Δεκέμβριος 1944. Ένας αιματοβαμμένος μήνας με αίμα Ελληνικό.

Η Δεκεμβριανή «επανάσταση».
Από τον πρόλογο του βιβλίου «η Δεκεμβριανή “επανάσταση” - το χρονικό μιάς τετραετίας ‘41 - ‘45» του Χρήστου Καλαντζή (Δεκέμβριος 2010).

Όσα χρόνια και να περάσουν ο Ελληνικός λαός θα θυμάται με φρίκη και πόνο τον Δεκέμβριο του 1944. Για τους Έλληνες ο μήνας Δεκέμβριος, φέρει στην μνήμη του τον απελπισμένο αγώνα ολίγων χιλιάδων ηρωικών Ελλήνων, για να σωθεί η πατρίδα από την κομμουνιστική επιβολή. Οι ηρωικοί αυτοί Έλληνες, οχυρωμένοι σε ετοιμόρροπα κτήρια από τις ανατινάξεις, και τους βομβαρδισμούς των κομμουνιστοσυμμοριτών, με θυσία, αυταπάρνηση, και χύνοντας ποταμούς αίματος, αντιμετώπισαν τις ορδές των ξενοκίνητων σλάβων και νίκησαν. Για τους Έλληνες ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας οποίος ονομάστηκε Κόκκινος Δεκέμβρης, από του ποταμούς αίματος που χύθηκαν από τους Έλληνες πατριώτες και εθνικιστές. Σφαγιάσθηκαν αθώα θύματα, βασανίσθηκαν με ιδιαίτερο μίσος ,και δολοφονήθηκαν άνδρες της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων.
Εκτελέσθηκαν χιλιάδες πατριώτες, καταστράφηκαν δεκάδες κτήρια, και λεηλατήθηκαν περιουσίες. Ο Δεκέμβριος για τους Έλληνες πατριώτες και Εθνικιστές, είναι επίσης μία ακόμη σελίδα δόξης και τιμής. Οι ηρωικοί εκείνοι Έλληνες , οι οποίοι πολέμησαν για την πατρίδα τον Δεκέμβριο του 1944, είπαν ένα μεγάλο “ΟΧΙ”. Ένα “ΟΧΙ”, που μόνο αυτοί ξέρουν να λένε σε οποιονδήποτε επιδρομέα, και ιδιαίτερα στους ξενοκίνητους κομμουνιστοσυμμορίτες. Τον Δεκέμβριο του 1944 η Ελλάς λίγο έλλειψε να εξαφανισθεί ως κράτος, και ως φυλή μέσα στο καζάνι του πανσλαβισμού. Την σωτηρία της όμως την πλήρωσε: Με ποταμούς αίματος. Με δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένους πατριώτες από τους δολοφόνους του ΚΚΕ. Με 60.000 ομήρους μεταξύ των οποίων πάρα πολλές γυναίκες, οι οποίες βιάσθηκαν και βασανίσθηκαν με απίστευτη αγριότητα. Με 28.000 Ελληνόπουλα τα οποία απήγαγαν από την μητρική αγκαλιά, για να τα οδηγήσουν στις όμορες κομμουνιστικές χώρες, και να δημιουργήσουν τους νέους σλαβογενίτσαρους. Το γνωστό σε όλους μας παιδομάζωμα. Το Δεκεμβριανό κίνημα και ο ξενοκίνητος συμμοριτοπόλεμος – δεύτερος και τρίτος γύρος- ήταν τα πλέον καταστροφικά εμπόδια, μετά την απελευθέρωση, για την ανοικοδόμηση της Πατρίδος. Εμπόδισε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, για ένα καλλίτερο βιοτικό επίπεδο, για όλους τους Έλληνες αμέσως μετά τον μεγάλο πόλεμο.  Επισήμως, και δεν αμφισβητούνται από κανένα, οι συνολικές καταστροφές που υπέστη η χώρα μας στην οικονομία, κατά την διάρκεια του Δεκεμβρίου 1944, από τον προδοτικό κομμουνισμό, και τους συνοδοιπόρους του, (να μην τους ξεχνάμε και αυτούς), έφθασαν τα 4 (τέσσερα) περίπου δισεκατομμύρια δολάρια. Ισοδυναμούσαν με 120 (εκατόν είκοσι) δισεκατομμύρια δραχμές του έτους 1950. Με λίγα λόγια όσο στοίχισε στην Ελλάδα ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος σε τέσσερα χρόνια , στοίχισε πολύ περισσότερα η κομμουνιστική ανταρσία σε ένα μήνα.  Την μεγαλύτερη καταστροφή πλήρωσε η ύπαιθρος αφού 950 χιλιάδες στρέμματα έγιναν στάχτη από την καταστροφική μανία του ΚΚΕ. Η κτηνοτροφία κατεστράφη ολοσχερώς από τις συνεχείς αρπαγές ποιμνίων από τους κομμουνιστές, και την αδυναμία αναπαραγωγής. Χιλιάδες κάτοικοι της υπαίθρου και των αστικών πόλεων, οδηγήθηκαν σε διάφορα κάτεργα, κοπέλες απήχθηκαν και βιάστηκαν από δήθεν λαϊκούς αγωνιστές ,επειδή δεν ήθελαν να υποκύψουν στις επαναστατικές τους θεωρίες. Γέμισαν τα μεγάλα αστικά κέντρα από πρόσφυγες, οι οποίοι με κάθε μέσο προσπαθούσαν να αποφύγουν το μαχαίρι των ορδών του ΚΚΕ. Πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.  Ενώ οι λαοί της Ευρώπης ανοικοδομούσαν τα ερείπια που είχε αφήσει ο πόλεμος, στη Ελλάδα οι συμμορίτες του ΚΚΕ κατέστρεφαν τα πάντα ολοσχερώς. Το ξενοκίνητο από την Μόσχα ΚΚΕ με την κάλυψη των συνοδοιπόρων του, κατέσφαξε τον λαό, και ιδιαίτερα τους επικεφαλής του, παπάδες, δασκάλους , αστυνομικούς , ενώ υπέγραψε την παράδοση ολοκλήρου της πατρίδας στους Σλαβοκομμουνιστές των γειτονικών χωρών.

Τα γεγονότα
Ο Δεκέμβριος 1994 είχε προετοιμασθεί από το ΚΚΕ κατά την διάρκεια της κατοχής. Από την ημέρα που άρχισε το ΚΚΕ να οργανώνει ανταρτικές ομάδες το 1941, άρχισε και ο εξοπλισμός του με όπλα, τα οποία προήρχοντο από την Μεγάλη Βρετανία. Εις του Βρετανούς είχαν υποσχεθεί ανταρτοπόλεμο εναντίον των Γερμανών, για μπορέσουν να προμηθευτούν οπλισμό. Εις τους Έλληνες προκειμένου να τους παραπλανήσουν, παρουσιάζονται ως Εθνική Αντίστασης. Στην πραγματικότητα όμως δεν πολέμησαν την Γερμανία προς χάριν της Ελλάδος. Πολέμησαν τον Γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό για χάριν του Ρώσικου Κομμουνισμού. Πολέμησαν τους Γερμανούς για επιτύχουν την νίκη των Ρώσων, και την διείσδυση της Κομμουνιστικής Ρωσίας εις την Ευρώπη και την Ελλάδα. Το ενδιαφέρον τους δεν ήτο η Ελλάδα, αλλά το Κρεμλίνο. Ο αγώνας των ήτο για την επιβίωση του κομμουνισμού, και όχι για την Ελλάδα. Γι’ αυτόν το λόγο η ιστορία τους καταδίκασε ως κόμμα προδοσίας και εγκλήματος. Απόδειξη των ανωτέρω είναι ότι όταν το 1943 άρχισε να διαφαίνεται η στρατιωτική ήττα της Γερμανίας εις την Ευρώπη, οι κομμουνιστές ουσιαστικά σταμάτησαν να πολεμούν τους Γερμανούς εις τον Ελληνικό χώρο, και φρόντιζαν πως θα αυξήσουν και θα συντηρήσουν τον οπλισμό τους. Κατέστρωναν σχέδια, πως θα μπορέσουν με την βία, και τα όπλα, να πάρουν την εξουσία στην Ελλάδα. Περίμεναν πότε θα αποχωρίσουν από την Ελλάδα τα γερμανικά στρατεύματα για να αιματοκυλίσουν την χώρα. Για τον λόγο αυτόν απέφευγαν να έρχονται σε συγκρούσεις με τα γερμανικά στρατεύματα, περίμενα την εκκένωση της Ελλάδος από τους Γερμανούς, με σκοπό να κατεβάσουν στην Ελλάδα τον προελαύνοντα Ρώσικο κομμουνισμό. Ο Δεκέμβριος 1944 θα παραμείνει στις μνήμες μας ο μήνας  του εγκλήματος και της κομμουνιστικής θηριωδίας. Ο Δεκέμβριος υπήρξε για την Ελλάδα και τους Έλληνες μια ανατριχιαστική σελίδα στην ιστορίας μας. Τα εγκλήματα και οι θηριωδίες των κομμουνιστών δεν είχαν προηγούμενο, και το χειρότερο όλων ήταν, ότι την μεγαλύτερη μερίδα των θυμάτων τους, είχαν οι εργάτες, οι γυναίκες, και ο απλός λαός για τον οποίο δήθεν αγωνιζόντουσαν.  Έχει διαπιστωθεί επισήμως, ότι μεταξύ των θυμάτων των κομμουνιστών υπήρξαν, και 246 συνδικαλιστικά στελέχη με πλούσια δράση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο ηγέτης των Εργατικών συνδικάτων Ουώλτερ Σίτριν διαπίστωσε με επιτόπια του έρευνα, την έκταση των φοβερών κομμουνιστικών εγκλημάτων τον Δεκέμβριο του1944. Τα αποδοκίμασε με έκθεση την οποία συνέταξε, έν ονόματι της διεθνούς εργατικής τάξης. Ως προς την σκληρότητα των δολοφόνων του ΚΚΕ, ο Άγγλος δημοσιολόγος Φ.Α. Βόϊτ έγραψε: «Τα θύματα του Δεκεμβρίου περιλαμβάνουν ολοκλήρους οικογενείας. Πλείστα πτώματα ευρέθησαν φρικτώς παραμορφωμένα, με εξορυγμένους οφθαλμούς, σχισμένα τα στόματα και κομμένες μύτες». Το βιβλίο του Κώστα Καλαντζή, “Η Δεκεμβριανή «Επανάσταση»” έχει γραφεί με αντικειμενικότητα. Αναφέρεται σε όλα τα γεγονότα τα οποία μεσολάβησαν πριν από την Δεκεμβριανή θηριωδία των κομμουνιστών. Τις συμφωνίες τις οποίες υπέγραψαν με την νόμιμη Ελληνική Κυβέρνηση. Συμφωνίες τις οποίες εκ των υστέρων αθέτησαν, διότι σκοπός τους ήτο η κατάληψη της εξουσίας δια των όπλων, όπως ακριβώς επιτάσσει η προλεταριακή επανάστασης. Αναφέρεται στην μάχη των Αθηνών με κάθε λεπτομέρεια. Περιγράφει την ηρωική αντίσταση που προέβαλαν οι άνδρες τους Συντάγματος Μακρυγιάννη, και τις ηρωικές μάχες των πατριωτών στο Θησείο. Τις μάχες που εδόθησαν και σε άλλα σημεία των Αθηνών, για να παραμείνει η Πατρίδα ελεύθερη. Περιγράφει επίσης τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν μετά την αποτυχία των κομμουνιστών να καταλάβουν την πρωτεύουσα της χώρας, και δι’ αυτής ολόκληρη την Ελλάδα. Αναφέρεται και στον ρόλο τον οποίο έπαιξαν οι ξένες δυνάμεις και κατά την διάρκεια της κατοχής ,αλλά, και στον ρόλο τους μετά την απελευθέρωση.  Το βιβλίο έχει γραφεί μία δεκαετία περίπου μετά από τον φοβερό κόκκινο, και αιμοσταγή Δεκέμβρη 1944. Και λίγα χρόνια αργότερα από την συντριβή του προδοτικού ΚΚΕ στις κορυφές του Γράμμου και του Βίτσι. Επομένως ο συγγραφέας, έχει πρόσφατα τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν εκείνη την περίοδο, και ως εκ τούτου τα περιγράφει με κάθε ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα. Δια τους Έλληνες ο Δεκέμβριος σημαίνει ιερά παρακαταθήκη η οποία δεν πρέπει να λησμονηθεί ποτέ. Δεν υπήρξε εμφύλιος πόλεμος αλλά ξενοκίνητος επιβουλή. Ο λαός μας, δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ το φοβερό αυτό έγκλημα. Ο λαός μας δεν πρόκειται να συγχωρήσει ποτέ, τα εγκλήματα του Δεκεμβρίου 1944. Και, εάν κάποτε χρειασθεί, θ’ ανέβει άλλη μία φορά στον Γράμμο και στο Βίτσι. 

Νίκος Παπαγεωργίου