Βιβλιοπαρουσίαση !!!!

Θα τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας!

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΡΙΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ-ΚΑΛΟΥΔΗ
Έχει εκδόσει έως τώρα τέσσερα βιβλία: το πρώτο της μυθιστόρημα με τον ιταλικό τίτλο «IL PUSSA VIA DI QUA», των εκδόσεων «Il Grappolo», είναι μετάφραση από τα ελληνικά.
Το δεύτερο, «Η Πρέσβειρα των Χελιδονιών» από τις εκδόσεις Λιβάνη, βραβεύτηκε το 2003 στην εκπομπή «Να η ευκαιρία» του  Mega Channel.  «Ο Νούμερο 28», από τις εκδόσεις Ερωδιός, είναι το τρίτο της μυθιστόρημα και είναι η ιστορία ενός ταχυδρομικού περιστεριού και της παρέας του: φτερωτοί, δίποδα και τετράποδα θηλαστικά, στέλνουν το μήνυμα για την σωτηρία του πλανήτη μας.
 Το βιβλίο της «Στα Χνάρια των Κομνηνών» των εκδόσεων Ερωδιός, είναι το τέταρτο κατά σειρά και είναι μία αληθινή ιστορία, διανθισμένη με ποντιακούς διαλόγους που ταξιδεύει τον αναγνώστη στις χαμένες πατρίδες. Επίσης, η συγγραφέας συμμετείχε σε δύο ποιητικές συλλογές: στην «Οδό ποιητών» και στους «Δεσμούς λόγου και υπόσχεσης», από τις εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία. Και έπονται και άλλα! Επίσης, έχει διακριθεί για τη φιλοζωϊκή της δράση. Κυρίες και κύριοι, η Μαρία Μαυρίδου-Καλούδη.
Αλήθεια, μια αναφορά έστω και μυθιστορηματική στις «χαμένες πατρίδες», έχει νόημα, την εποχή μάλιστα που ο εθνομηδενισμός αποτελεί τη συνειδητή επιλογή μεγάλου τμήματος της πολιτικής & επιχειρηματικής «ελίτ»;
Ειδικά τώρα, όχι απλά έχει νόημα αλλά και επιβάλλεται. Η προσπάθεια εκμηδένισης της εθνικής μας συνείδησης δεν πρέπει να επιτραπεί να βρει προσοδοφόρο έδαφος. Θα τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας που στο άκουσμα και μόνο της λέξης «έθνος», έχυσαν τόνους τα δάκρυα και πότισαν με το αίμα τους κάθε γωνιά της «χαμένης» και υπάρχουσας πατρίδας μας. Το Έθνος είμαστε εμείς, ο λαός, η οικογένειά μας, με την ευρύτερή της έννοια.
Πώς μπορούμε να αποτινάξουμε από επάνω μας αυτό που αγαπάμε; Εθνικιστής δεν σημαίνει απαραίτητα μισώ τα άλλα έθνη, ή τα άλλα «πολιτικά χρώματα».
Ότι υποδαυλίζω τις προσπάθειες για καλές σχέσεις με τους γείτονές μου και αυτό το υποστηρίζω εγώ, που στην οικογένειά μου έχουμε ουκ ολίγα μέλη αλλοεθνή και πολιτικά ανήκουμε σε διάφορα κόμματα. Που η καλύτερή μου φίλη είναι η Τουρκάλα τραγουδίστρια Ντιλέκ Κότς. Και επιπλέον, όποιος αγαπάει το έθνος του, μπορεί να εκτιμήσει και να σεβαστεί παρόμοια συναισθήματα άλλων.
Προσφυγιά… Η λέξη είναι γεμάτη αρνητική φόρτιση. Όμως, για πολλούς Έλληνες, αποτέλεσε την πραγματικότητά τους. Πόσο στοιχίζει σε έναν άνθρωπο ο ξεριζωμός του από τις πατρογονικές εστίες; Και αν ισχύει το «όπου γης, πατρίς», γιατί πονά ο άνθρωπος όταν εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του;
Ο ξεριζωμός από τις πατρογονικές εστίες είναι αβάσταχτα βαρύς. Είναι σαν να σε ξεριζώνουν από τον ομφάλιο λώρο σου με μανία.  Όσο ζούσαν οι παππούδες μου, το θέμα αυτό υπήρχε στην ημερήσια διάταξη της οικογένειας. Είναι επόμενο το συναίσθημα αυτό να κυριαρχεί μέσα μου. Όσο για το «όπου γης πατρίς», δεν συμφωνώ.
Έζησα στην Γερμανία, διδάχτηκα στα σχολεία τους και όμως στιγμή δεν ένιωσα τον τόπο εκείνο δικό μου. Πατρίδα μου είναι η Ελλάδα και «όπου γης, φιλοξενούμενος».
«Με μαγιά το χώμα της πατρίδας μου». Αντέγραψα ένα στίχο από ποίημά σας, που περιλαμβάνεται στο μυθιστόρημά σας με τίτλο «Στα χνάρια των Κομνηνών». Επτά λέξεις, πολύς ανορθολογισμός. Έχει νόημα η ζωή χωρίς αυτόν, χωρίς μύθο, χωρίς μαγεία και χωρίς πνεύμα;
Το καλό με τα ποιήματα, για αυτό και καταφεύγουμε σ’ αυτά, είναι ότι μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας όπως τα νιώθουμε, χωρίς να νοιαζόμαστε για ορθολογισμούς. Όχι, η ζωή δεν θα είχε νόημα χωρίς τη μαγεία της ποίησης. Όμως σας πληροφορώ πως το χώμα, η χούφτα τα φουντούκια και το φύτεμά τους στα καινούργια χώματα, δεν είναι μία τυχαία έμπνευση. Είναι η περιγραφή μίας πραγματικότητας.
Η γενοκτονία των Ποντίων, απουσιάζει από τα σχολικά εγχειρίδια. Τι θα θέλατε εσείς να διδαχθούν τα παιδιά σας, όσον αφορά στην ιστορία;
Την αλήθεια. Δυστυχώς, η Ελλάδα διδάσκει την ιστορία της Ελλάδας και όχι του Ελληνισμού. Ο εκτός των συνόρων ελληνικός πολιτισμός, έχει πολλά να διδάξει στους νέους μας. Η απουσία της ιστορίας του και της γενοκτονίας, είναι αν μη τι άλλο, ασέβεια προς τη μνήμη των προγόνων  μας.
Νίκος Χιδίρογλου
Ελεύθερη Ώρα