Ανεργία...

 Ανεργία…  εκρηκτικός μηχανισμός στα θεμέλια της κοινωνίας.

Δόθηκαν στην δημοσιότητα από την αμαρτωλή ΕΛΣΤΑΤ τα στοιχεία για την ανεργία του Δ’ τριμήνου 2011, στοιχεία τα οποία  προκαλούν σοκ και δέος στην Ελληνική κοινωνία. Στο 20,7% διαμορφώθηκε το ποσοστό της ανεργίας στο τέταρτο τρίμηνο του 2011, από 14,2% που ήταν το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010. Συγκεκριμένα ο αριθμός των απασχολουμένων στο Δ’ τρίμηνο του 2011 ήταν 3.392.790 εργαζόμενοι ενώ οι άνεργοι ανήλθαν σε 1.025.877. Τα στοιχεία αυτά δεν συμπεριλαμβάνουν την μη καταγεγραμμένη ανεργία. Σύμφωνα με πληροφορίες πάνω από 350.000 είναι οι μη καταγεγραμμένοι άνεργοι. Φυσικά η ανεργία στο 2012 όπως όλοι γνωρίζουμε καλπάζει ανεξέλικτη. Ο κ Ράιχενμπαχ εκτιμά ότι από την αρχή της οικονομικής κρίσης έκλεισαν 6ο.000 επιχειρήσεις και μέχρι το τέλος του έτους ο αριθμός αυτός προβλέπεται να διπλασιαστεί. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν φίλοι αναγνώστες σε τι ποσοστά πρόκειται να εκτοξευθεί εντός του 2012 η ανεργία. 

Η ανεργία για μία χώρα  είναι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, με απρόβλεπτες επιπτώσεις στον λαό. Το κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας δεν έχει μόνο επιπτώσεις στην αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, δεν βουλιάζει μόνο τα ασφαλιστικά ταμεία από έλλειψη ασφαλιστικών εισφορών και επομένως μείωση των συντάξεων, δεν έχει μόνο επιπτώσεις στα δημόσια έσοδα αφού μειώνονται τα εισοδήματα άρα εισπράττονται λιγότεροι φόροι. Έχει πάρα πολύ σοβαρές επιπτώσεις επίσης στην Ελληνική οικογένεια, η οποία λόγω της ανεργίας, δεν έχει τα στοιχειώδη για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις καθημερινές υποχρεώσεις. Έχει επιπτώσεις όμως και σε κάθε άνεργο προσωπικά, κάποιοι  από τους οποίους λόγω απογνώσεως  οδηγούνται σε απονενοημένα διαβήματα( αυτοκτονίες). Για τον λόγο αυτό η ανεργία είναι ένας εκρηκτικός μηχανισμός έτοιμος να εκραγεί στα θεμέλια της κοινωνίας μας.

Κατά την άποψη μας το πρόβλημα της ανεργίας είναι καθαρά πολιτικό.  Στις Δημοκρατίες η  αριστερά όχι μόνο δεν θέλει να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας αλλά με τις ενέργειες της προσπαθεί να το γιγαντώσει( απεργίες, καταλήψεις εργοστασίων, πορείες κλπ). Γνωρίζουν πολύ καλά οι αριστεροί ότι μόνο όταν η κοινωνία θα έχει προβλήματα και ιδιαίτερα αυτό της ανεργίας θα έχουν και αυτοί λόγο υπάρξεως. Η δεξιά συνεργαζόμενη με την διαπλεκόμενη κεφαλαιοκρατία ευνοεί την ανεργία αφ’ ενός μεν για να την χρησιμοποιεί ως βαλβίδα αποσυμπίεσης των οικονομικών διεκδικήσεων  των εργαζομένων, αφ’ ετέρου δε, να έχει ανά πάσα στιγμή  και χωρίς ιδιαίτερες οικονομικές απαιτήσεις εργατικό δυναμικό. Για το κέντρο δεν συζητάμε διότι πολιτικά πρόκειται περί μαγικής εικόνας. Μόνο στο Εθνικό Κράτος η ανεργία μπορεί να περιορισθεί δραστικά σε ελάχιστο χρόνο( περισσότερες πληροφορίες στο βιβλίο «Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ» εκδόσεις ΛΟΓΧΗ).

Με τον όρο ανεργία εννοούμε την κατάσταση στην οποία ευρίσκεται ο μισθωτός ή ο εργάτης, ο οποίος αναζητά εργασία και για λόγους ανεξάρτητους της θελήσεως του δεν μπορεί να εργασθεί. Επομένως δεν είναι άνεργος αυτός ο οποίος λόγω ασθενείας, αναπηρίας ή λόγω ηλικίας δεν δύναται να εργασθεί. Ακόμη δεν είναι άνεργος ο οκνηρός, ο αλήτης, και οποιοσδήποτε άλλος ο οποίος λόγω ιδίας υπαιτιότητας εγκαταλείπει αδικαιολόγητα την εργασία του. Είναι όμως άνεργος εκείνος ο οποίος δεν βρίσκει εργασία ανάλογη προς τις δυνάμεις του, τις ικανότητες του και τις επαγγελματικές γνώσεις του. Η ανεργία παρουσιάζεται σε διάφορες μορφές. Οι κυριότερες είναι:

α) Η σταθερά η φυσιολογική ανεργία. Στην περίπτωση που αυτή είναι σε μικρό ποσοστό στο σύνολο των εργαζομένων,  αφορά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο εργαζόμενος αλλάζει εργοδότη. Η σταθερά αυτή ανεργία οφείλεται εις την φυσική έλλειψη ταχύτητας κατά την εναλλαγή της απασχολήσεως.

β) Η εποχιακή ανεργία. Η ανεργία αυτή αποτελεί την κλασσικότερη μορφή ανεργίας, διότι επαναλαμβάνεται τακτικά από έτος σε έτος και γίνεται άμεσα αντιληπτή από ολόκληρη την κοινωνία. Η εποχιακή ανεργία έχει αντίρροπο αυτής την εποχιακή απασχόληση.

γ) Η κυκλική ανεργία. Η κατά περιόδους εκδηλούμενη έντασης της ανεργίας, συνεπεία των περιοδικών οικονομικών κρίσεων, αποτελεί την κυκλική ανεργία. Η οικονομική εξέλιξης διέρχεται τέσσερις αλληλοδιαδόχους φάσεις. Ανοδική περίοδος(οικονομική ευημερία), κάμψης της ανοδικής περιόδου(κρίσης), κατιούσα περίοδος(οικονομική ύφεσης), κάμψης της κατιούσας περιόδου(επανάληψις εργασιών-ανάπτυξης). Τα αποτελέσματα της κυκλικής ανεργίας τα υφιστάμεθα όλοι μας σήμερα.

δ) Η διαρθρωτική ανεργία. Αυτή προέρχεται από μεταβολή των οικονομικών διαρθρώσεων μιας χώρας συνεπεία διαφόρων αιτίων τα οποία οφείλονται σε πόλεμο, φυσικές καταστροφές κλπ, ή μείωση του  πληθυσμού οπότε επέρχονται ουσιώδης διαταραχές στην εύρεση εργασίας.  Φαινόμενα διαρθρωτικής ανεργίας παρουσιάστηκαν στην Αγγλία και την Γερμανία κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και διατηρήθηκαν μέχρι τις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου .

ε) Η Τεχνολογική ανεργία. Η τεχνολογική ανεργία επέρχεται  από την μείωση των θέσεων εργασίας λόγω καθιερώσεως νέων τεχνικών μεθόδων παραγωγής.

στ) Η Δημογραφική ανεργία. Η μη φυσιολογική αυξομείωσης του πληθυσμού επηρεάζει σοβαρά την απασχόληση και την ανεργία. Η δημογραφική ανεργία παρουσιάστηκε  σε έντονη και απότομη μορφή στην Ελλάδα κατά το 1922 λόγω της αθρόας εισροής προσφύγων από την Ιωνία( Μικρά Ασία). Η αστυφιλία επίσης δημιουργεί δημογραφική ανεργία. Λόγω αύξησης του πληθυσμού των πόλεων ευνοείται η ανεργία.

Μία ευνομούμενη πολιτεία καθήκον έχει να προσφέρει εργασία στον λαό της, υποχρέωσης του λαού είναι να εργάζεται.

Νίκος Παπαγεωργίου