Athens Time
Πριν από 8 δευτερόλεπτα
8.2.10
Όλοι οι λεγόμενοι ματανάστες είναι παράνομοι !
8.2.10
agaphnos
Είναι καιρός πλέον.....
8.2.10
agaphnos
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι το ισλάμ αποτελεί ένα επικίνδυνο κοινωνικοπολιτικό σύστημα (τουλάχιστον όσον αφορά στον τρόπο που εκφράζεται πρακτικά).
Παρά την επί πολλά έτη προπαγάνδα που υφιστάμεθα περί του αντιθέτου, όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε, και από αυτά που βλέπουμε καθημερινώς στη χώρα μας, και από αυτά που διαβάζουμε πως συμβαίνουν στον κόσμο (π.χ η κοπέλα που θάφτηκε ζωντανή ή οι "γάμοι" ανήλικων κοριτσιών με ηλικιωμένους κ.λ.π), ότι οι ισλαμικές "συνήθειες", όχι μόνο δεν συνάδουν με την δημοκρατία, αλλά φτάνουν να είναι στον αντίποδα αυτής.
Θα μου πείτε, "μα, υπάρχει Δημοκρατία στην Ελλάδα, ώστε να κινδυνεύσει από τα πρωτόγονα έθιμα αυτών των πληθυσμών;"
Κατ'ευφημισμόν Δημοκρατία έχουμε, εδώ και χρόνια.......
Αυτό που μας κρατάει ακόμα στο άρμα της Δημοκρατίας, είναι μόνο μια κλωστή. Όμως αυτήν την κλωστή, εμείς θέλουμε (και μπορούμε) να την κάνουμε σκοινί χοντρό και στέρεο, που να δυναμώνει κάθε μέρα.
Σας ρωτώ:
Μήπως η ελληνοποίηση αυτών των πληθυσμών διαρρήξει (εκ των πραγμάτων) και αυτόν τον τελευταίο δεσμό που έχουμε με την πραγματική Δημοκρατία, με την πραγματική Ελευθερία;
Μήπως συνθλίψει ( εν τη γενέσει ) τις προσπάθειές μας να αποκτήσουμε πραγματική Δημοκρατία σ'αυτόν τον τόπο;
Πιστεύω πως αυτό θα συμβεί , και αυτός είναι άλλος ένας λόγος (από τους πολλούς) για να εναντιωθούμε στην ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.
Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτή είναι η άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.
Τι μας εμποδίζει λοιπόν να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί την πίστη μας στην πατρίδα, την δημοκρατία, την ελευθερία;
Απαντώ:ο φόβος και η άγνοια.
Όσον αφορά στην περίπτωση της ελλιπούς ενημέρωσης (παραπληροφόρησης, σωστότερα), θα πρέπει να βρούμε τρόπους να ενημερώνονται οι εκτός διαδικτυακής κοινότητας πολίτες.
Ξέρετε ότι υπάρχει τεράστιος πληθυσμός που πιστεύει ότι το λαθρονομοσχέδιο δεν δημιούργησε καμία αντίδραση στην κοινωνία;
Το πιο δύσκολο έργο μας όμως, είναι να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας.
Φοβόμαστε να συμμετάσχουμε σε συγκεντρώσεις, γιατί οι δήθεν "δημοκράτες" απειλούν και αυτήν ακόμη την σωματική μας ακεραιότητα.
Φοβόμαστε να χαρακτηριστούμε ως (ΔΗΘΕΝ) ακροδεξιοί, φασίστες. ρατσιστές κ.ο.κ, και να διασυρθούμε από το επίσημο "κράτος".
Φοβόμαστε μήπως περιθωριοποιηθούμε ως γραφικοί, στον αγώνα μας για ιδέες που δεν θα πεθάνουν ποτέ ( όσο κι αν οι διάφοροι "δημοσιογραφίσκοι" προσπαθούν για το αντίθετο).
Φοβόμαστε , κι αυτό είναι το απόλυτο κριτήριο του ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ Δημοκρατίας.
Ο φόβος ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσει εδώ.
Παρά την επί πολλά έτη προπαγάνδα που υφιστάμεθα περί του αντιθέτου, όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε, και από αυτά που βλέπουμε καθημερινώς στη χώρα μας, και από αυτά που διαβάζουμε πως συμβαίνουν στον κόσμο (π.χ η κοπέλα που θάφτηκε ζωντανή ή οι "γάμοι" ανήλικων κοριτσιών με ηλικιωμένους κ.λ.π), ότι οι ισλαμικές "συνήθειες", όχι μόνο δεν συνάδουν με την δημοκρατία, αλλά φτάνουν να είναι στον αντίποδα αυτής.
Θα μου πείτε, "μα, υπάρχει Δημοκρατία στην Ελλάδα, ώστε να κινδυνεύσει από τα πρωτόγονα έθιμα αυτών των πληθυσμών;"
Κατ'ευφημισμόν Δημοκρατία έχουμε, εδώ και χρόνια.......
Αυτό που μας κρατάει ακόμα στο άρμα της Δημοκρατίας, είναι μόνο μια κλωστή. Όμως αυτήν την κλωστή, εμείς θέλουμε (και μπορούμε) να την κάνουμε σκοινί χοντρό και στέρεο, που να δυναμώνει κάθε μέρα.
Σας ρωτώ:
Μήπως η ελληνοποίηση αυτών των πληθυσμών διαρρήξει (εκ των πραγμάτων) και αυτόν τον τελευταίο δεσμό που έχουμε με την πραγματική Δημοκρατία, με την πραγματική Ελευθερία;
Μήπως συνθλίψει ( εν τη γενέσει ) τις προσπάθειές μας να αποκτήσουμε πραγματική Δημοκρατία σ'αυτόν τον τόπο;
Πιστεύω πως αυτό θα συμβεί , και αυτός είναι άλλος ένας λόγος (από τους πολλούς) για να εναντιωθούμε στην ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.
Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτή είναι η άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.
Τι μας εμποδίζει λοιπόν να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί την πίστη μας στην πατρίδα, την δημοκρατία, την ελευθερία;
Απαντώ:ο φόβος και η άγνοια.
Όσον αφορά στην περίπτωση της ελλιπούς ενημέρωσης (παραπληροφόρησης, σωστότερα), θα πρέπει να βρούμε τρόπους να ενημερώνονται οι εκτός διαδικτυακής κοινότητας πολίτες.
Ξέρετε ότι υπάρχει τεράστιος πληθυσμός που πιστεύει ότι το λαθρονομοσχέδιο δεν δημιούργησε καμία αντίδραση στην κοινωνία;
Το πιο δύσκολο έργο μας όμως, είναι να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας.
Φοβόμαστε να συμμετάσχουμε σε συγκεντρώσεις, γιατί οι δήθεν "δημοκράτες" απειλούν και αυτήν ακόμη την σωματική μας ακεραιότητα.
Φοβόμαστε να χαρακτηριστούμε ως (ΔΗΘΕΝ) ακροδεξιοί, φασίστες. ρατσιστές κ.ο.κ, και να διασυρθούμε από το επίσημο "κράτος".
Φοβόμαστε μήπως περιθωριοποιηθούμε ως γραφικοί, στον αγώνα μας για ιδέες που δεν θα πεθάνουν ποτέ ( όσο κι αν οι διάφοροι "δημοσιογραφίσκοι" προσπαθούν για το αντίθετο).
Φοβόμαστε , κι αυτό είναι το απόλυτο κριτήριο του ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ Δημοκρατίας.
Ο φόβος ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσει εδώ.
Πώς οδηγηθήκαμε στο χρέος των 300 δισ. ευρώ....
8.2.10
agaphnos
Του Δ.Γ.Παπαδοκωστόπουλου Tο χαμηλό βαρομετρικό της κοινοτικής επιτήρησης εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά αναμενόμενο από πολλά χρόνια. Το δημόσιο χρέος μεγάλωνε με ταχύτητα, η παραγωγική βάση της χώρας εξαντλούνταν και οι κάθε είδους κόλακες προσπαθούσαν να πείσουν τους πολίτες ότι όλα πήγαιναν καλά.
Ο δημόσιος τομέας έφτασε στην Ελλάδα να απασχολεί περισσότερα από.........
700.000 άτομα, όταν ο πληθυσμός της χώρας είναι περίπου 11 εκατ., εκ των οποίων περισσότερο από 1 εκατ. είναι ξένοι μετανάστες. Με άλλα λόγια, 0,7 άτομα στα δέκα εισήλθαν στο Δημόσιο, που απαιτεί σήμερα για να λειτουργήσει 70,436 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, όταν τα έσοδα του κράτους προβλέπεται το 2010 να φθάσουν στα 53,650 δισ. ευρώ.
Οι ανελαστικές δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, ασφάλιση) ανέρχονται σε 42,8 δισ. ευρώ, άλλα 9,6 δισ. είναι διάφορες λειτουργικές δαπάνες, ενώ 12,95 δισ. είναι οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Το δημόσιο χρέος πλησιάζει τα 300 δισ. ευρώ και βέβαια ουδείς γνωρίζει αν το μέγεθός τους δεν είναι κι αυτό πλασματικό. Από το 1996 και μετά η δημιουργική λογιστική έχει κυριαρχήσει στα πάντα. Για πολλά χρόνια, και ενδεχομένως ακόμα, το λεγόμενο ενδοκυβερνητικό χρέος, στοιχείο αφαιρετικό του συνολικού χρέους, δηλωνόταν τηλεφωνικά από την Τράπεζα της Ελλάδος στο Υπουργείο Οικονομίας.
Ουδείς μετρούσε το πραγματικό του ύψος. Μοναδικό κριτήριο για τη διαμόρφωση του ενδοκυβερνητικού χρέους ήταν το πόσο έλλειμμα του προϋπολογισμού ήθελε να κρύψει ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών. Κατά έναν περίεργο τρόπο ήταν σαν το κράτος να μην ήθελε να μάθει ποια ήταν τα πραγματικά του στοιχεία. Αυτό το αξιοπερίεργο γεγονός είχε επισημανθεί τόσο από την ΕΕ όσο και από άλλους διεθνείς οργανισμούς, αλλά και από Έλληνες δημοσιογράφους (ελάχιστους), που επισήμαναν τις μεγάλες αντιφάσεις της φαραωνικής εικονικής οικονομίας από τη μία και της αδύναμης οικονομικής βάσης από την άλλη.
Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2000, υπουργοί του τότε οικονομικού επιτελείου παραδέχονταν ότι η δημιουργική λογιστική έχει κυριαρχήσει παντού και δήλωναν ότι σταδιακά θα ξεκινούσε μια προσπάθεια απεγκλωβισμού της οικονομίας από την εικονική πραγματικότητα. Ένα μεγάλο πρόβλημα που δημιουργούνταν ήταν ότι λέγοντας ως αληθινά τα κατασκευασμένα στοιχεία, από ένα σημείο και μετά η πολιτική ηγεσία δεν γνώριζε πού πάταγε και βέβαια οι αποφάσεις της σταδιακά έχαναν κάθε αξιοπιστία.
Βέβαια ποτέ δεν έγινε τίποτα, λόγω του φόβου για το πολιτικό κόστος. Εισήλθαμε το 2000 στο ευρώ και αντιληφθήκαμε ότι μπορούσαμε να συνεχίσουμε να προχωρούμε σαν χώρα, με πλαστά στοιχεία. Το μικρό μέγεθος της χώρας δεν ήταν καθοριστικό εντός της Ευρωζώνης. Η γνώση αυτή, την οποία ενίσχυαν με φαιδρά ιδεολογήματα και διάφοροι θεσμικοί παράγοντες, κατέληγε στην ανοχή του αθρόου δανεισμού. Αφού ανήκουμε στο ευρώ, θα μπορούμε να δανειζόμαστε και να εξυπηρετούμε το χρέος, έλεγαν ανερυθρίαστα υψηλόβαθμα στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος επί κυβερνήσεων Σημίτη.
Σήμερα αποδείχτηκε ότι αν και μέλη του ευρώ, δεν μπορούμε να δανειζόμαστε επ' αόριστον. Αν τα επιτόκια ξεπεράσουν ένα επίπεδο, το χρέος κρίνεται μη χρηματοδοτούμενο και οι δανειστές σταματούν να μας παρέχουν πιστώσεις. Την ίδια εποχή είχε παρουσιαστεί το σόφισμα ότι το ασφαλιστικό θα μπορούσαν να το λύσουν κάλλιστα οι εισφορές των μεταναστών… χωρίς εμείς σαν χώρα να πάρουμε μέτρα.
Η νέα διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή που ανέλαβε το 2004 στάθηκε εξαιρετικά αδύναμη να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που υποσχόταν και να εισαγάγει μείζονες αλλαγές στην οικονομία. Επιλέχθηκε ο δρόμος των παρεμβάσεων, ενώ τίποτα δεν έγινε για να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό πρόβλημα, που έμοιαζε με ανενεργό ηφαίστειο. Σε οχλήσεις του Γιώργου Αλογοσκούφη στον Κώστα Καραμανλή μετά το 2005, για την αναγκαιότητα να ληφθούν μέτρα, η απάντηση ήταν: να αφεθούν για αργότερα. Το ίδιο ακριβώς έγινε και μετά την αλλαγή Αλογοσκούφη τον Ιανουάριο του 2009. Ο νέος τότε υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου άργησε να καταλάβει την ένταση της χιονοστιβάδας που κατευθυνόταν πάνω στην ελληνική οικονομία.
Η αντίληψη της Νέας Δημοκρατίας στο εννεάμηνο πριν από τις εκλογές ήταν ότι θα ξεγελάσει την κρίση με μικροεπεμβάσεις, που είχαν και προεκλογικό χαρακτήρα. Μια ήταν τα φθηνά ΙΧ, μια τα επιδοτούμενα κλιματιστικά, μια τα κουφώματα των σπιτιών κ.λπ. Ήταν φανερό ότι οι άνθρωποι επιχειρούσαν να διαχειριστούν μια οικονομία σε κρίση με αστεία ημίμετρα.
Το ΠΑΣΟΚ, του οποίου έλαχε η μοίρα να αντιμετωπίσει το σημερινό πρόβλημα, αναγκάστηκε ύστερα από 4 μήνες στην κυβέρνηση να πάρει σκληρά και επώδυνα μέτρα, που μειώνουν τις κρατικές δαπάνες, αλλά δημιουργούν μεσοπρόθεσμα και τον κίνδυνο της ύφεσης. Είχαν προηγηθεί αθρόες επιθέσεις από ξένα funds κατά της Ελλάδας, που οδηγούσαν καθημερινά όλο και υψηλότερα τα επιτόκια. Η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με μια εφιαλτική κατάσταση, που έβαλε τον πρωθυπουργό στο δίλημμα: μέτρα σκληρά ή χρεοκοπία και ό,τι συνεπάγεται αυτή.
Ο υφυπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης μιλώντας πρόσφατα σε ραδιοφωνικό σταθμό σημείωσε ότι αν τα μέτρα είχαν ληφθεί νωρίτερα, ενδεχομένως να είχαν αποφευχθεί οι πιέσεις. Με εάν και ίσως, όμως, δεν γράφεται η ιστορία αλλά τα μνημόσυνα.
Και θα τους πνίξει.....
8.2.10
agaphnos
