Το παραμύθι του Βενιζέλου.

Αφού τα κατάφεραν στις Βρυξέλλες, γιατί ζητάνε από τους πολίτες να στηρίξουν τις τράπεζες;

Με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής είναι στα τελευταία του», ο πρωθυπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος απευθύνει έκκληση σε επιχειρηματίες, κεφαλαιούχους και εφοπλιστές να φέρουν τις καταθέσεις τους πίσω στην Ελλάδα.

Μέχρι πέρσι, ζητούσαμε να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Τώρα παρακαλάμε να επιστρέψουν οι καταθέσεις.

Είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί ο κ. Βενιζέλος εκλιπαρεί τους επιχειρηματίες και τους εφοπλιστές να φέρουν τις καταθέσεις τους στην Ελλάδα.

Αφού -όπως υποστηρίζουν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στα κανάλια- η χώρα μας θριάμβευσε την 21η Ιουλίου στις Βρυξέλλες, ας τα αφήσουν οι ζάπλουτοι Έλληνες τα χρήματά τους στις τράπεζες των ξένων χωρών· μιας και η ελληνική οικονομία και οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν πια, είναι ευκαιρία να βοηθήσουμε τις τράπεζες και τις οικονομίες άλλων χωρών που...

δεν έχουν τη δική μας τύχη και κινδυνεύουν να βαρέσουν κανόνι.

Μην σκεφτόμαστε μόνο την πάρτη μας – τώρα που πάμε από θρίαμβο σε θρίαμβο, να βοηθάμε και τους άλλους.

Πάντως, σε περίπτωση που ο κ. Βενιζέλος θέλει να πείσει πραγματικά τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους νταβατζήδες της διαπλοκής να φέρουν τις καταθέσεις τους στην Ελλάδα, θα ήταν προτιμότερο να μην χρησιμοποιεί την έκφραση «φέρτε πίσω τις καταθέσεις» αλλά την έκφραση «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Γιατί κλεμμένα είναι.

Το μόνο κεφάλαιο που έχει η Ελλάδα στο εξωτερικό είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν – έφυγαν αυτοί που μπορούν να αλλάξουν τη χώρα και έμειναν όλα τα λαμόγια που την ξέσκισαν για να συνεχίσουν να την ξεσκίζουν.

Όποιος πολιτικός θέλει να πείσει για τις προθέσεις του θα πρέπει να παρακαλέσει αυτούς τους Έλληνες να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Αφού πρώτα τους ζητήσει συγγνώμη.

(Τον Μάιο του 2008 -μια εποχή που εργαζόμουν στον ΣΚΑΙ-, είχα γράψει το κείμενο «Είστε να κλείσουμε μια Τράπεζα;». Η πρότασή μου είχε αντιμετωπιστεί με πολύ ειρωνικά σχόλια και γέλια – τότε, πολλοί ήταν απόλυτα βέβαιοι πως ζουν στην «ισχυρή Ελλάδα». Δεν πειράζει, εγώ γελάω τώρα. Από μια άποψη, ήμουν στην πλατεία Συντάγματος πολύ πριν έρθουν οι υπόλοιποι – χρόνια πριν. Και χαίρομαι γι’ αυτό.)