Γιατί πίσω από το χρήμα βρίσκεται πάντα ο περιούσιος;

Για κάποιους… Εβραίους λεφτά πάντα υπάρχουν!

Την ίδια στιγμή, που η πατρίδα μας περνάει ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά στριμώγματα (όπως ισχυρίζονται κάποιοι) ή που δέχεται την πλέον ανηλεή οικονομική επίθεση από διάφορα κέντρα και παράκεντρα (όπως υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι), την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κάνει περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και σε παντός είδους παροχές σε έχοντες και μη έχοντες, φαίνεται ότι τελικά λεφτά υπάρχουν μόνο για... κάποιους.
Αναφερόμαστε στην Ισραηλινή Κοινότητα Θεσσαλονίκης, η οποία σύμφωνα με το νέο σχέδιο νόμου που κατήρτισε η κυβέρνηση, πρόκειται να πάρει 10.000.000 ευρώ από το ελληνικό κράτος, ως συμβιβασμό για  κάποια οικόπεδα, στα οποία κάποτε βρισκόταν το εβραϊκό νεκροταφείο – σε γη που είχε δοθεί από τον σουλτάνο – και στα οποία σήμερα βρίσκεται το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Το αστείο στην όλη υπόθεση ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση βασίζεται σε ένα μνημόνιο συμφωνίας μεταξύ των τότε υφυπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της ΝΔ, Πέτρου Δούκα και Χρήστου Φώλια με την Ισραηλιτική Κοινότητα , που υπεγράφη στις 4-7-2006, λίγες μόνο ημέρες μετά τη συμφωνία που υπεγράφη για το Βατοπέδι (7-7-2006).
Με βάση αυτή τη συμφωνία, ακολούθησαν διάφορες "επιτροπές" οι οποίες εκτίμησαν τα "κτήματα" του παλαιού εβραϊκού νεκροταφείου σε 9.943.697 ευρώ. Και σήμερα - χωρίς η υπόθεση να έχει φτάσει στα δικαστήρια- έρχεται ο υπουργός με το σχέδιο νόμου να δεσμεύσει το ελληνικό κράτος στην καταβολή ακριβώς αυτού του ποσού στην Ισραηλίτικη Κοινότητα Θεσσαλονίκης, σε δύο έντοκες δόσεις. Πρόκειται ουσιαστικά για την εφαρμογή των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν για την ανταλλαγή της περίφημης Λίμνης του Βατοπεδίου με το ολυμπιακό ακίνητο.
Το ζήτημα έφερε στην Βουλή με ερώτησή του, ο βουλευτής Αχαΐας της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Ι. Νικολόπουλος. Όπως αναφέρει “η κυβέρνηση έρχεται να “τακτοποιήσει” μία εκκρεμότητα από αγωγή του 1961, για την οποία δεν υπάρχει δικαστική απόφαση. Εξ' άλλου δεν υπάρχει γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτος, ενώ σύμφωνα δε με την θέση του τεχνικού συμβούλου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, δεν υπάρχει απαίτηση εκ μέρους της Ισραηλινής Κοινότητας. Παράλληλα αγνοείται απόφαση του Ελληνικού Δημοσίου το 1992, υπέρ του ΑΠΘ”.
Και σημειώνει χαρακτηριστικά: “Φτάνουμε στο σημείο να αντικαθιστά δικαστήρια, δικηγόρους και συμβούλους του κράτους, μία ολιγομελής επιτροπή, στην οποία μάλιστα συμμετέχει ο Πρόεδρος της ΙΚΘ”.
Και ρωτά τον υπουργό Οικονομικών, ποίοι λόγοι επιβάλλουν αυτή την χρονική στιγμή για την συγκεκριμένη ρύθμιση. Η ερώτηση όμως του κ. Νικολόπουλου αποκαλύπτει ένα ακόμη σημαντικό σημείο. Σύμφωνα με την ρύθμιση του υπουργείου, η αποπληρωμή προς την ΙΚΘ θα λάβει χώρα σε δύο δόσεις. Δεν αναφέρεται όμως στους τόκους. Οι οποίοι όπως σημειώνει ο κ. Νικολόπουλος μπορεί να φθάσουν στα 150 εκατομμύρια ευρώ. Πώς από τα δέκα εκατομμύρια ευρώ φτάσαμε στα 150 εκατομμύρια; Αυτά μπορούν να τα εξηγήσουν μόνοι οι μάγοι της οικονομίας.
Ουσιαστικά πρόκειται για μία υπόθεση, καρμπόν με το Βατοπέδι. Αυτό που δεν μπορώ εγώ τουλάχιστον να καταλάβω, είναι το πώς η μία υπόθεση είναι σκάνδαλο, ενώ η άλλη είναι ρύθμιση. Και πώς κάποιοι που διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους, για τα “χρυσόβουλα” που έδιναν την γη στο Βατοπέδι, αποδέχονται έτσι απλά τα αντίστοιχα οθωμανικά χαρτιά που δίνουν γη στην Εβραϊκή κοινότητα. Από ό,τι φαίνεται δεν κοπτόντουσαν υπέρ της προστασίας του ελληνικού δημοσίου, αλλά μάλλον κατά της Εκκλησίας.
Θα αναμένουμε την απάντηση του κ. Υπουργού και θα σας ενημερώσουμε, για ότι νεότερο.
Δημήτρης Παπαγεωργίου 
Ελεύθερη Ώρα