5.3.10
agaphnos
Του Χρήστου Χαρίτου
Λευκωσία, 1η Απριλίου 1955. Βόμβες εκρήγνυνται σε διάφορα σημεία της πόλεως. Την ευθύνη αναλαμβάνει η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.), αρχηγός της οποίας είναι ο συνταγματάρχης ε.α. Γεώργιος Γρίβας-Διγενής, αρχηγός της εθνικής οργανώσεως «Χ» κατά την διάρκεια της κατοχής. Μάχιμος αξιωματικός ο Γρίβας, από την Μικρά Ασία έως τα Δεκεμβριανά, αναλαμβάνει τον ένοπλο αγώνα κατά της αποικιοκρατικής Μεγάλης Βρετανίας, με τελικό σκοπό την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, διακαή πόθο του Κυπριακού Ελληνισμού.
Ο Γρίβας έχει στρατολογήσει εδώ και 2 χρόνια αρκετούς Κυπρίους σε αυτό τον αγώνα. Ξεχωρίζει όμως ένας: ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο Αυξεντίου έχει υπηρετήσει ως έφεδρος Αξιωματικός στον Ελληνικό στρατό και έχει αφοσιωθεί στον αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα. Αναλαμβάνει υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και διευθύνει τις πρώτες στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Βρετανικών στρατευμάτων κατοχής. Οι Βρετανοί τον επικηρύσσουν αμέσως και οι φωτογραφίες του «κοσμούν» όλα τα βρετανοκρατούμενα αστυνομικά τμήματα. Οι «ειδικές δυνάμεις» των Βρετανών επιφορτίζονται με την σύλληψη του Αυξεντίου, νεκρού ή ζωντανού.
Τρίτη, 3 Μαρτίου 1957. Οι Βρετανοί έχουν πληροφορίες ότι ο Αυξεντίου κρύβεται στην Μονή του Μαχαιρά. Εκατοντάδες κομάντο περικυκλώνουν την μονή και οι έρευνες επεκτείνονται στα δάση της περιοχής, τα οποία είναι αρκετά δύσβατα και προσφέρονται για απόκρυψη. Μία περίπολος των Βρετανών ανακαλύπτει ένα κρησφύγετο μέσα στο έδαφος. Μέσα σε αυτό βρίσκεται ο Γρηγόρης Αυξεντίου με 2 αντάρτες της ΕΟΚΑ. Αμέσως οι Βρετανοί τον περικυκλώνουν και ζητούν την παράδοσή του. Ο Αυξεντίου διατάζει τους 2 άνδρες του να παραδοθούν, αλλά ο ίδιος δεν παραδίδεται. Ένα νέο «μολών λαβέ» ακούγεται στο Ελληνικό έθνος.
Οι Βρετανοί κομάντο επιχείρησαν πολλές φορές να μπουν στο κρησφύγετό του, αλλά μάταια. Μετά από ώρες μάχης, οι Βρετανοί έδωσαν εντολή σε ένα ελικόπτερό τους να ρίξει βενζίνη μέσα στο κρησφύγετο και του ζήτησαν για τελευταία φορά να παραδοθεί. Η απάντηση του Αυξεντίου ήταν μία νέα ριπή αυτομάτου, αν και ήξερε τι τον περίμενε. Οι Βρετανοί δεν δίστασαν να βάλουν φωτιά στην βενζίνη και να τον κάψουν ζωντανό. Το σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου κάηκε, η ψυχή και το πνεύμα του όμως έμεινε αθάνατο, αιώνια παρακαταθήκη για τους Έλληνες στο αίμα και το πνεύμα. Στο σημείο της θυσίας του υπάρχει ένα υπέροχο τεράστιο άγαλμα του γλύπτη Νίκου Κοτζαμάνη, είχα την τιμή να τον γνωρίσω όταν σπούδαζα στην Αγγλία, το οποίο αποτελεί πρότυπο μνημειακής τέχνης.
Εφέτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την θυσία του Αυξεντίου. Οι νεοέλληνες αγνοούν ακόμη και το όνομά του, έχοντας εκπορνεύσει την αξιοπρέπειά τους και έχοντας απολέσει κάθε τιμή και συνείδηση. Δεν θέλουμε Αυξεντίου σήμερα, δεν μας χρειάζονται. Θέλουμε μόνο κανέναν βουλευτάκο, δήμαρχο ή κομματάρχη, για να μας βάλει συμβασιούχους στο δημόσιο. Δεν έχουμε ανάγκη από ήρωες. Ήρωες χρειάζονται μόνο τα ζωντανά έθνη, εμείς είμαστε πλέον «πολυπολιτισμικοί». Το παράδειγμα του Αυξεντίου όμως ας φωτίζει τον δρόμο μας. Τον δρόμο του χρέους και του καθήκοντος. Διότι όπως έλεγε ο Νίτσε «μονάχα εκεί όπου υπάρχουν τάφοι, υπάρχει και ανάσταση». Καλή Ανάσταση Έλληνες.
Ο Γρίβας έχει στρατολογήσει εδώ και 2 χρόνια αρκετούς Κυπρίους σε αυτό τον αγώνα. Ξεχωρίζει όμως ένας: ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο Αυξεντίου έχει υπηρετήσει ως έφεδρος Αξιωματικός στον Ελληνικό στρατό και έχει αφοσιωθεί στον αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα. Αναλαμβάνει υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και διευθύνει τις πρώτες στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Βρετανικών στρατευμάτων κατοχής. Οι Βρετανοί τον επικηρύσσουν αμέσως και οι φωτογραφίες του «κοσμούν» όλα τα βρετανοκρατούμενα αστυνομικά τμήματα. Οι «ειδικές δυνάμεις» των Βρετανών επιφορτίζονται με την σύλληψη του Αυξεντίου, νεκρού ή ζωντανού.
Τρίτη, 3 Μαρτίου 1957. Οι Βρετανοί έχουν πληροφορίες ότι ο Αυξεντίου κρύβεται στην Μονή του Μαχαιρά. Εκατοντάδες κομάντο περικυκλώνουν την μονή και οι έρευνες επεκτείνονται στα δάση της περιοχής, τα οποία είναι αρκετά δύσβατα και προσφέρονται για απόκρυψη. Μία περίπολος των Βρετανών ανακαλύπτει ένα κρησφύγετο μέσα στο έδαφος. Μέσα σε αυτό βρίσκεται ο Γρηγόρης Αυξεντίου με 2 αντάρτες της ΕΟΚΑ. Αμέσως οι Βρετανοί τον περικυκλώνουν και ζητούν την παράδοσή του. Ο Αυξεντίου διατάζει τους 2 άνδρες του να παραδοθούν, αλλά ο ίδιος δεν παραδίδεται. Ένα νέο «μολών λαβέ» ακούγεται στο Ελληνικό έθνος.
Οι Βρετανοί κομάντο επιχείρησαν πολλές φορές να μπουν στο κρησφύγετό του, αλλά μάταια. Μετά από ώρες μάχης, οι Βρετανοί έδωσαν εντολή σε ένα ελικόπτερό τους να ρίξει βενζίνη μέσα στο κρησφύγετο και του ζήτησαν για τελευταία φορά να παραδοθεί. Η απάντηση του Αυξεντίου ήταν μία νέα ριπή αυτομάτου, αν και ήξερε τι τον περίμενε. Οι Βρετανοί δεν δίστασαν να βάλουν φωτιά στην βενζίνη και να τον κάψουν ζωντανό. Το σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου κάηκε, η ψυχή και το πνεύμα του όμως έμεινε αθάνατο, αιώνια παρακαταθήκη για τους Έλληνες στο αίμα και το πνεύμα. Στο σημείο της θυσίας του υπάρχει ένα υπέροχο τεράστιο άγαλμα του γλύπτη Νίκου Κοτζαμάνη, είχα την τιμή να τον γνωρίσω όταν σπούδαζα στην Αγγλία, το οποίο αποτελεί πρότυπο μνημειακής τέχνης.
Εφέτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την θυσία του Αυξεντίου. Οι νεοέλληνες αγνοούν ακόμη και το όνομά του, έχοντας εκπορνεύσει την αξιοπρέπειά τους και έχοντας απολέσει κάθε τιμή και συνείδηση. Δεν θέλουμε Αυξεντίου σήμερα, δεν μας χρειάζονται. Θέλουμε μόνο κανέναν βουλευτάκο, δήμαρχο ή κομματάρχη, για να μας βάλει συμβασιούχους στο δημόσιο. Δεν έχουμε ανάγκη από ήρωες. Ήρωες χρειάζονται μόνο τα ζωντανά έθνη, εμείς είμαστε πλέον «πολυπολιτισμικοί». Το παράδειγμα του Αυξεντίου όμως ας φωτίζει τον δρόμο μας. Τον δρόμο του χρέους και του καθήκοντος. Διότι όπως έλεγε ο Νίτσε «μονάχα εκεί όπου υπάρχουν τάφοι, υπάρχει και ανάσταση». Καλή Ανάσταση Έλληνες.
Athens Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου