Το μεταναστευτικό πρόβλημα της χώρας και οι «μαθητευόμενοι μάγοι» του ΠΑΣΟΚ

Έχουμε υποστηρίξει σε προηγούμενο άρθρο ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα αποτελεί το αναδυόμενο εθνικό θέμα της χώρας. Μάλιστα, υπογραμμίσαμε ότι «ο δυνητικός κίνδυνος από αυτό είναι πολύ μεγαλύτερος από οποιαδήποτε εθνική απειλή, καθώς η απώλεια εδάφους σε πόλεμο μπορεί να ανακτηθεί με τα όπλα. Επίσης, η οικονομική καταστροφή ενός κράτους δεν συνεπάγεται την εξαφάνιση ενός έθνους. Αντιθέτως, ο κακός χειρισμός του μεταναστευτικού προβλήματος, η μονιμοποίηση της εγκατάστασης μεγάλων μαζών πληθυσμών προερχόμενων από όμορα κράτη, αλλά και μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων και η παροχή σε αυτούς τους πληθυσμούς πολιτικών δικαιωμάτων και ελληνικής ιθαγένειας ενέχει σημαντικούς κινδύνους για την ίδια την ύπαρξη του Ελληνικού έθνους. Μάλιστα, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας και την εφαρμογή της πολυπολιτισμικότητας, η οποία προωθείται με το πρόσχημα της διαμονής στο ελληνικό έδαφος εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών, και η οποία θα οδηγήσει στην «αποεθνοποίηση» του Κράτους, τότε γίνεται αντιληπτός ο άμεσος και σοβαρός κίνδυνος που απειλεί ακόμα και την ίδια την εθνική μας υπόσταση». Το Σχέδιο Νομοθετικής Πρωτοβουλίας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δόθηκε πρόσφατα στην δημοσιότητα (Δελτίο Τύπου υπουργείου Εσωτερικών, 22/12/2009), αποτελεί τον τελευταίο κρίκο σε μία σειρά νομοθετημάτων τα οποία χαρακτηρίζονται είτε από έλλειψη πολιτικής βούλησης, είτε από ευσεβείς πόθους και, εδώ και σχεδόν μία εικοσαετία, όχι μόνο έχουν αποτύχει να λύσουν το μεταναστευτικό πρόβλημα της χώρας, αλλά αντιθέτως έχουν οδηγήσει στην ραγδαία επιδείνωσή του.

Εν συντομία, το εν λόγω Σχέδιο προβλέπει την δυνατότητα κτήσης της Ελληνική ιθαγένειας από τέκνο αλλοδαπών που γεννιέται στην Ελλάδα και ένας από τους γονείς του κατοικεί μόνιμα και νόμιμα στην χώρα επί 5 συνεχή έτη και από τέκνο αλλοδαπών που έχει παρακολουθήσει τις 3 πρώτες τάξεις υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα και κατοικεί μόνιμα στην χώρα. Στην δεύτερη περίπτωση η κτήση της ιθαγένειας γίνεται με την ενηλικίωσή του εφ’ όσον υποβάλλει σχετική δήλωση και αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο του δήμου της μόνιμης κατοικίας του το αργότερο εντός τριετίας από την συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας του. Τέλος, την ελληνική ιθαγένεια μπορεί να αποκτήσει και το τέκνο αλλοδαπών που έχει ολοκληρώσει την παρακολούθηση έξη τουλάχιστον τάξεων ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα.

Επιπλέον, το ίδιο Σχέδιο προβλέπει ότι ομογενείς και λοιποί αλλοδαποί υπήκοοι τρίτων χωρών, οι οποίοι διαμένουν νόμιμα στην χώρα, έχουν συμπληρώσει το 18o έτος της ηλικίας τους και έχουν εγγραφεί στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους μπορούν ν’ ασκούν το δικαίωμα του εκλέγειν κατά τις εκλογές της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης εφ’ όσον είναι κάτοχοι «Ειδικού Δελτίου Ταυτότητας Ομογενούς», ή είναι κάτοχοι άδειας διαμονής αορίστου χρόνου ή δεκαετούς διάρκειας, ή έχουν υπαχθεί στο καθεστώς των επί μακρόν διαμενόντων, ή είναι κάτοχοι «Δελτίων Μόνιμης Διαμονής», ή είναι γονείς ανηλίκων Ελλήνων πολιτών και έχουν συμπληρώσει πενταετή συνεχή και νόμιμη διαμονή στην χώρα ή έχουν αναγνωρισθεί ως πολιτικοί πρόσφυγες.

Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά που να αναφέρονται στις λεπτομέρειες αυτού του Σχεδίου. Για παράδειγμα το αν επαρκεί η παρακολούθηση των 3 πρώτων τάξεων του Δημοτικού ή 6 τάξεων σχολείου για την ανάπτυξη μίας, έστω και στοιχειώδους, ελληνικής εθνικής συνείδησης σε αλλοδαπούς. Ή θα μπορούσε να συζητηθεί το ότι το Σχέδιο επί της ουσίας «καταργεί» το καθεστώς των επί μακρών διαμενόντων καθώς δίνει την δυνατότητα στους αλλοδαπούς να αποκτήσουν την Ελληνική ιθαγένεια σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα. Ή θα μπορούσε να παρουσιασθεί ο δικαστικός κυκεώνας των ενστάσεων που θα ακολουθεί μετά από κάθε απόρριψη αίτησης χορήγησης ιθαγένειας, υπερφορτώνοντας έτσι τις αρμόδιες υπηρεσίες και κάνοντας την σχετική διαδικασία ακόμα πιο χρονοβόρα και οικονομικώς επαχθή για το Κράτος.

Κατά την άποψή μου η ουσία του προτεινόμενου νομοθετήματος είναι αλλού. Το Σχέδιο αυτό μεταβάλλει σε σημαντικό βαθμό τις παραμέτρους ύπαρξης και λειτουργίας της κοινωνίας μας γιατί:

αλλάζει τον κώδικα ιθαγένειας εισάγοντας το «δίκαιον του εδάφους» παράλληλα με το ισχύον «δίκαιον του αίματος» (για τις επιπτώσεις αυτής της αλλαγής στην εθνική και κοινωνική συνοχή δες άρθρο του γράφοντος και
δίνοντας δικαίωμα ψήφου σε εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς, τούς καθιστά μία πολύ υπολογίσιμη εκλογική – και επομένως πολιτική – δύναμη στην χώρα.

Εννοείται ότι όσοι αλλοδαποί αποκτήσουν την Ελληνική ιθαγένεια θα αποκτήσουν και το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις εθνικές εκλογές. Η αντίστοιχη εμπειρία από άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχει δείξει ότι οι μειονοτικοί ψηφοφόροι ψηφίζουν με βάση τα στενά συμφέροντα της δικής τους εθνοτικής και θρησκευτικής κοινότητας πιέζοντας έτσι για την επίτευξη δικών τους πολιτικών και πολιτισμικών στόχων.

Τα μέτρα για την κτήση της ιθαγένειας υπολογίζεται ότι αφορούν σήμερα περίπου 250.000 παιδιά μεταναστών ενώ τα μέτρα για το δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές υπολογίζεται ότι αφορούν 160.000 ομογενείς και 90.000 μετανάστες (Τα Νέα, 23/12/2009). Αυτονόητο είναι ότι λόγω της αυξημένης γεννητικότητας των μεταναστών οι αριθμοί αυτοί θα αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου. Ας σημειωθεί ότι, σύμφωνα με πρόβλεψη του πρώην καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Μανώλη Δρεττάκη με βάση τις σημερινές μεταναστευτικές εισροές, οι μετανάστες θα αποτελούν σχεδόν το εν τρίτον των οικονομικά ενεργών ηλικιών του πληθυσμού της χώρας το 2060. Πιο συγκεκριμένα, το 2060 οι μετανάστες θα αποτελούν σχεδόν το 32% του πληθυσμού ηλικίας 0-14 ετών και πάνω από το 29% του πληθυσμού ηλικίας 15-64 ετών (Ελευθεροτυπία, 3/12/2009).

Η σύγχυση περί την χορήγηση ιθαγένειας

Κατά τις Προγραμματικές Δηλώσεις ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης είχε υπογραμμίσει ότι η νέα κυβέρνηση θα λάβει μέτρα «που καταλήγουν στην δυνατότητα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας ιδίως σε όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα από γονείς μετανάστες που διαμένουν ήδη στην χώρα τουλάχιστον για ορισμένο χρόνο, επίσης για εκείνα τα παιδιά που έχουν λάβει ελληνική εκπαίδευση ορισμένης τουλάχιστον διάρκειας» (Πρακτικά Βουλής, 18/10/2009).

Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προκάλεσε σύγχυση αναφορικά με την στάση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα καθώς, μιλώντας στα πλαίσια του 3ου Παγκόσμιου Forum για την Μετανάστευση και την Ανάπτυξη, έκανε λόγο για «δυνατότητα απόκτησης ελληνικής ιθαγένειας κυρίως βεβαίως της λεγόμενης «δεύτερης γενιάς», όπου προτείνουμε την απόκτηση ιθαγένειας με την γέννηση του νέου ανθρώπου στην επικράτειά μας» (Δελτίο Τύπου ΠΑΣΟΚ, 4/11/2009). Η δήλωση αυτή δημιούργησε την εντύπωση ότι η δυνατότητα κτήσης της ιθαγένειας θα παρεχόταν σε κάθε παιδί μεταναστών (νόμιμων ή παράνομων) που είχε γεννηθεί ή θα γεννιόταν στην χώρα μας. Την σύγχυση αυτή επιχείρησε να ξεκαθαρίσει η υφυπουργός Εσωτερικών Θεοδώρα Τζάκρη, επισημαίνοντας ότι το δικαίωμα αυτό θα αφορούσε μόνο στα παιδιά των νόμιμων μεταναστών, αλλά όχι μόνο σε εκείνα που γεννήθηκαν στην χώρα μας, αλλά και σε εκείνα που ζουν στην Ελλάδα από πολύ μικρή ηλικία, αφού τεθεί ένα ελάχιστο όριο παραμονής (Πρακτικά Βουλής, 16/11/2009). Ενδεικτική της σύγχυσης που επικράτησε στο ΠΑΣΟΚ γύρω από το θέμα ήταν και η δήλωση του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Σπύρου Βούγια ο οποίος δεν είχε αποκλείσει την απόδοση ιθαγένειας και στους γονείς των παιδιών τα οποία γεννήθηκαν στην Ελλάδα (Athens Plus, 6/11/2009)!

Η ψήφος στις δημοτικές εκλογές

Αναφορικά με το θέμα της χορήγησης δικαιώματος συμμετοχής στις τοπικές εκλογές στους μακροχρονίως διαμένοντες μετανάστες ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στα πλαίσια του 3ου Παγκόσμιου Forum για την Μετανάστευση και την Ανάπτυξη προέβαλε το γεγονός ότι αυτό αποτελεί επιταγή της ΕΕ (Δελτίο Τύπου ΠΑΣΟΚ, 4/11/2009). Όμως, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Ξενοφών Κοντιάδης, «στην περίπτωση της ψήφου των μεταναστών δεν υφίσταται ούτε συνταγματική ούτε διεθνής ούτε ευρωπαϊκή-κοινοτική δέσμευση του κράτους να κατοχυρώσει ένα τέτοιο δικαίωμα» (Ελευθεροτυπία 31/12/2009). Πάντως, ο τελικός σκοπός του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να είναι άλλος. Στην δική του ομιλία στο ίδιο Forum ο υπουργός Εσωτερικών κ. Ραγκούσης έκανε λόγο για «διαρκές βάθεμα της συμμετοχής των μεταναστών με την ψήφο τους κατ’ αρχήν (sic) σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης» (Δελτίο Τύπου υπουργείου Εσωτερικών, 4/11/2009). Φαίνεται, δηλαδή, ότι για την κυβέρνηση η παροχή στους μετανάστες δικαιώματος ψήφου για τις τοπικές εκλογές είναι μόνο η αρχή και, προφανώς, ο απώτερος στόχος της είναι η μελλοντική επέκταση του δικαιώματος αυτού και για τις εθνικές εκλογές.

Το εκλογικό σώμα των μεταναστών θα αποτελεί προνομιακό χώρο υποστήριξης του ΠΑΣΟΚ και αυτό εξηγεί και την σπουδή που δείχνει το κυβερνόν κόμμα προκειμένου να ικανοποιήσει σε σημαντικό βαθμό την ατζέντα των μεταναστευτικών κοινοτήτων και των φιλομεταναστευτικών ομάδων πίεσης. Οι έξαλλοι πανηγυρισμοί των μεταναστών για την νίκη του ΠΑΣΟΚ την βραδιά των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών ήταν ενδεικτικοί και όπως φαίνεται…απολύτως δικαιολογημένοι. Αξίζει να υπενθυμισθεί ότι μία ένδειξη για το προς τα που θα κατευθυνθεί μία ενδεχόμενη ψήφος των μεταναστών σε βουλευτικές εκλογές μάς δόθηκε από μία δημοσκόπηση για την πρόθεση ψήφου τους κατά την προεκλογική περίοδο του 2000 (Έψιλον, τεύχος 469, 2/4/2000). Σύμφωνα με τα ευρήματα, αν είχαν δικαίωμα ψήφου, οι μετανάστες θα ψήφιζαν ως εξής:

ΠΑΣΟΚ	59,4%
Νέα Δημοκρατία	7,5%
ΚΚΕ	3,7%
Συνασπισμός	2,6%
ΔΗΚΚΙ	0,3%

Μία ακόμα εκ των υστέρων νομιμοποίηση;

Στην προαναφερθείσα ομιλία του κ. Ραγκούση περιλαμβανόταν και μία άλλη εξαγγελία για την οποία δεν έχει κάνει αναφορά ο πρωθυπουργός αλλά θα πρέπει να την έχουμε υπ’ όψιν μας. Πιο συγκεκριμένα ο κ. Ραγκούσης έκανε λόγο για «ανάσυρση του σκοτεινού αριθμού των «παρανόμων» [μεταναστών] στην επιφάνεια της κοινωνικής ζωής από το απόλυτο περιθώριο, την ανομία και την εκμετάλλευση». Βεβαίως, αυτή η εξαγγελία είναι γενικόλογη και το τι εννοεί με αυτήν ο υπουργός επιδέχεται ερμηνείας. Πιο διαφωτιστικός είναι ο τέως βοηθός Συνήγορος του Πολίτη και νυν Γενικός Γραμματέας Μεταναστευτικής Πολιτικής Ανδρέας Τάκης ο οποίος υποστηρίζει ότι «στους μετανάστες «χωρίς χαρτιά» των οποίων δεν είναι εφικτή η απομάκρυνση και για όσο χρόνο συνεχίζεται η κατάσταση αυτή, είναι ανάγκη να αποδοθεί καθεστώς προσωρινής παραμονής (υπό ανοχή), το οποίο θα προσφέρει μεν δέσμη δικαιωμάτων ικανών για την ανάσυρσή τους από το κοινωνικό περιθώριο και την εξαθλίωση, χωρίς όμως να τους εξομοιώνει με τους κατόχους τίτλων παραμονής, ιδίως όσον αφορά τις προοπτικές της ένταξης και της οικογενειακής συνένωσης. Ταυτόχρονα, το καθεστώς αυτό, θα μπορούσε να συνεπάγεται και σοβαρούς περιοριστικούς όρους σε ό,τι αφορά την διαμονή και την εργασία τους. Τέτοιοι όροι θα επιτρέπουν στην διοίκηση, σεβόμενη στο ακέραιο τα δικαιώματά τους, να διαθέτει μια σαφή εποπτεία και έλεγχο των αριθμών και της κίνησης του σχετικού πληθυσμού, αλλά και να αποτρέψει την γκετοποίηση και την υποβάθμιση σημαντικού αριθμού περιοχών της χώρας. Μόνον άλλωστε αυτό, θα καταστήσει πρακτικά εφικτό σε ορατό μέλλον το ενδεχόμενο να μοιραστεί ακριβοδίκαια το βάρος τέτοιου πληθυσμού με τους λοιπούς εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (Μεταρρύθμιση, τ. 32, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2009).

Όλα αυτά, βεβαίως, είναι πολύ γενικόλογα και ομιχλώδη ενώ, ταυτοχρόνως, περικλείουν κινδύνους για το μέλλον. Για παράδειγμα, η πρόταση του κ. Τάκη αφορά στην παροχή καθεστώτος προσωρινής παραμονής σε «αρκετές δεκάδες χιλιάδων παρανόμως ήδη διαμενόντων στην χώρα αλλοδαπών», ο αριθμός των οποίων θα αυξάνεται κάθε χρόνο. Άρα η υιοθέτηση αυτής της πρότασης ισοδυναμεί με μία κυλιόμενη ετήσια οιονεί νομιμοποίηση - έστω και με ειδικό καθεστώς. Πάντως νομιμοποίηση. Δεν θα αποτελέσει, επομένως, ένα ακόμα κίνητρο για την παράνομη είσοδο αλλοδαπών στην χώρα μας; Επιπλέον, η πρόταση αυτή δεν φαίνεται να λαμβάνει υπ’ όψιν της τις επιπτώσεις της εισόδου αυτών των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην αγορά εργασίας προκειμένου «να απασχοληθούν νόμιμα ώστε να εξοικονομήσουν τα στοιχειώδη προς το ζην». Δεν θα προκαλέσει αυτό περαιτέρω πίεση τόσο στους μισθούς όσο και στην απασχόληση ειδικά στους κλάδους της ανειδίκευτης ή της χαμηλής ειδίκευσης εργασίας; Όπως και να έχει, οι προτάσεις αυτές μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν ότι περιγράφουν αδρά την σκέψη της κυβέρνησης για μία ακόμα προσπάθεια μαζικής εκ των υστέρων νομιμοποίησης παρανόμων μεταναστών.

Η υφυπουργός Εσωτερικών κ. Τζάκρη, σε συνέντευξή της (Athens News, 26/12/2009), απέκλεισε την παροχή ευκαιρίας εκ των υστέρων νομιμοποίησης στους παράνομους μετανάστες. Όμως δεν την έχει αποκλείσει καθόλου ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος. Αντιθέτως, από το βήμα της Βουλής τόνισε: «Ξέρουμε ότι πρέπει να διευρύνουμε την βάση εσόδων του συστήματος. Γι’ αυτό θα νομιμοποιήσουμε περίπου εκατό χιλιάδες μετανάστες που δουλεύουν σήμερα στην «μαύρη», αδήλωτη εργασία» (Πρακτικά Βουλής, 11/12/2009). Την θέση αυτή επανέλαβε κατά την συζήτηση του προϋπολογισμού υπογραμμίζοντας: «Συνταξιούχοι που εργάζονται ανασφάλιστοι και είναι εκτός συστήματος, μετανάστες που δουλεύουν παράνομα και θέλουν να τους νομιμοποιήσουν και οι εργοδότες τους και οι ίδιοι. Υπολογίζουμε από αυτές τις δύο κατηγορίες άνω των διακοσίων χιλιάδων να μπουν στο σύστημα και να διευρύνουν την βάση εσόδων του» (Πρακτικά Βουλής, 22/12/2009).

Πάντως, η εκ των υστέρων νομιμοποίηση παρανόμων μεταναστών δεν αποτελεί λύση για το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας, όπως ευελπιστεί ο κ. υπουργός. Το ασφαλιστικό σύστημα χρειάζεται ουσιαστική μεταρρύθμιση και αναδιαμόρφωση και δεν σώζεται με εμβαλωματικές λύσεις. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται σε σχετική μελέτη του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, η οποία εκπονήθηκε για λογαριασμό του ΙΜΕΠΟ: «Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι το γεγονός μιας ευνοϊκής δημογραφικής επίπτωσης [λόγω της εισροής των μεταναστών], αποτελεί μεν σημαντικό θετικό παράγοντα για το ασφαλιστικό, δεν παύει όμως να είναι προσωρινή έστω κι αν ο χρονικός ορίζοντας του προσωρινού καλύπτει 20 –25 χρόνια. Με άλλα λόγια, δεν σημαίνει ότι είναι η λύση στο πρόβλημα. Όπως αναφέρεται και στα συμπεράσματα της Αναλογιστικής Μελέτης για το ΙΚΑ που έλαβε χώρα τον Απρίλιο του 2005 μπορεί μεν εμφανώς η ηλικιακή πυραμίδα ανδρών και γυναικών να βελτιώνεται σημαντικά εάν προσθέσουμε και τους αλλοδαπούς (άνδρες και γυναίκες), η επερχόμενη όμως βελτίωση της ηλικιακής πυραμίδας δεν επιφέρει ανάλογα αποτελέσματα και στον οικονομικό τομέα. Γεγονός, που σύμφωνα προς την συγκεκριμένη μελέτη, εστιάζεται στις ολιγότερες ημέρες εργασίας που πραγματοποιούν οι μετανάστες έναντι των Ελλήνων και στους χαμηλότερους μέσους μισθούς που απολαμβάνουν. Καθίσταται φανερό ότι η επίδραση των νεοεισερχομένων είναι ελάχιστη στην ανοδική εξέλιξη του λόγου εισφορών / παροχών. Εξέλιξη η οποία δεν οριοθετείται και θα οδηγήσει το ποσό των αναμενόμενων μελλοντικών παροχών να υπερβεί το αντίστοιχο ποσό των μελλοντικών εισφορών» («Αναλυτική Μελέτη για τις επιπτώσεις του Μεταναστευτικού Φαινομένου στην Κοινωνική Ασφάλιση», Μάρτιος 2007, σελ. 60-61).

Επιπλέον, μία προσπάθεια εκ των υστέρων νομιμοποίησης παρανόμων μεταναστών θα βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο το οποίο επικυρώθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην Σύνοδο Κορυφής που έλαβε χώρα στις 15 και 16 Οκτωβρίου 2008 στις Βρυξέλλες. Στο Σύμφωνο αυτό υπογραμμίζεται ότι οι εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις δεν θα πρέπει να είναι γενικευμένες, αλλά θα πρέπει να γίνονται μόνον κατόπιν εξέτασης κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης (σελ. 7), ενώ επισημαίνεται ότι «οι παράνομοι μετανάστες που βρίσκονται σε έδαφος Κρατών-Μελών πρέπει να εγκαταλείψουν αυτό το έδαφος» (σελ. 7) και να υπάρχει «διασφάλιση ότι οι παράνομοι μετανάστες επιστρέφουν στις χώρες προέλευσής τους» (σελ. 4).

Οι «μαθητευόμενοι μάγοι» της κυβέρνησης

Χαρακτηριστικό των κυβερνητικών θέσεων είναι οι ευσεβείς πόθοι συνδυαζόμενοι με μία απροθυμία συνειδητοποίησης της πραγματικότητας. Παραβλέπουν το γεγονός ότι, σύμφωνα με προσφάτως δημοσιευθέντα στοιχεία της Eurostat, το ποσοστό των αλλοδαπών στην χώρα μας (8,1%) είναι πολύ υψηλότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ (6,2%) αλλά και το ποσοστό των αλλοδαπών που προέρχονται από χώρες εκτός ΕΕ και βρίσκονται στην χώρα μας (6,7%) είναι επίσης πολύ υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (3,9%). Μάλιστα, το 64% των αλλοδαπών στην χώρα μας προέρχονται από μία, και μάλιστα γειτονική, χώρα την Αλβανία (Το Βήμα, 17/12/2009).

Επιπλέον, φαίνονται να παραβλέπουν και τις διαπιστώσεις του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ο οποίος επισημαίνει: «Βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά δύσκολη γειτονιά. Έχουμε κακούς γείτονες, και δεν αναφέρομαι στους Τούρκους απλώς για το θέμα της εθνικής ασφάλειας, οι οποίοι είναι πάρα πολύ επικίνδυνοι σε ό,τι αφορά την εθνική και την κοινωνική μας ασφάλεια. Το οργανωμένο έγκλημα, η διακίνηση ανθρώπων, τα ναρκωτικά και το εθνικό μας ζήτημα είναι ένα μείγμα υποθέσεων εξαιρετικά επικίνδυνο και εκρηκτικό» (Το Βήμα, 16/12/2009). Μάλιστα, σε συνέντευξή του έκανε λόγο για «αυτούς οι οποίοι ενδεχομένως να οργανώνουν σε βάρος της χώρας μας πολλά σχέδια. Δεν είναι μόνο, ξέρετε, τα Ελληνοτουρκικά. Αυτήν την στιγμή η Ελλάδα έχει κακούς γείτονες. Δεν εννοώ κακούς λαούς γείτονες, εννοώ υπάρχουν πολλοί κακοί στην γειτονιά μας. Οι Αλβανοί μάς έχουνε γεμίσει με ναρκωτικά, έρχονται τόνοι χασίς, ηρωίνη, κοκαΐνη, διακινούνται γυναίκες, παιδιά, παράνομοι μετανάστες, υπάρχει ένα μεγάλο κακό, όπλα πολλά» (Veto, 20/12/2009). Πώς, λοιπόν, φροντίζει η κυβέρνηση να μας προστατεύσει από τους «κακούς γείτονες»; Με το να τους παρέχει δικαίωμα ψήφου; Με το να τους παρέχει ιθαγένεια; Με το να παρέχει στους παρανόμως εισελθόντες τρόπους νομιμοποίησης της παραμονής τους;

Τέλος, φαίνονται να παραβλέπουν την ανεργία που τα τελευταία χρόνια πλήττει τους αλλοδαπούς σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι τους Έλληνες (9,8% έναντι 9,2% αντιστοίχως, δες σχετικό Δελτίο Τύπου ΕΣΥΕ, 17/12/2009). Πώς, λοιπόν, φιλοδοξεί η κυβέρνηση ότι θα ενσωματώσει έναν μεγάλο και αυξανόμενο αλλοδαπό πληθυσμό σημαντικό τμήμα του οποίου δεν θα έχει, σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό, ούτε την δυνατότητα της στοιχειώδους οικονομικής συντήρησης;

Οι αποτυχημένοι χειρισμοί του μεταναστευτικού προβλήματος της χώρας τόσο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και από εκείνες της ΝΔ έχουν προκαλέσει μεγάλη ανασφάλεια καθώς, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της Kapa Research, το 51,6% των Ελλήνων θεωρεί την παρουσία των μεταναστών στην χώρα ως «απειλή» ενώ ως ευκαιρία την αντιλαμβάνεται μόλις το 30,6%. Επιπλέον, το 79,3% των Ελλήνων θεωρεί ότι οι μετανάστες που ζουν στην χώρα μας είναι «πάρα πολλοί», το 65,3% των Ελλήνων αισθάνεται ότι «κινδυνεύει» και μόλις το 29,6% αισθάνονται «ασφαλείς» (Αυγή, 25/12/2009).

Ας σημειωθεί ότι οι δύο απόψεις (η άποψη υπέρ και η άποψη κατά των κυβερνητικών προτάσεων) δεν είναι «ισοδύναμες» καθώς η εφαρμογή της μίας ή της άλλης θα έχει εντελώς διαφορετικής βαρύτητας επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία. Αν εφαρμοστούν οι κυβερνητικές προτάσεις και αποδειχθούν λανθασμένες τότε αυτό θα σημαίνει ότι η ελληνική κοινωνία θα έχει καταστήσει ως «συνιδιοκτήτες» και ως «συναποφασίζοντες» τους μετανάστες και η διόρθωση της κατάστασης αυτής θα είναι πολύ δύσκολη. Αν η άλλη άποψη – αυτή που αντιτίθεται στο κυβερνητικό Σχέδιο Νόμου – εφαρμοστεί και αποδειχθεί λανθασμένη, τότε η ελληνική κοινωνία θα μπορεί πολύ εύκολα να επανορθώσει υιοθετώντας παρόμοια μέτρα, χωρίς όμως να έχει πληγεί η εθνική και κοινωνική συνοχή της.

Οι προτάσεις της νέας κυβέρνησης για το θέμα των μεταναστών προκαλούν σοβαρούς προβληματισμούς τόσο για την ορθότητά τους όσο και για τα πραγματικά τους κίνητρα. Επιπλέον, παρ’ όλο που οι συγκεκριμένες θέσεις του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν κρυφές, δεν έτυχαν κάποιας δημόσιας συζήτησης κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο κατά την οποία κυριάρχησε πλήρως το θέμα της οικονομίας. Επομένως τίθεται ένα ουσιαστικό ζήτημα νομιμοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής, εφ’ όσον φυσικά δεν θεωρούμε ότι οι ψηφοφόροι δίνουν στην εκάστοτε κυβέρνηση «λευκή επιταγή» για τέσσερα χρόνια. Οι επιπτώσεις του προτεινόμενου Σχεδίου Νόμου για το μέλλον της χώρας μας θα είναι σημαντικές και η συζήτησή του στην Βουλή θα είναι διαφωτιστική ως προς τις θέσεις όλων των κομμάτων. Οι Έλληνες που ενδιαφέρονται για το θέμα θα πρέπει να ενημερωθούν και να αξιολογήσουν την στάση και τις τοποθετήσεις των κομμάτων, των αρχηγών τους αλλά και κάθε βουλευτή ξεχωριστά.

του Γιάννη Κολοβού

Ο Γιάννης Κολοβός είναι επικοινωνιολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Το τέλος μίας ουτοπίας: η κατάρρευση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών στην Δυτική Ευρώπη», το οποίο κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις «Πελασγός».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 21 (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2010) του διμηνιαίου περιοδικού Patria.