Δεν θα αργήσει....

Πόσο καιρό θα πάρει για να μετατραπεί η Ομόνοια σε αγορά τύπου Κάμντεν;

Γράφει η Λώρη Κέζα απο το ΒΗΜΑ

Μια τέτοια λονδρέζικη μεταμόρφωση οραματίζονται οι σύμβουλοι πλειάδας υπουργείων που κατέγραψαν την κατάσταση στην καρδιά της Αθήνας. Η ομάδα εργάστηκε με εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Συντονίστηκαν από την μπαγκέτα του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Σπύρου Βούγια και κατέληξαν σε προτάσεις γεμάτες καλοσύνη και ανθρωπιά. Ονειρεύονται ένα κέντρο πόλης όπου οι μετανάστες θα...


...έχουν τους ολοδικούς τους πάγκους ή θα στεγάζονται σε χώρους παραχωρημένους από το κράτος. Θα πωλούν ξυλόγλυπτες καμηλοπαρδάλεις, χαϊμαλιά και γενικώς πράγματα φτιαγμένα με τα χέρια τους.

Εννοείται ότι στο όνειρο δεν υπάρχουν δουλέμποροι και καθένας μπορεί να βρει αστυνομικό της πατρίδας του, από το Καράτσι, το Ναϊρόμπι, την Καμπούλ.

Ο κ. Βούγιας με τούτα και με τ΄ άλλα γίνεται η χαρά του ακτιβιστή, η ελπίδα του μετανάστη. Το ερώτημα είναι αν οι προτάσεις που περιλαμβάνονται στο πόρισμα των 38 σελίδων μπορούν να εφαρμοστούν σε μια περίοδο λιτότητας χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις από γηγενείς αναξιοπαθούντες.

Oι σύμβουλοι που καταθέτουν τις προτάσεις ανήκουν στο δυναμικό των υπουργείων Προστασίας του Πολίτη, Εσωτερικών, Εργασίας, Υγείας, Οικονομίας, Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Πολιτισμού. Προσπαθούν να διαχειριστούν συνολικά το πρόβλημα που αναπτύχθηκε την τελευταία πενταετία στο γκέτο που περικλείεται από τις οδούς Ασωμάτων, Ερμού, Αθηνάς και Πειραιώς.

Προτείνουν να γίνει μια διαχείριση ανθρώπων ώστε από τη σημερινή κατάσταση, με τις χιλιάδες πρεζάκια, τροτέζες, λαθρεμπόρους να γίνει μια μετάβαση στην ονειροχώρα. Οι αλλοδαποί θα καταγγέλλουν τους δυνάστες εργοδότες και θα καταδιώκουν τους ιδιοκτήτες που φοροδιαφεύγουν ενοικιάζοντας ντορμιτόρια με το κεφάλι. Το πνεύμα του κειμένου διάκειται θετικά και φιλικά απέναντι στον ξένο και με κάθε επιφύλαξη απέναντι στον ντόπιο.

Μία από τις προτάσεις αφορά το ανταλλακτικό όφελος του μετανάστη αν ρουφιανέψει εκείνον που παίρνει 10 ευρώ την ημέρα για να παραχωρήσει ένα βρώμικο κρεβάτι.
Ο καταδότης θα βρίσκει κατάλυμα από το κράτος.

Το ερώτημα είναι γιατί σε μια περίοδο κρίσης, όπου όλο και περισσότερος κόσμος κοιμάται στα παγκάκια, πρέπει να υπάρξει ειδική μέριμνα για τον αλλοδαπό άστεγο και όχι για τον άστεγο γενικώς. Η φτώχεια πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά, ανεξαρτήτως χρώματος και καταγωγής.

Μέσα στο καλοσυνάτο κείμενο προτείνονται συγκεκριμένες τοποθεσίες που θα μπορούσαν να παραχωρηθούν στους πλανόδιους λιανοπωλητές. Θα πάνε στο παλαιό Ειρηνοδικείο και στην Αγορά της Κυψέλης.

Το σχέδιο δεν βγαίνει αριθμητικά: στην Αγορά της Κυψέλης δεν χωρά ούτε το ένα τρίτο από αυτούς που κάνουν παράνομο εμπόριο επί της Φωκίωνος Νέγρη, δεν χωρά ούτε το ένα εικοστό από αυτούς που δραστηριοποιούνται επί της Πατησίων.

Αν αποδεχτούμε ότι θα παραχωρείται χώρος μόνο σε εκείνους που έχουν φτιάξει πράγματα με τα χέρια τους, δηλαδή δεν εμπλέκονται στα κυκλώματα που φέρνουν τα κοντέινερ με τις «μαϊμούδες», και πάλι συντελείται μια κοινωνική αδικία. Δεν προβλέπεται στη μια γωνιά να είναι ο αλλοδαπός με τις χειροτεχνίες και στην άλλη η γιαγιά της γειτονιάς που πλέκει πουλόβερ και θέλει να τα πουλήσει για να συμπληρώσει το εισόδημα.

Γενικώς όλες οι καλοσύνες γίνονται εξαιρετικά περίπλοκες επί το έργον. Οσοι βρεθούν να έχουν πάγκο στο Κάμντεν της Ομόνοιας θα έχουν άραγε ειδικό οικονομικό καθεστώς ή θα αποδίδουν όπως όλοι οι υπόλοιποι έμποροι τον ΦΠΑ τους; Θα τρέχουν στις Εφορίες, θα βάζουν ένσημα στον βοηθό τους;

O κ. Βούγιας έχει μια πολιτική κουλτούρα που εφάπτεται σε εκείνη των ανθρωπιστικών οργανώσεων, που εστιάζουν στη μία πλευρά του νομίσματος. Μια πιο σφαιρική αντιμετώπιση των αλλοδαπών στο κέντρο της Αθήνας θα έβαζε και άλλες παραμέτρους στη συζήτηση. Ο ξένος που έρχεται από τα ασιατικά βάθη με μισό κιλό άσπρη σκόνη είναι έμπορος πρέζας, δεν είναι κακομοίρης.

Ο ξένος που φέρνει κοριτσόπουλα από τα βάθη της Αφρικής είναι μαστροπός, δεν είναι αδικημένος. Ο εγκληματίας δεν είναι λιγότερο εγκληματίας είτε έχει άδεια παραμονής είτε όχι.