Όχι στους Αλβανούς από το Βέλγιο !

Το Βέλγιο αρνείται να αποκτήσει Αλβανική μειονότητα

• Κωνσταντίνος Χολέβας

    Όχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Το Βέλγιο από τις αρχές Μαρτίου 2010 βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο να αποκτήσει .... αλβανική μειονότητα! Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν χιλιάδες Αλβανοί υπήκοοι της Σερβίας και της ΦΥΡΟΜ εκμεταλλεύθηκαν την άρση της βίζας από τις χώρες τους προς την Ευρ. Ένωση και έσπευσαν στο Βέλγιο. Εκεί ζήτησαν να παραμείνουν ως μόνιμοι κάτοικοι και ο Πρωθυπουργός του Βελγίου Υβ Λετέρμ τούς απήντησε πολύ απλά και ξεκάθαρα: «Απελαύνεσθε, δεν σας δίνουμε άδεια παραμονής»!

    Η ιστορία είναι πολλαπλώς διδακτική και στέλνει μηνύματα προς πολλούς αποδέκτες. Πρώτον καταδεικνύει ότι οι Αλβανοί που κατοικούν στη Νότιο Σερβία και κυρίως στο Πρέσεβο δεν είναι διατεθειμένοι να παραμείνουν υπό σερβική διοίκηση. Το παράδειγμα των ομοεθνών τους του Κοσσυφοπεδίου λειτουργεί ως όραμα και στόχος γι’αυτούς. Ή θα φύγουν , όπως επιχείρησαν αυτοί που πήγαν στο Βέλγιο, ή θα ξεκινήσουν-αργά ή γρήγορα-αποσχιστικό ένοπλο κίνημα. Οι Σέρβοι φαίνεται ότι δεν έχουν απαλλαγεί από τα βάσαν των αποσχιστικών κινημάτων. Αναμένουν απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης για το Κόσσοβο, αλλά ανοίγει νέα πληγή στη νότιο Σερβία.

    Το δεύτερο μήνυμα απευθύνεται προς το πολυεθνικό και θνησιγενές κράτος των Σκοπίων. Και εκεί η πολυάριθμη αλβανική κοινότητα αναπτύσσει φυγόκεντρες τάσεις. Άλλοι μεν φεύγουν στο Βέλγιο για να μην ζουν κάτω από τη διοίκηση των Σλάβων δήθεν «Μακεδόνων». Και άλλοι ετοιμάζουν τον δεύτερο γύρο της ένοπλης αποσχιστικής δράσης μετά τον πρώτο γύρο του 2001.
    Το τρίτο μήνυμα απευθύνεται από τον αλβανικό εθνικισμό προς κάθε ενδιαφερόμενο.Οι αλβανικές κοινότητες δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά δίπλα σε μία Χριστιανιοκή Ορθόδοξη πλειοψηφία (π.χ. Σέρβους, Σκοπιανούς). Όταν νιώθουν πολίτες β΄κατηγορίας ή φεύγουν από τη χώρα ή εξεγείρονται. Όταν όμως αποτελούν την πλειοψηφία όπως στην κυρίως Αλβανία, τότε δείχνουν καταπιεστικές διαθέσεις προς τις Χριστιανικές μειονότητες (π.χ. Βορειοηπειρώτες).

    Το τέταρτο μήνυμα έρχεται από τη  Βελγική κυβέρνηση προς τους Έλληνες οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας. Το Βέλγιο δεν έχει καμία διάθεση να αποκτήσει αλβανική μειονότητα ούτε να μονιμοποιήσει και να νομιμοποιήσει τις χιλιάδες νέων επισκεπτών, οι οποίοι μάλιστα ακολουθούν τη μουσουλμανική θρησκεία. Καλά τα συνθήματα και οι δήθεν προοδευτικές κραυγές υπέρ των μεταναστών, αλλά αν θέλουμε να είμαστε Ευρωπάιοι πρέπει να βλέπουμε και τα παραδείγματα που μάς δίνουν οι άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί. Καμία χώρα δεν επιθυμεί την αύξηση του μοιτυσουλμανικού πληθυσμού της ούτε επιδιώκει εισαγωγή μειονοτήτων. Μόνο στην Ελλάδα βλέπουμε τέτοια βιαστικά και επικίνδυνα πειράματα, όπως αυτά που εισάγονται με τον νέο νόμο περί ιθαγενείας των μεταναστών. Αφού ο Πρωθυπουργός μας ζητεί οικονομική στήριξη από την Ε.Ε. γιατί δεν παίρνει και ορισμένα χρήσιμα μαθήματα από τους εταίρους μας; Όταν πηγαίνει στις Βρυξέλλες, έδρα των ευρωπαϊκών θεσμών, ας ρωτήσει τον Βέλγο Πρωθυπουργό πώς και γιατί χειρίζεται με αρνητική διάθεση το αίτημα των Αλβανών απρόσκλητων επισκεπτών του.
    Το πέμπτο μήνυμα απευθύνεται προς τους υπευθύνους της Ευρώπης για τα θέματα της άρσεως της βίζας και για την εισδοχή νέων μελών. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι λόγω φτώχιας μεγάλος αριθμός Αλβανών θα εισρεύσει και θα ζητεί μόνιμη εγκατάστραση αν αρθεί η απάιτηση ειδικής θεωρήσεως (βίζας) για τους Αλβανούς πολίτες. Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο αναμένεται να αποφασισθεί συντόμως, καλόν είναι πάντως να λαμβάνουμε τα μέτρα μας. Η Ελλάς επισήμως προωθεί την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε. Είμαστε, άραγε, βέβαιοι ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θέλουν πραγματικά κάτι τέτοιο; Όπως και στην περίπτωση της τουρκικής εντάξεως φοβούμι ότι σέρνουμε το κάρο δύο χωρών, οι πληθυσμοί των οποίων είναι έτοιμοι να συρρεύσουν μαζικά στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις και τότες ο κύριος Λετέρμ και ο κάθε Λετέρμ θα τραβά τα μαλλιά του και θα καταράται την Ελλάδα που προώθησε τέτοιες υποψηφιότητες.

    Το έκτο μήνυμα έρχεται από την αποφασιστικότητα του Βέλγου Πρωθυπουργού, ο οποίος δεν φοβήθηκε τις πιθανές αντιδράσεις των «προοδευτικών» και των οπαδών της πολυπολιτισμικόιτητας στη χώρα του. Αμέσως και χωρίς δισταγμούς και περιφράσεις αποφάσισε να απομακρύνει μέ κάθε νόμιμο τρόπο τους συμπαθείς βαλκανίους επισκέπτες του. Και φυσικά την απόφασή του στηρίζουν όλα τα μεγάλα κόμμτα στο Βέλγιο. Δυστυχώς στην Ελλάδα τέτοια θέματα και τέτοιες αποφάσεις ρυθμίζονται μερικές φορές υπό την πίεση φωνασκουσών μειοψηφιών, οι οποίες τρομοκρατούν ιδεολογικά την σιωπηρή πλειοψηφία. Η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε και  δεν είναι πλέον της μόδας στην Ευρώπη, μόνο που αυτή είδηση αργεί να έλθει σε ορισμένα τμήματα της ελληνικής διανόησης!

    Το γενικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από τη συμπεριφορά του αλβανικού στοιχείου στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη είναι ότι η περίοδος των αναταραχών δεν έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι αλβανικές κοινότητες δεν έχουν μεν τον θρησκευτικό φανατισμό άλλων μουσουλμανικών ομάδων, διαπνέονται όμως από εθνικισμό και από αλυτρωτικά οράματα που ενθαρρύνονται από τα Τίρανα. Σε συνδυασμό με την κακή οικονομική κατάσταση, στην οποία βρίσκονται, ωθούνται σε τρεις επιλογές. Ή να κατακλύσουν μαζικά τις χώρες της Ευρ. Ενώσεως, όπως επιχειρούν και προς το παρόν αποτυγχάνουν στο Βέλγιο, ή να ασχολούνται με δραστηριότητες ποινικώς κολάσιμες, ή να κινητοποιούνται δυναμικά μέσα στις κοινωνίες που ζουν και να διεκδικούν ισχυρότερο ρόλο. Ο Ελληνισμός δεν πρέπει να αγνοήσει αυτά τα μηνύματα.
Κ.Χ.