6.1.10
agaphnos
Η συγκλονιστική ιστορία μιας μάνας από το Μάραθο Ηρακλείου Κρήτης που έχασε τον 22χρονο καταδρομέα γιο της το 1974 και για χρόνια αγωνιζόταν για να ανεγείρει ένα μικρό μνημείο στο χωριό της.
Έστω και με καθυστέρηση 35 χρόνων η κυπριακή Πολιτεία εκπληρώνει ένα μέρος του χρέους της προς τους Ελλαδίτες που έδωσαν τη ζωή τους για την προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1974.
Μια συγκλονιστική και άγνωστη στους περισσότερους ιστορία από τις δραματικές εκείνες μέρες του πολέμου, φέρνει σήμερα στο φως ο «Φ». Είναι η ιστορία ενός νέου παλληκαριού, μόλις 22 χρόνων, που ενώ θα μπορούσε να το αποφύγει, επεδίωξε πάση θυσία να έρθει από την Κρήτη στην Κύπρο για να την υπερασπιστεί έναντι του Τούρκου εισβολέα, για να αφήσει τελικά την τελευταία του πνοή στην περιοχή Λευκωσίας χτυπημένος και αυτός όπως και οι άλλοι επιβαίνοντες σε ένα από τα ελληνικά «Νοράτλας» από φίλια πυρά.
Και είναι, κυρίως, η ιστορία της υπέργηρης σήμερα χαροκαμένης μάνας του, που για τρεις και πλέον δεκαετίες δεν κάμπτεται από τις κλειστές πόρτες σε Αθήνα και Λευκωσία, αλλά κατορθώνει σήμερα να ανεγείρει με τα πενιχρά της μέσα ένα μνημείο στο χωριό της για το παλληκάρι της. Αυτό που δεν έκαναν ως όφειλαν τόσα χρόνια Ελλάδα και Κύπρος, το έκανε τον περασμένο Ιούλιο η κυρία Μαρία Τούλη, στη μνήμη του γιου της, Ηλία Τούλη, που έπεσε υπέρ βωμών και εστιών.
Η αρχή της συγκλονιστικής αυτής ιστορίας που φέρνει σήμερα στο φως ο «Φ» διαδραματίζεται τις μέρες της εισβολής στο μικρό χωριό Μάραθο του Ηρακλείου Κρήτης. Ο 22χρονος τότε Ηλίας Τούλης καλείται με πολλούς άλλους να παρουσιαστεί σε αεροπορική μονάδα των Χανίων για να μεταβούν με αεροπλάνο της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στην Κύπρο για να ενισχύσουν τις δυνάμεις που προασπίζονται την Κυπριακή Δημοκρατία έναντι των Τούρκων εισβολέων.
Τα πρώτα κακά προμηνύματα έρχονται ήδη πριν οι Ελλαδίτες φτάσουν στη βάση τους. Το στρατιωτικό όχημα που τους μεταφέρει από το Ηράκλειο στα Χανιά ανατρέπεται σε σημείο του δρόμου και ο Ηλίας Τούλης μεταφέρεται τραυματισμένος σε νοσοκομείο.
Ενώ ο Ηλίας θα μπορούσε εξαιτίας αυτού του γεγονότος να αποφύγει την έλευσή του στην Κύπρο, αντιθέτως εμμένει να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο και παρά τα τραύματά του λίγη ώρα αργότερα παίρνει θέση στο στρατιωτικό αεροπλάνο που μαζί με άλλα απογειώνονται με πάσα μυστικότητα για την Κύπρο.
Η μοίρα στέκεται ωστόσο και στη συνέχεια σκληρή για τον Ηλία Τούλη. Το αεροπλάνο του είναι αυτό που από τραγική παρανόηση και έλλειψη στοιχειωδών συνεννοήσεων καταρρίπτεται από ελληνοκυπριακά πυρά πάνω από τη Μακεδονίτισσα. Ο Τούλης είναι μεταξύ των νεκρών Ελλαδιτών. Το φτωχικό σπιτικό της κυρίας Μαρίας, στο Μάραθο Κρήτης, βάφεται ξανά στα μαύρα, λίγο μετά τον τραγικό χαμό της κόρης της λόγω προβλημάτων υγείας.
Η κυρία Μαρία Τούλη ξεκινά από τότε ένα μοναχικό αγώνα για τη δικαίωση του γιου της, μέσω της ανέγερσης στο μικρό χωριό τους ενός μνημείου για το αδικοχαμένο παλληκάρι της. Η ίδια με πίκρα και οργή καταγγέλλει ότι καμία πρακτική συνδρομή δεν είχε όλα αυτά τα χρόνια από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, ενώ το 1976 όταν ήρθε στην Κύπρο για να δει το χώρο θυσίας του παιδιού της, υποστηρίζει ότι αντιμετωπίσθηκε ως θύτης από κάποιους Κύπριους που είχαν ακόμη συμπλέγματα κατά των Ελλαδιτών.
Από το περιστατικό αυτό, η κυρία Μαρία Τούλη ξεκινά την προσωπική της σταυροφορία για να δει το μνημείο που ονειρευόταν να γίνεται πραγματικότητα. Μόνη βοήθεια, υποστηρίζει, είχε από το μικρό Μάραθο, των 200 περίπου ψυχών.
Χρόνια και χρόνια κράτησε ο μοναχικός αγώνας της κυρίας Μαρίας Τούλη. Η αναγνώριση της θυσίας του γιου της, ο οποίος σκοτώθηκε στην Κύπρο το 1974, ήρθε μόλις πριν μερικούς μήνες με την επίσημη αναγνώριση εκ μέρους της Δημοκρατίας του οφειλόμενου φόρου τιμής και την ανέγερση μνημείου στο χωριό Μάραθο Ηρακλείου.
Η αναγνώριση
Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ αναγνώριση και εκ των υστέρων δικαίωση της υπέργηρης σήμερα μάνας ήρθε πριν μερικές μέρες με πρωτοβουλία του Κύπριου πρέσβη στην Αθήνα, Ιωσήφ Ιωσήφ. Ο Κύπριος πρέσβης ενημερώθηκε για την υπόθεση μετά από πρόσκληση που πήρε το καλοκαίρι για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου και αμέσως ευαισθητοποιήθηκε για τη συνταρακτική αυτή υπόθεση. Με την συνεργασία του Υπουργείου Άμυνας, ο κ. Ιωσήφ πέτυχε την έγκριση ποσού €5.000 ως συμβολική ανταπόδοση της Κυπριακής Δημοκρατίας στις προσπάθειες όλων αυτών των χρόνων της μητέρας του 22χρονου Ελλαδίτη για αναγνώριση της θυσίας του παιδιού της.
Πριν λίγες μέρες ο πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα βρισκόταν στην Κρήτη, όπως και τα μέλη της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής, Ζαχαρίας Κουλίας και Φύτος Κωνσταντίνου, και ο δήμαρχος Πάφου Σάββας Βέργας για να παραστούν στην τελετή ορκωμοσίας των Κυπρίων δοκίμων. Σε μια σεμνή και συγκινητική τελετή στο σπίτι της οικογένειας Τούλη, ο κ. Ιωσήφ επέδωσε στη χαροκαμένη μάνα την επιταγή, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της Κυπριακής Δημοκρατίας για τα όσα προσέφεραν ο Ηλίας και οι σύντροφοί του στην υπόθεσή της.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Έστω και με καθυστέρηση 35 χρόνων η κυπριακή Πολιτεία εκπληρώνει ένα μέρος του χρέους της προς τους Ελλαδίτες που έδωσαν τη ζωή τους για την προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1974.
Μια συγκλονιστική και άγνωστη στους περισσότερους ιστορία από τις δραματικές εκείνες μέρες του πολέμου, φέρνει σήμερα στο φως ο «Φ». Είναι η ιστορία ενός νέου παλληκαριού, μόλις 22 χρόνων, που ενώ θα μπορούσε να το αποφύγει, επεδίωξε πάση θυσία να έρθει από την Κρήτη στην Κύπρο για να την υπερασπιστεί έναντι του Τούρκου εισβολέα, για να αφήσει τελικά την τελευταία του πνοή στην περιοχή Λευκωσίας χτυπημένος και αυτός όπως και οι άλλοι επιβαίνοντες σε ένα από τα ελληνικά «Νοράτλας» από φίλια πυρά.
Και είναι, κυρίως, η ιστορία της υπέργηρης σήμερα χαροκαμένης μάνας του, που για τρεις και πλέον δεκαετίες δεν κάμπτεται από τις κλειστές πόρτες σε Αθήνα και Λευκωσία, αλλά κατορθώνει σήμερα να ανεγείρει με τα πενιχρά της μέσα ένα μνημείο στο χωριό της για το παλληκάρι της. Αυτό που δεν έκαναν ως όφειλαν τόσα χρόνια Ελλάδα και Κύπρος, το έκανε τον περασμένο Ιούλιο η κυρία Μαρία Τούλη, στη μνήμη του γιου της, Ηλία Τούλη, που έπεσε υπέρ βωμών και εστιών.
Η αρχή της συγκλονιστικής αυτής ιστορίας που φέρνει σήμερα στο φως ο «Φ» διαδραματίζεται τις μέρες της εισβολής στο μικρό χωριό Μάραθο του Ηρακλείου Κρήτης. Ο 22χρονος τότε Ηλίας Τούλης καλείται με πολλούς άλλους να παρουσιαστεί σε αεροπορική μονάδα των Χανίων για να μεταβούν με αεροπλάνο της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στην Κύπρο για να ενισχύσουν τις δυνάμεις που προασπίζονται την Κυπριακή Δημοκρατία έναντι των Τούρκων εισβολέων.
Τα πρώτα κακά προμηνύματα έρχονται ήδη πριν οι Ελλαδίτες φτάσουν στη βάση τους. Το στρατιωτικό όχημα που τους μεταφέρει από το Ηράκλειο στα Χανιά ανατρέπεται σε σημείο του δρόμου και ο Ηλίας Τούλης μεταφέρεται τραυματισμένος σε νοσοκομείο.
Ενώ ο Ηλίας θα μπορούσε εξαιτίας αυτού του γεγονότος να αποφύγει την έλευσή του στην Κύπρο, αντιθέτως εμμένει να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο και παρά τα τραύματά του λίγη ώρα αργότερα παίρνει θέση στο στρατιωτικό αεροπλάνο που μαζί με άλλα απογειώνονται με πάσα μυστικότητα για την Κύπρο.
Η μοίρα στέκεται ωστόσο και στη συνέχεια σκληρή για τον Ηλία Τούλη. Το αεροπλάνο του είναι αυτό που από τραγική παρανόηση και έλλειψη στοιχειωδών συνεννοήσεων καταρρίπτεται από ελληνοκυπριακά πυρά πάνω από τη Μακεδονίτισσα. Ο Τούλης είναι μεταξύ των νεκρών Ελλαδιτών. Το φτωχικό σπιτικό της κυρίας Μαρίας, στο Μάραθο Κρήτης, βάφεται ξανά στα μαύρα, λίγο μετά τον τραγικό χαμό της κόρης της λόγω προβλημάτων υγείας.
Η κυρία Μαρία Τούλη ξεκινά από τότε ένα μοναχικό αγώνα για τη δικαίωση του γιου της, μέσω της ανέγερσης στο μικρό χωριό τους ενός μνημείου για το αδικοχαμένο παλληκάρι της. Η ίδια με πίκρα και οργή καταγγέλλει ότι καμία πρακτική συνδρομή δεν είχε όλα αυτά τα χρόνια από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, ενώ το 1976 όταν ήρθε στην Κύπρο για να δει το χώρο θυσίας του παιδιού της, υποστηρίζει ότι αντιμετωπίσθηκε ως θύτης από κάποιους Κύπριους που είχαν ακόμη συμπλέγματα κατά των Ελλαδιτών.
Από το περιστατικό αυτό, η κυρία Μαρία Τούλη ξεκινά την προσωπική της σταυροφορία για να δει το μνημείο που ονειρευόταν να γίνεται πραγματικότητα. Μόνη βοήθεια, υποστηρίζει, είχε από το μικρό Μάραθο, των 200 περίπου ψυχών.
Χρόνια και χρόνια κράτησε ο μοναχικός αγώνας της κυρίας Μαρίας Τούλη. Η αναγνώριση της θυσίας του γιου της, ο οποίος σκοτώθηκε στην Κύπρο το 1974, ήρθε μόλις πριν μερικούς μήνες με την επίσημη αναγνώριση εκ μέρους της Δημοκρατίας του οφειλόμενου φόρου τιμής και την ανέγερση μνημείου στο χωριό Μάραθο Ηρακλείου.
Η αναγνώριση
Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ αναγνώριση και εκ των υστέρων δικαίωση της υπέργηρης σήμερα μάνας ήρθε πριν μερικές μέρες με πρωτοβουλία του Κύπριου πρέσβη στην Αθήνα, Ιωσήφ Ιωσήφ. Ο Κύπριος πρέσβης ενημερώθηκε για την υπόθεση μετά από πρόσκληση που πήρε το καλοκαίρι για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου και αμέσως ευαισθητοποιήθηκε για τη συνταρακτική αυτή υπόθεση. Με την συνεργασία του Υπουργείου Άμυνας, ο κ. Ιωσήφ πέτυχε την έγκριση ποσού €5.000 ως συμβολική ανταπόδοση της Κυπριακής Δημοκρατίας στις προσπάθειες όλων αυτών των χρόνων της μητέρας του 22χρονου Ελλαδίτη για αναγνώριση της θυσίας του παιδιού της.
Πριν λίγες μέρες ο πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα βρισκόταν στην Κρήτη, όπως και τα μέλη της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής, Ζαχαρίας Κουλίας και Φύτος Κωνσταντίνου, και ο δήμαρχος Πάφου Σάββας Βέργας για να παραστούν στην τελετή ορκωμοσίας των Κυπρίων δοκίμων. Σε μια σεμνή και συγκινητική τελετή στο σπίτι της οικογένειας Τούλη, ο κ. Ιωσήφ επέδωσε στη χαροκαμένη μάνα την επιταγή, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της Κυπριακής Δημοκρατίας για τα όσα προσέφεραν ο Ηλίας και οι σύντροφοί του στην υπόθεσή της.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Athens Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου