Ιούλη του ’74 ως και σήμερα. Γι’ αυτό ποτέ δεν μ’ άρεσε το ντιριντάχτα κι η αφασιακή μας «διασκέδαση», το βοθροκάναλα και το life style, η αισθητική του όλο φρου φρου κι αρώματα. Νυν και αεί θα ‘ναι αγαπημένο μου χρώμα το μαύρο, γιατί το φορούσαν στο Δραγατσάνι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και οι γενναίοι του. Γιατί, για να μην ξεχνιόμαστε, όπως απέδειξε ο μονόχειρας Πρίγκιπας, το μαύρο του πένθους κρύβει μέσα του και την αναγέννηση. Αν είχαν ελπίδα στο Μεσολόγγι, αν είχε ελπίδα ο φθισικός Γιος της Καλογρηάς, που εκστράτευε με θέρμες φτύνοντας αίμα, ε, ας μην λιγοψυχούμε εμείς στα 2010. Και να το θυμάστε: θα ‘ρθει η ώρα που θα λογαριαστούμε και με τους «τούρκους» ανάμεσα μας.
Χρόνια Πολλά Έλληνες!


Το «καταραμένο» υπουργείο…

Το «καταραμένο» υπουργείο… 

Υπάρχει μια «κατάρα» στη σύγχρονη Ελληνική Πολιτική…
Για την ακρίβεια υπάρχουν πολλές «κατάρες», αλλά μια «βγάζει μάτι»: Η θέση του υπουργού Οικονομικών. Όσοι πήραν το χαρτοφυλάκιο αυτό είχαν «άσχημο τέλος». Εδώ και τρείς δεκαετίες περίπου…
* Ο Απόστολος Λάζαρης παύθηκε νωρίς-νωρίς (από υπουργός Συντονισμού) στην πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ κι ύστερα δεν ξαναεμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο (μάλλον πλήρωσε το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας).
* Ο Γεράσιμος Αρσένης - ο πρώτος που αποκλήθηκε «Τσάρος» της Ελληνικής Οικονομίας - απομακρύνθηκε το 1985, ύστερα απεχώρησε από το ΠΑΣΟΚ, ύστερα επέστρεψε, διεκδίκησε την Προεδρία του Κόμματος το 1996, έφτασε κοντά αλλά δεν τα κατάφερε («Γιώργο χάσαμε»). Λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκε άδοξα εκτός Πολιτικής.
* Ο Δημήτρης Τσοβόλας έμεινε (μάλλον αδίκως) στην Ιστορία με το αξέχαστο εκείνο «Τσοβόλα δώστα όλα…». Ύστερα σύρθηκε στο Ειδικό Δικαστήρια (επίσης αδίκως) για να γλιτώσουν άλλοι. Ύστερα απομακρύνθηκε από το ΠΑΣΟΚ, έκανε δικό του κόμμα και τέλος βρέθηκε εκτός Πολιτικής. Κι αυτός…
* Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ιδιαίτερα επιτυχημένος κατά γενική ομολογία, βρέθηκε πολύ νωρίς «εκτός νυμφώνος». Παρά το γεγονός ότι κάποια στιγμή απέσπασε τα εύσημα του Κώστα Μητσοτάκη (ή κατά ορισμένος προληπτικούς ακριβώς γι’ αυτό…).
* Ο Γιάννος Παπαντωνίου, «μεγαλούργησε» μεν, αλλά τελικά βρέθηκε κι αυτός εκτός Πολιτικής.
* Ο Νίκος Χριστοδουλάκης, «μεσουράνησε» στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, αλλά στη συνέχεια έχασε τη βουλευτική του έδρα κι έμεινε εκτός Πολιτικής.
* Και ο Γιώργος Αλογοσκούφης δεν είχε καλύτερη τύχη…
Ο μόνος που κατάφερε να σταδιοδρομήσει μετά το υπουργείο Οικονομίας είναι ο Κώστας Σημίτης. Αυτός αργότερα έφτασε μέχρι Πρωθυπουργός. Και μακροημέρευσε μάλιστα. Αλλά τελικά είδε την δημοτικότητά του να καταρρέει, παρέδωσε στο Γιώργο Παπανδρέου, ύστερα έπεσε στη δυσμένεια του νέου αρχηγού και τελικά βρέθηκε εκτός Πολιτικής. Και αυτός…

Πόσο «συμπτωματικά» μπορεί να είναι όλα αυτά;
Και που οφείλεται αυτή η «κακοδαιμονία» των υπουργών Οικονομικών;
* Πρώτον στις υπερβολικές εξουσίες που συγκεντρώνει η θέση τους. Κι όποιος ασκήσει υπερβολική εξουσία συγκεντρώνει τη «μήνη» πολλών. Είτε φερθεί αλαζονικά είτε όχι, πολλοί ενοχλούνται με τις εξουσίες του, επιχαίρουν με την πτώση του και δεν τον αφήνουν εύκολα να σηκώσει ξανά κεφάλι…
* Δεύτερον, ιδιαίτερα το σύστημα του κρατισμού που άκμασε στην Ελλάδα ιδιαίτερα μετά το 1981, επέβαλε στον εκάστοτε «Τσάρο» της Ελληνικής Οικονομίας να αναδιανέμει την επιχειρηματική ισχύ ανάμεσα σε παλαιά και νέα «τζάκια»…
Αργότερα, όταν επιβλήθηκαν τα «εξωθεσμικά κέντρα» της διαπλοκής στην Πολιτική εξουσία, ο υπουργός Οικονομίας αναδιένειμε συμβόλαια και κονδύλια ανάμεσα σε μεγάλα συμφέροντα (αφού δεν μπορούσαν πια να το κάνουν οι αγορές, που είναι απόλυτα στρεβλές).
Έτσι όσοι κατά καιρούς ωφελήθηκαν από τον εκάστοτε υπουργό Οικονομίας το ξέχασαν γρήγορα…
Ενώ όσοι κατά καιρούς ζημιώθηκαν, δεν το ξέχασαν ποτέ!
Γι’ αυτό και οι υπουργοί Οικονομίας δεν πήγαν μακριά…

* Τρίτον, μετά την ένταξη στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, με ιδιαίτερα υψηλή (και ασύμφορη) ισοτιμία δραχμής-ευρώ, υπήρξε κατακόρυφη πτώση ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής Οικονομίας.
Για να εξουδετερώσει τις αρνητικές επιπτώσεις της «ακριβής δραχμής» με την οποία προσχώρησε στο ευρώ – κι αφού δεν ήταν εφικτή πλέον υποτίμηση - η Ελλάδα έπρεπε να κάνει πολύ δραστικές τομές προσαρμογής.
Καμία κυβέρνηση δεν ανέλαβε το κόστος και το ρίσκο τέτοιων μεταρρυθμίσεων. Με αποτέλεσμα οι εκάστοτε υπουργοί είτε να κρύβουν τα στοιχεία με μεθόδους δημιουργικής λογιστικής, είτε να εισηγούνται αλλαγές που δεν πραγματοποιούνταν ποτέ…
Όπως έδειξε η Ιστορία οι «Τσάροι» έχουν κακό τέλος. Ή μάλλον όποιος αποσπάσει μεγάλη εξουσία, προκαλεί και μεγάλες αντιπαλότητες. Ακόμα κι αν το πέρασμά του είναι «ευεργετικό». Πολύ περισσότερο όταν δεν είναι…
Παρακαλούνται, λοιπόν, όσοι καταλαμβάνουν το θώκο αυτό, να είναι πολύ προσεκτικοί. Και να αποφεύγουν την αλαζονεία.
Ναι, ασφαλώς, αυτό ισχύει και για τον κ. Παπακωνσταντίνου.
Ο οποίος οφείλει να είναι πιο προσεκτικός. Και σε αυτά που λέει. Και στους αριθμούς που επικαλείται. Και στο ύφος του…
Σπάνια ένας νέος άνθρωπος εξελίχθηκε τόσο σύντομα από ένα συμπαθητικό και ευφυές «φρέσκο πρόσωπο» σε ένα αλαζονικό και υπερφίαλο πολιτικό «παλαιάς κοπής».
-- Έκανε πολλά σφάλματα, γιατί αρχικά δεν ήξερε. Κι αυτό συγχωρείται…
-- Έκανε και κάμποσες γκάφες (όπως η περιβόητη δήλωση περί «Τιτανικού»), πράγμα που δεν συγχωρεί ούτε η άγνοια ούτε η απειρία.
Δεν χρειάζεται να έχεις …βραβείο Νόμπελ Οικονομίας για να ξέρεις ότι δεν περιγράφεις με τα πιο μελανά χρώματα την Οικονομία της οποίας προΐστασαι, πριν βγεις να δανειστείς! Αυτό είναι ασυγχώρητο…
Τέλος είπε και κάποιες ανακρίβειες κι έκανε και αρκετή «δημιουργική λογιστική» – στην αρχή τουλάχιστον της υπουργικής σταδιοδρομίας του. Κι αυτό είναι το πιο ασυγχώρητο…
Βέβαια γι’ αυτό δεν ευθύνεται μόνον ο ίδιος.
Ίσως ούτε κυρίως ο ίδιος.
Να μη ξεχνά, όμως, ότι και οι προηγούμενοι, «καταραμένοι» προκάτοχοί του πλήρωσαν για σφάλματα που δεν έφταιγαν μόνον οι ίδιοι…
DIKTYO21


Twitter Delicious Facebook Digg Favorites More