Δεν θα γίνουν Έλληνες ποτέ .

Η αισχρή Αλβανική προπαγάνδα και η απόπειρα διαστρέβλωσης της ελληνικότητας των Αρβανιτών

Επειδή παρατηρείται μια πολύ εντονη αμφισβήτηση της Ελληνικότητας καθαρών ελληνικών φυλών οφείλουμε να δώσουμε τις απαραίτητες εξηγήσεις και απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα.
Κάποιοι έφθασαν στο σημείο να αμφισβητήσουν την Ελληνικότητα των Αρβανιτών! Υιοθετούν δηλαδή την αλβανική προπαγάνδα!
Ποιοί είναι οι Αρβανίτες; Ποιά είναι η σχέση τους με τους Αλβανούς;
Επί Τουρκοκρατίας ο πληθυσμός της Αλβανίας ήταν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες. Και οι μισοί από αυτούς να είχαν μεταναστεύσει στην Ελλάδα δεν θα είχαν αλλοιώσει τον ελληνικό λαό, ο οποίος ήταν αρκετά εκατομμύρια.
Η μεγάλη αύξηση του Αλβανικού πληθυσμού έγινε τον 20ο αιώνα (800.000 το 1912, 1.000.000 το 1938) και πήρε μεγάλες διαστάσεις στα 45 χρόνια του Μαοϊκού καθεστώτος, όπου πλησίασε τα 3.000.000. Αλλά στο χρονικό αυτό διάστημα οι Αλβανοί δεν είχαν την δυνατότητα να εγκατασταθούν στο ελληνικό έδαφος. Οι Αλβανοί Μουσουλμάνοι, οι οποίοι αποτελούν την πλειονότητα του Αλβανικού πληθυσμού εγκατέλειψαν το 1923 μαζί με τους Τούρκους την Ελλάδα.


 
Όσον αφορά τους Αλβανούς (της βόρειας Αλβανίας) που δεν έχουν σχέση με Έλληνες δεν είναι σίγουρο κατά πόσον πρόκειται περί αυτόχθονος λαού της Βαλκανικής Χερονήσου. Ο Φλάβιος Αρριανός μας αναφέρει στην ιστορία του ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πολέμησε στην Ασία εκτός όλων των Ασιατικών λαών και με Αλβανούς. Επομένως εκτός άν πρόκειται για απλή συνωνυμία, οι σύγχρονοι Αλβανοί είναι μετανάστες από την Ασία. Να τονιστεί επίσης ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Νοτίου Αλβανίας έχει ελληνική καταγωγή (Αρβανίτες-Καραγκούνηδες).
Ποιοί είναι όμως οι Αρβανίτες και πως αποδεικνύεται η ελληνικότητα τους;
Προς το τέλος της βυζαντινής περιόδου παρατηρήθηκε σημαντικό μεταναστευτικό κύμα από την Βόρεια Ήπειρο προς την κυρίως Ελλάδα. Η Βόρεια Ήπειρος όμως ήταν ανέκαθεν ελληνική, συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε για εισβολή ετερόφυλου στοιχείου. Οι πληθυσμοί αυτοί είχαν ξεκινήσει από την σημερινή Νότιο Αλβανία. Άλλοι απ’ αυτούς είχαν διατηρήσει την αλβανική γλώσσα, ενώ άλλοι είχαν γίνει λατινόφωνοι, δηλ. Αρβανιτόβλαχοι, οι αλλιώς λεγόμενοι στην Ακαρνανία Καραγκούνηδες. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν Χριστιανοί αλλά η γλώσσα τους προέρχεται από την αλβανική, ενώ είναι βαθύτατα επηρεασμένη από την ελληνική.
Το 1350-1430 μ.Χ επί Μανουήλ Καντακουζηνού και Θεοδώρου Β΄ Παλαιολόγου ήρθαν στην Πελοπόννησο Αλβανόφωνοι Χριστιανοί, καλεσμένοι από τους δεσπότες του Μυστρά να πυκνώσουν τον αραιωμένο από τους συνεχείς πολέμους, τους λιμούς και τις θεομηνίες πληθυσμό. Η καταγωγή τους ήταν από τους πανάρχαιους Ιλλύριους Έλληνες της Ηπείρου. Ορεσίβιοι βοσκοί και κυνηγοί, απλοϊκοί και άξεστοι, καρτερόψυχοι, με μεγάλη αντοχή ρώμη και τόλμη, ψηλοί, αρρενωποί και λυγερόκορμοι.
Χριστιανοί, ακραιφνείς Έλληνες Ηπειρωτικής κι αυτοί καταγωγής όπως και οι Σουλιμοχωρίτες ήσαν και οι Λιδωρίσιοι της Γορτυνίας. Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώνεται τόσο από ιστορικά όσο και ανθρωπολογικά στοιχεία. Η πρόσφατη έρευνα του Θ. Πίτσιου στην Πελοπόννησο επιβεβαίωσε ότι οι εκεί Αρβανίτες όχι μόνο δεν είναι φυλετικώς διναρικοί, αλλά πολύ «μεσογειακώτεροι» και από τους Έλληνες της Ηπείρου. Εξετάστηκαν οι ανθρωπολογικές παράμετροι (μέσος κεφαλικός δείκτης, ύψος μύτης, πλάτος σαγωνιού, ορθομετωπία) φθάνοντας στο συμπέρασμα ότι οι Αρβανίτες δεν διαφέρουν από τους Έλληνες των γειτονικών τους χωριών. Γι αυτό και οι Φράγκοι δεν τους διέκριναν ούτε τότε από τους λοιπούς Έλληνες («είναι ένας μόνο λαός» έγραφαν) και τους ξεχώριζαν μόνο από την γλώσσα, αλλά και την ροπή τους προς την στρατιωτική τέχνη. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι οι Αρβανίτες είναι Έλληνες που εξαλβανίστηκαν γλωσσικώς μόνο. Η Αλβανική καταγωγή των Αρβανιτών απορρίπτεται πρώτα από τους ίδιους τους Αρβανίτες. Οι υπόλοιπες πιθανές καταγωγές των Αρβανιτών είναι η Πελασγική, Τοσκική και η Δωρική οι οποίες παραπέμπουν όλες ευθέως σε Ελληνική καταγωγή.
Στην Αλβανία υπάρχουν δύο μεγάλες εθνικότητες, οι Τόσκηδες που κατοικούν στο νότιο τμήμα του Αλβανικού κράτους και οι Γκέκηδες που κατοικούν στο βόρειο τμήμα. Υπάρχει έντονη διαφοροποίηση ανάμεσα στους Γκέγκηδες και τους Τόσκηδες από φυλετικής και πολιτισμικής απόψεως καθώς και στις διαλέκτους, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που οι Γκέκηδες να θεωρούνται οι πραγματικοί απόγονοι των Ιλλυρίων, ενώ οι Τόσκηδες που κατοικούν στο νοτιο τμήμα να θεωρούνται απόγονοι εξαλβανισμένων ελληνικών φυλών της Ηπείρου, δηλ. Ελλήνων οι οποίοι ζώντας ανάμεσα σε αλβανικά φύλα υιοθέτησαν και προσάρμοσαν στις ανάγκες τους την αλβανική γλώσσα, αναμειγνύοντας και στοιχεία από την Ελληνική δημιουργώντας έτσι την αρβανίτικη διάλεκτο. Σύμφωνα με πολλούς μελετητές οι Αρβανίτες αποτελούν τους Τόσκηδες που μετανάστευσαν από την Βόρεια Ήπειρο στην Ελλάδα. Η εκδοχή αυτή εξηγείται από το γεγονός ότι οι Αρβανίτες μπορούν να συννενοηθούν σε κάποιο βαθμό μιλώντας αρβανίτικα μόνο με τους Τόσκηδες, ενώ η συνεννόηση με τους Γκέκηδες είναι αδύνατη,όπως επίσης και από το ότι η αρβανίτικη γλώσσα περιέχει πλήθος αρχαϊκών στοιχείων της ελληνικής.
Ας δούμε όμως και τι λένε ξένοι ερευνητές. Το 1877 ο Άγγλος Στάνφορντ, μετά πλατιά και ενδελεχή μελέτη γλώσσας ηθών και εθίμων και χαρακτήρα των Αλβανών,προφανέστατα νοτίως κάτω του Γενούσου –Εγνατίας, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι κατά την αρχική τους καταγωγή αυτοί είναι γνήσιοι Έλληνες.
Η δε ελληνικότητα των Αρβανιτών επαληθεύεται από τις αρχές του 14ου αι. χάρη σε μάρτυρα σύγχρονο των πρώτων καθόδων του επισης Αγγλου Simon Simeonis που επιμένει με έμφαση στην τέλεια ταύτιση των ελληνικών και αλβανικών ηθών και εθίμων.
Σύμφωνα με την μαρτυρία του Γάλλου Philippe de Commynes, «ήσαν άπαντες Έλληνες ,οι οποίοι καταγόνταν από τις πόλεις που κατείχαν στην Ελλάδα οι Βενετοί, οι μεν από το Ναύπλιο στην Πελοπόννησο, άλλοι δε εξ’ Αλβανίας, ενώπιον του Δυρραχίου...».
Ήδη το 1854 ο Αυστριακός Johann Georg von Hahn μελετώντας την τοσκική συμπεραίνει ότι μοιάζει πολύ με την ελληνική,μάλιστα ότι υπάρχουν στην τοσκική συντακτικά- δομικά στοιχεία τα οποία,όπως τονίζει ο Βούλγαρος ακαδημαϊκός Vl.Georgiev, δεν δανείζονται. Συνεπώς οι χρήστες έχουν καταγωγή ελληνική.
Εξ’άλλου ο ακραιφνέστερος Σκυπτάρος και εθνικιστής ηγέτης της γειτονικής χώρας, Basri-bey ομολογεί:
«Αναγνωρίζουμε τον ελληνικό χαρακτήρα της νότιας Αλβανίας όπου το υπεραιωνόβιο πολιτισμικό έργο των σχολών της κυριαρχεί ηθικά και εθνικά».
Δεν συνιστούν πλέον ούτε τα Αρβανίτικα κάτι το ξενικό. Οι χρήστες άλλωστε αρνούνται παλληκαρίσια την αποκοπή τους από τον Ελληνισμό και απορρίπτουν την ταύτιση τους με τον Σκυπταρισμό, όπως επιτόπια διαπιστώνει κια δεοντολογικά δημοσιοποιεί το 1977 P. Trudgill (από άρθρο του Αχιλλέα Λαζάρου, ρωμανιστή-βαλκανιολόγου, στην εφημ. «Η Καθημερινή» 20/12/98).
Και κάτι εξίσου πολύ σημαντικό. Οι Αρβανίτες στην Ελλάδα δεν είναι τόσοι όσοι εκ πρώτης όψεως φαίνονται. Ο Τουρκικός ζυγός που υπέστησαν οι Έλληνες για περισσότερο από 400 χρόνια ήταν δυσβάσταχτος.Παρ’όλο που οι υπόδουλοι Έλληνες είχαν πολλά να κερδίσουν απαρνούμενοι την εθνικότητα,την θρησκεία ,την γλώσσα τους, κατά κανόνα δεν το έπραξαν. Όμως υπήρχαν μερικές εξαιρέσεις.Επί Τουρκοκρατίας πολλές ελληνικές κοινότητες συγκατοικούντες με Αρβανίτες προτιμούσαν να ντύνονται και να ομιλούν αρβανίτικα,για να αποφεύγουν τις τουρκικές διώξεις.
Γι’αυτόν τον λόγο πολλαπλασθιάστηκαν με την πάροδο του χρόνου οι δίγλωσσες κοινότητες. Όπου ανεμείχθησαν η ελληνική με την αρβανίτικη γλώσσα, επικράτησε η τελευταία. Συνεπώς είναι λάθος να ισχυριστεί κανείς ότι όσοι στην ελληνική επικράτεια μιλάνε Αρβανίτικα είναι απαραιτήτως και Αρβανίτες.
Συγγραφέας: Αλέξανδρος Αγγέλης