Μας αντικαθιστούν... αλλοδαποί!

Πρόσφατα, πραγματοποιήθηκε στην πτέρυγα ενός νοσοκομείου στην Μ. Βρετανία, μία δημογραφική έρευνα, σχετικά με το πόσοι από τους ασθενείς ήταν Βρετανοί και πόσοι μετανάστες. Για να δοθεί βάρος, στο μελλοντικό κόστος, της επιβάρυνσης του βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας από τους μετανάστες, επιλέχθηκε μια παιδιατρική κλινική. Δεκάδες κόκκινες κουκίδες, διασκορπισμένες σε έναν χάρτη, στον τοίχο του νοσοκομείου, αποκάλυπταν την ιστορία της αλλαγής του προσώπου της Βρετανίας. Κάθε κόκκινη κουκίδα απεικόνιζε το μέρος όπου γεννήθηκε η μητέρα του κάθε παιδιού που νοσηλευόταν στην κλινική.

Ο χάρτης αναρτήθηκε από τους υπευθύνους του νοσοκομείου οι οποίοι ήθελαν να «γιορτάσουν την φυλετική ετερότητα» των αρρώστων παιδιών, που βρισκόντουσαν εκεί, το καθένα με κόστος 1.400 λίρες την ημέρα. Αντ’ αυτού όμως κατέδειξε με δραματικό τρόπο, το πώς το συγκεκριμένο «Ε.Σ.Υ.» της Μ. Βρετανίας αδυνατεί να ανταποκριθεί στις τεράστιες δαπάνες που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση.

Οι 243 μητέρες προέρχονται από 72 διαφορετικά κράτη, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η Μογγολία, η Ιαπωνία, κράτη της Αφρικής, της Νοτίου Αμερικής, Ασίας, Αυστραλίας αλλά ακόμη και από την... Νέα Γουινέα. Μόνο 18 μητέρες δήλωσαν την Βρετανία ως τόπο καταγωγής.

Και αν στην Μ. Βρετανία, με τις πολλαπλάσιες οικονομικές δυνατότητες από την μικρή μας Ελλάδα ... το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) στενάζει υπό το βάρος των μεταναστών, ποια είναι η κατάσταση στην χώρα μας. Ποιο είναι το κόστος από την... φιλάνθρωπη μεταναστευτική πολιτική των διαφόρων αρμοδίων υπουργών; Φυσικά κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση.

Γιατί δεν ξέρουμε επίσημα ούτε πόσοι είναι οι αλλοδαποί στην χώρα μας. Γιατί δεν ξέρουμε πόσοι είναι αυτοί που έρχονται από γειτονικές χώρες μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσουν τα ελληνικά νοσοκομεία και την ... δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την οποία παρέχουν στους λαθρομετανάστες, ενώ οι Έλληνες περιμένουν στην ουρά....

Ψάχνοντας σχετικά, βρήκα ένα μικρό κείμενο, αρκετά παλιό, από το 2000, όταν είχε γίνει κάποια προσπάθεια να υπολογιστεί αυτό το κόστος. Ο τίτλος του κειμένου ήταν: «Πόσο μας κοστίζει η νοσηλεία των γειτόνων από τα Βαλκάνια;» Και τα πρώτα από τα συμπεράσματα, ήταν αν μη τι άλλο ... τρομακτικά.
Διαβάστε ένα μικρό κομμάτι του:

«Η νοσηλεία των αλλοδαπών, κυρίως από τα Βαλκάνια, στη χώρα μας εξελίχθηκε σε μείζον θέμα, όταν ο υπουργός Υγείας και Πρόνοιας κ. Α. Παπαδόπουλος ανακοίνωσε ότι τα χρήματα που δαπανώνται από το Δημόσιο για την υγειονομική περίθαλψη των ασθενών αυτών φθάνουν ετησίως το ποσόν των 30-50 δισ. δρχ.
Ο υπουργός είχε τότε επισημάνει ότι με τις ευλογίες διοικητικών υπαλλήλων, νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων και ιδιωτών γιατρών παράνομα κυκλώματα διοχετεύουν στην Ελλάδα αλλοδαπούς και τους εισάγουν στα δημόσια νοσοκομεία βαπτίζοντάς τους «επείγοντα περιστατικά».

Πολλές είναι, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, οι περιπτώσεις αλλοδαπών οι οποίοι έρχονται στη χώρα ως τουρίστες και μέσα σε ελάχιστες ημέρες εισάγονται σε δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα και υποβάλλονται σε υψηλού κόστους επεμβάσεις “εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων”.

Και αν αυτά ίσχυαν το 2000, όταν και είχε γραφτεί το συγκεκριμένο άρθρο, με τις δηλώσεις του τότε υπ. Υγείας, κ. Παπαδόπουλου, αναρωτιόμαστε ποιά ακριβώς είναι η κατάσταση σήμερα, που ο αριθμός των αλλοδαπών στην χώρα μας έχει πολλαπλασιαστεί. Που πλέον εκτός από τους ίδιους τους λαθρομετανάστες που έφτασαν τα τελευταία 9 χρόνια, υπάρχουν και όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ.

Αναρωτιόμαστε πόσο είναι το βάρος που σηκώνει σήμερα η χώρα μας. Και πόσοι από αυτούς, που ανασφάλιστα εργάζονται, κυριολεκτικά κατατρώγουν το Σύστημα Υγείας της χώρας μας. Και την ίδια στιγμή, που γράφονται αυτά, τα νοσοκομεία απειλούνται με... κατάσχεση περιουσιακών τους στοιχείων, από τα χρεωστούμενά τους σε ιδιωτικές εταιρείες.

Ποτέ κανείς, δεν προσπάθησε με υπευθυνότητα να πει στον ελληνικό λαό, ποιο είναι το κόστος των κυμάτων αθρόας λαθρομετανάστευσης. Γιατί αν το έκανε, θα τον ξεσήκωνε. Και αυτό δεν βολεύει. Δεν βολεύει αυτούς που θέλουν τους λαθρομετανάστες ως ... φτηνό εργατικό δυναμικό. Γιατί αυτοί δεν πάνε στα δημόσια νοσοκομεία. Ταξιδεύουν στις ΗΠΑ και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα. Και εμείς οι υπόλοιποι τους... χειροκροτάμε, όταν ανεβαίνουν στα αεροπλάνα...

Δημήτρης Παπαγεωργίου