Αναζητούμε ελπίδα!

Ζητείται  ελπίς… ή  Εύελπις.

Συμπληρώνουμε τριάντα επτά  (37) χρόνια μεταπολιτευτικής  κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και την φαυλοκρατική διακυβέρνηση της χώρας  από τους πολιτικούς. Μία διακυβέρνηση κατά την οποία οι πολιτικοί βγήκαν πλουσιότεροι και ο λαός φτωχότερος.  Η αυτοκατάργηση του στρατιωτικού καθεστώτος Ιωαννίδη, είχε ως αποτέλεσμα την  επιστροφή και πάλι των πολιτικών, οι οποίοι μας ήλθαν  αλαζόνες και προκλητικοί περισσότερο από ποτέ. Αποτέλεσμα της διακυβέρνησης τους όλα αυτά τα χρόνια ήταν να φθάσει η πατρίδα μας στα χάλια που βρίσκεται σήμερα. Ουσιαστικά να έχουμε  χρεοκοπήσει,  και να έχει επέλθει καταστροφή  μεγαλύτερη από το 1922, στον οικονομικό, και εθνικό κατά κύριο λόγο τομέα. 

Κατάφεραν να καταντήσουν την χώρα του φωτός και του πολιτισμού, οικονομικό  επαίτη  της Ευρώπης και περίγελο ολόκληρου του κόσμου. Η  διακυβέρνησης της χώρας  έχει παραδοθεί σε ξένα  κέντρα αποφάσεων, κάτι που έχει παραδεχθεί, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, διευκρινίζοντας, ότι μόνο  για την οικονομία έχουν λόγο τα συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων.  Όποιος είναι αφελής τον πιστεύει. Οι Έλληνες έχουν φθάσει πλέον στα πρόθυρα  οικονομικής εξαθλίωσης. Η  φορομπηχτική οικονομική πολιτική του ανίκανου οικονομικού επιτελείου του πρωθυπουργού,  δεν κάμει τίποτε άλλο από το πώς θα αφαιμάξει ακόμη περισσότερο τους  μη έχοντες και  μη κατέχοντες. 

Οι πολιτικοί ευθύνονται για την οικονομική κατάρρευση της πατρίδας μας. Αντί να φροντίσουν να σώσουν την χώρα από την καταστροφή, κατηγορούν ο ένας τον άλλο, ποιος έφταιξε λιγότερο και ποιος περισσότερο. Έχουν καταρρακώσει  τους θεσμούς, τους νόμους, και το σύνταγμα της  χώρας. Το σύνταγμα  το οποίο οι ίδιοι ψήφισαν. Έχουν διαπαιδαγωγήσει τον λαό στο ρουσφέτι, την κομπίνα, την συνδιαλλαγή, και την αποφυγή των υποχρεώσεων του  έναντι του κράτους, για να μπορούν να τον χρησιμοποιούν για την πολιτική τους ανέλιξη.  Τον έκαναν ακριβώς σαν τα μούτρα τους.

Επί τριάντα  επτά  χρόνια οι πολιτικοί με τα τσιράκια τους,   εργατοπατέρες  συνδικαλιστές, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να παρασύρουν τον λαό σε συνεχείς διεκδικήσεις. Να λαμβάνει προνόμια τα οποία δεν δικαιούται, και διάφορες κοινωνικές ομάδες συμπατριωτών μας να αυξάνουν τα εισοδήματα τους  σε βάρος άλλων. Να προτρέπουν τον λαό να ζει  εύκολη ζωή με δανεικά.  Και με αυτόν τον τρόπο τον κατάντησαν   δέσμιο των τραπεζών, αφού ήλθε πλέον η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός και χρήματα δεν υπάρχουν. Τα τρωκτικά του Δημοσίου, δεν άφησαν σάλιο στα θησαυροφυλάκια του κράτους. Δεν υπάρχουν χρήματα, για να λειτουργήσει το σπάταλο και αδηφάγο κράτος, που οι ίδιοι οι πολιτικοί δημιούργησαν. Επομένως ο εξωτερικός δανεισμός μας από τους διεθνείς τοκογλύφους  ήταν αναπόφευκτος. Τώρα τι μίζες  πέσανε γι’ αυτούς τους δανεισμούς, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε.

Την ευθύνη για το οικονομικό χάλι που σήμερα ζούμε φέρει εκτός των άλλων και η σημερινή κυβέρνησης Παπανδρέου, και προσωπικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Η πολιτική που άσκησε ο ίδιος, και οι συνεργάτες του επί ενάμισι περίπου  χρόνο στον τομέα της οικονομίας, ήταν μαθηματικά βέβαιο, ότι θα κατέληγε  εκεί που έχουμε φθάσει σήμερα. Δηλαδή στην πλήρη κατάρρευση της οικονομίας. Η χώρα μας έχει χάσει την αξιοπιστία της στο εξωτερικό. Δανείζεται με υψηλά επιτόκια,  και έχει  υποστεί την τριπλή κατοχή από το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε, και την Ε.Κ.Τ.

Και πως ήταν δυνατό να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο όταν ο σημερινός πρωθυπουργός, θέλοντας να πάρει την εξουσία από τη Ν. Δ. αντί να ενημερώσει τον λαό για το τι ακριβώς συμβαίνει στην χώρα, έδινε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Έπρεπε να δώσει λύσεις στα προβλήματα της χώρας  με πρόγραμμα και μέτρα. Μέτρα τα οποία θα βοηθούσαν την χώρα να βγει από την  οικονομική κρίση. Μία κρίση  που δημιούργησαν οι φαύλες προηγούμενες κυβερνήσεις, σε πολλές από τις οποίες και ο ίδιος είχε συμμετοχή. Αντί λοιπόν μέτρων, αυτός δημαγωγούσε, και κορόιδευε συνειδητά τον λαό με απατηλά συνθήματα ‘’λεφτά υπάρχουν’’, ‘’θα δοθούν αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού’’, ‘’ θα εγγυηθώ το εισόδημα των Ελλήνων’’ και άλλα τέτοια φληναφήματα.

Απεδείχθη όμως εκ των υστέρων ότι γνώριζε τα πάντα για την οικονομία της χώρας. Είχε ενημερωθεί πλήρως από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλο ένα μήνα πριν τις εκλογές. Την απόφαση του για την κατοχή της Ελλάδος από τους Διεθνείς τοκογλύφους την πήρε μόνος του, βάσει  του σχεδίου που είχε καταστρώσει λίγο πριν τις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου2009. Αυτά απεκάλυψε και ο συνεργάτης του υφυπουργός Οικονομικών κ. Σαχινίδης.    Τι διαπιστώνεται σήμερα, από την μέχρι τώρα  διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.  Ότι ο πρωθυπουργός  ομολογεί ότι δεν κυβερνά ,αφού οι εντολές έρχονται έξωθεν, και  παίρνει πίσω όλα όσα είχε υποσχεθεί  στον λαό.  Έχει έναν υπουργό εθνικής οικονομίας, οποίος  λαμβάνει μόνο φορολογικά μέτρα  τα οποία  αναιρεί  την επομένη, την Τρίτη  φέρνει νέα, τα οποία θα αναιρέσει εν μέρει και πάλι την επομένη.

Έτσι λοιπόν  έχει επέλθει η οικονομική χρεοκοπία χωρίς να έχει προηγηθεί πόλεμος ή κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή στην χώρα. Όλα αυτά συμβαίνουν σε καιρό ειρήνης. Ούτε ανασχηματισμός ούτε πρόωρες εκλογές πρόκειται να σώσουν το πολιτικό σύστημα και το κόμμα των πολιτικών. Ο λαός έχει πάρει τις αποφάσεις του, και ζητά παραπομπή όλων των ενόχων  σε δίκη και καταδίκη. Να απαλλαγεί η χώρα από  πολιτικούς  λαμόγια,  κομπιναδόρους, κοπρίτες και  από όλους όσους χρηματίζονται.

ΟΙ πολιτικοί  έχασαν πλέον την εμπιστοσύνη του λαού. Η σημερινή  κοινοβουλευτική Πλουτοδημοκρατία  δεν μπορεί να δώσει λύσεις υπέρ   του Ελληνικού λαού. Η βουλή είναι πλέον εκτροφείο σκανδαλοποιών και βιομηχανία εύκολου πλουτισμού. Τα πολιτικά κόμματα τα παίρνουν από τους εθνικούς προμηθευτές για να προωθούν τα συμφέροντά τους. Οι βουλευτές πλέον δεν μπορούν να περπατήσουν στους δρόμους χωρίς προστασία. Όλο και ποιο συχνά ακούγεται το σύνθημα <<να καεί να καεί το μπ……  η βουλή>>.

Έφθασε πλέον η ώρα να ζητήσει ο λαός νέα διακυβέρνηση. Αυτή μόνο το Εθνικό κράτος μπορεί να του την προσφέρει. Ήλθε η ώρα να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του.

Από τους Έλληνες ζητείται ελπίς….. ή Εύελπις.

Νίκος  Παπαγεωργίου.