Νέα εξ ανατολών....

ΕΡΙΔΕΣ

Εφ. Μιλλέτ  16-12-2010, αρθρογράφος Τζεγκίζ Ομέρ
Δόξα στον ιδιοκτήτη των ουρανών με το φεγγάρι και το άστρο!

Αυτήν την εβδομάδα, στο άρθρο μου, θα κάνω κάποιες παρατηρήσεις για το άρθρο που έγραψε σχετικά με μένα στις αρχές της εβδομάδας ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας Μπιρλίκ, Ιλχάν Ταχσίν.
Ο Ιλχάν Ταχσίν, σε ένα απόσπασμα του σχετικού άρθρου του, γράφει τα εξής:
«Αγαπώ τον φίλο μου Τζεγκίζ Ομέρ επειδή νομίζω ότι είμαστε ταξιδιώτες στον ίδιο δρόμο, αγωνιστές στον ίδιο αγώνα και διαβάζω κάθε φορά τα άρθρα του. Πράγματι γράφει καλά. Όταν έχει κέφια καπνίζει και πούρα με ωραίο τρόπο. Βέβαια απλώς αστειεύομαι και αναφέρθηκα στο πούρο του επειδή ξέρω πως δεν θα θυμώσει μαζί μου. Πράγματι όμως του πάει να καπνίζει πούρα. Για παράδειγμα υπάρχουν κάποιοι τύποι σαν και εμένα που ό,τι και να πάρουν στα χέρια τους δεν τους πάει. Δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα και θυμώνω με τον εαυτό μου. Όπως ζήτησα, για παράδειγμα, συγνώμη στην υπόθεση της Χαράς Νικοπούλου.
Όμως τι να κάνουμε, αχ, δεν υπάρχει αυτή η φτώχεια; Δεν έχω λεφτά να πετάξω στα σκουπίδια, δεν έχω λεφτά για να βρω μάρτυρες ή να γίνω μάρτυρας. Έτσι τελικά γίνεσαι μασκαράς του ενός και του άλλου. Και εγώ αυτό έγινα στην υπόθεση της Χαράς Νικοπούλου. Αν είχα ισχυρές πλάτες, οχόοο, τότε θα τάιζα ένα αχούρι γαϊδούρια. Αν βέβαια ερχόντουσαν οι πραγματικοί μάρτυρες από εκείνη την περιοχή, τότε, όπως συμβαίνει και στα άρθρα μου, κανένας δεν θα μπορούσε να στέκεται μπροστά μου. Όμως πλήρωσα το τίμημα της είδησης «made in Ιμπραχήμ Μπάλταλι» που βρήκα μπροστά μου και βούτηξα αμέσως. Όμως καλά να πάθω από την μία, διότι στο εξής θα είμαι πιο προσεκτικός όταν θα παίρνω τις ειδήσεις που δεν έχουν πηγή και είναι εξ ακοής ή τις ειδήσεις που αρχικά έχουν αναρτηθεί στις ιστοσελίδες και μετά αποσύρονται. Διότι την είδηση σχετικά με την Χαρά Νικοπούλου την είχα πάρει από την ιστοσελίδα του περιοδικού Ρόντοπ Ριουζγκιαρί, όταν βέβαια αυτή υπήρχε στην ιστοσελίδα. Τώρα μην την ψάχνεις αυτήν την είδηση, είναι φαντάρος πλέον.
Τέλος πάντων, είπαμε ότι το θέμα μας είναι «το κατεστημένο».
Ο φίλος μου Τζεγκίζ χρησιμοποιεί καλά την πένα του. Όμως στο τελευταίο του άρθρο χρησιμοποίησε την λέξη «κατεστημένο. Την χρησιμοποίησε αλλά εγώ κατάλαβα πως εννοεί έναν διαχειριστή σε κάποιο από τα ιδρύματα της μειονότητας ή όλους τους διαχειριστές. Κατάλαβα ότι εννοεί μερικούς. Ο φίλος Τζεγκίζ που γνωρίζω εγώ μιλάει ευθέως, γράφει ευθέως. Όμως, μάλλον έσπασε αυτόν τον κανόνα του και είπε «μερικοί». Τώρα, για παράδειγμα, αν εγώ ήμουν πρόεδρος κάποιου συλλόγου, θα αναρωτιόμουν αν εννοεί και εμένα. Το ίδιο και οι μουφτήδες, οι πρόεδροι των συλλόγων και οι βουλευτές, ποιος δεν θα το έπαιρνε προσωπικά;
Ο φίλος Τζεγκίζ που γνωρίζω εγώ δεν θα καθίσει έτσι και θα γράψει ποιον εννοεί. Διότι αυτός αγαπάει να μιλάει ανοιχτά, όπως και εγώ. Δείτε πως γράφω εγώ επειδή ξέρω πως δεν θα θυμώσει. Άλλωστε στο άρθρο μου δεν υπάρχει κάποια κατηγορία εναντίον του. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Απλά του λέω ξεκάθαρα ότι άφησε υποψίες για όλους στην μειονότητα. Εμείς, ως εφημερίδα, γράφουμε άρθρα πολλές σελίδες για να επιλυθούν τα προβλήματα της μειονότητας. Πρέπει και εμείς να ξέρουμε εκείνον που δεν θέλει την επίλυση των προβλημάτων της μειονότητας και όλοι μαζί να του ασκήσουμε εποικοδομητική κριτική.
Αν είχα άλλο χώρο στην σελίδα μου θα έλεγα το εξής στον φίλο μου Τζεγκίζ. Θα έγραφα ένα ένα τα ονόματα όλων εκείνων που ηγούνται των μειονοτικών ιδρυμάτων για να μπορέσει να επιλέξει αυτός στο επόμενο άρθρο του ποιον εννοούσε. Όμως δεν μου έμεινε άλλος χώρος και πρέπει να κάνω οικονομία αυτή την εβδομάδα. Με συγχωρείτε. Μάλλον σαχλαμάρισα αυτή την βδομάδα, αλλά μην θυμώσετε εε…».
Γνωρίζω τον Ιλχάν Ταχσίν… Αλλά δεν τον αγαπάω διότι για μένα δεν υπάρχει πλέον κάποια πλευρά του που να μπορέσω να αγαπήσω. Βέβαια δεν τρέφω κάποιο μίσος ή έχθρα για αυτόν. Μέχρι πρότινος έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να συμφωνήσω, να τα έχω καλά και να συνεργαστώ μαζί του, αλλά μάταια… Διότι αυτός δεν συμπεριφέρθηκε ανάλογα με την αξία που του δόθηκε και δεν αξιοποίησε την ευκαιρία που του δόθηκε. Γιατί; Ορκίζομαι πως ούτε εγώ κατάλαβα ακόμα το γιατί. Εύχομαι να τα καταφέρουμε στο μέλλον. Δε μπορεί να κόψει κανείς τις ελπίδες του από τον Αλλάχ.
Ο Ιλχάν Ταχσίν και στο παρελθόν είχε προκαλέσει έμενα και τον συνέταιρό μου Μπιλάλ Μπουντούρ. Εμείς δεν δώσαμε διαστάσεις στο θέμα είτε προειδοποιώντας τον καταλλήλως είτε μη απαντώντας του. Βλέπω, όμως, ότι ο Ιλχάν Ταχσίν δεν έχει σκοπό να βάλει μυαλό. Τον τρώει η πλάτη του συνεχώς…
Δεν θύμωσα, δεν θυμώνω και δεν θα θυμώσω μαζί του… επειδή, όπως αναφέρει και ο ίδιος στο τέλος του άρθρου του, σαχλαμάρισε. Συνεπώς δεν έχει νόημα να πάρουμε αρκετά στα σοβαρά ένα ανόητο άρθρο. Εμένα δεν με απασχολεί ο Ιλχάν κι αυτό το ανόητο άρθρο του. Με απασχολούν οι δυνάμεις που βρίσκονται πίσω του. Αυτοί που του έχουν δώσει αέρα και τον έχουν στείλει πάνω μου…
Δεν θύμωσα με τον Ιλχάν, τον λυπήθηκα. Λυπήθηκα που ένας μειονοτικός δημοσιογράφος έπεσε σε αυτήν την κατάσταση και στεναχωρήθηκα στο όνομα της μειονοτικής δημοσιογραφίας.
Για να πούμε και την αλήθεια, αν ήμουν στην θέση του Ιλχάν Ταχσίν θα έφευγα από την Δυτική Θράκη. Και λόγω της ντροπιαστικής θέσης στην οποία βρέθηκε στο θέμα της υπόθεσης της Χαράς Νικοπούλου, δεν θα επιχειρούσα να λασπολογήσω εναντίον των συναδέλφων μου με υπονοούμενα για να δείξω ότι έχω δίκαιο. Απλά θα ζητούσα συγνώμη από την κοινωνία μου. Θα έλεγα πως δεν κατάφερα να σταθώ όρθιος. Δεν θα κλαιγόμουν για φτώχεια και δεν θα κρυβόμουν πίσω από τις φράσεις όπως ‘Δεν έχω λεφτά, δεν έχω ισχυρές πλάτες, δεν έχω εκατομμύρια, δεν έχω λεφτά να πετάξω στα σκουπίδια’. Δυστυχώς, ο Ιλχάν Ταχσίν κάνει λογοπαίγνια και είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα μας δείχνει ως ύποπτους. Θα ήθελα να δηλώσω ότι θα συμφωνήσω μαζί του στο κομμάτι που αφορά τον Ιμπραχήμ Μπάλταλη, αλλά ο Ιλχάν πρέπει να ξέρει ότι έχει πέσει σε μια χειρότερη κατάσταση από εκείνον.
Ο Ιλχάν Ταχσίν λέγοντας «Όμως τι να κάνουμε, αχ, δεν υπάρχει αυτή η φτώχεια; Δεν έχω λεφτά να πετάξω στα σκουπίδια, δεν έχω λεφτά να βρω μάρτυρες ή να γίνω μάρτυρας. Έτσι τελικά γίνεσαι μασκαράς του ενός και του άλλου. Και εγώ αυτό έγινα στην υπόθεση της Χαράς Νικοπούλου. Αν είχα ισχυρές πλάτες, οχόοο, τότε θα τάιζα ένα αχούρι γαϊδούρια. Αν βέβαια ερχόντουσαν οι πραγματικοί μάρτυρες από εκείνη την περιοχή, τότε, όπως συμβαίνει στα άρθρα μου, κανένας δεν θα μπορούσε να στέκεται μπροστά μου», άφησε υποψίες για εμάς.
Όπως είναι γνωστό, εμείς, ως εφημερίδα Μιλλέτ, στην υπόθεση της Χαράς Νικοπούλου, ρισκάροντας όλες τις ποινές και αδιαφορώντας για όλες τις απειλές, ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ. Και δεν έχουμε σκοπό να ζητήσουμε. Δεν το κάναμε επειδή εμπιστευόμαστε τις πλάτες και τα λεφτά που έχουμε για τα σκουπίδια. Δεχόμαστε όλες αυτές τις ποινές φυλάκισης και τις αποζημιώσεις μόνο και μόνο εμπιστευόμενοι τον Αλλάχ. Πρώτα για τον Αλλάχ και δεύτερον για να μην είμαστε οι ταπεινοί που θα λυγίσουν σε εκείνους σαν τη Χαρά, να μην είμαστε οι διάβολοι χωρίς γλώσσα που θα σιωπήσουν απέναντι στις αδικίες. Το μοναδικό κεφάλαιο που έχουμε είναι η πίστη μας στον Αλλάχ και η αγάπη μας για την προσφορά υπηρεσιών στους ανθρώπους μας.
Ο Ιλχάν ακόμα επιχειρεί να αθωώσει τον εαυτό του. Μακάρι να το έκανε με σωστό τρόπο αλλά…... Αν έλεγε ΄΄συγνώμη δε μπόρεσα, φοβήθηκα, τόση είναι η πίστη και η παλικαριά μου, φοβήθηκα, έβαλα την ούρα μου στα σκέλια μου, αυτά από μένα΄΄, μπορεί να τον κατανοούσαμε. Όμως αυτός μοιρολογώντας για φτώχεια και υπονοώντας πως αν είχε και ο ίδιος δυνατές πλάτες σαν κάποιους άλλους, δηλαδή αν τον στήριζαν κάποιοι που έχουν λεφτά, τότε θα αντιστεκόταν. Αυτό που έκανε είναι μεγάλη ντροπή. Όμως η μεγαλύτερη ντροπή είναι όταν λέει «θα τάιζα ένα αχούρι γαϊδούρια». Θέλησε να πει αυτός ο άνθρωπος ότι εμείς ταΐζουμε γαϊδούρια;
Ναι έχουμε ισχυρές πλάτες. Εμπιστευόμαστε αλλά μόνο και μόνον τον Αλλάχ. Προσφεύγουμε στον ιδιοκτήτη του ουρανού με το φεγγάρι και το άστρο γνωρίζοντας ότι έτσι έχουμε ισχυρές πλάτες και δεν υποτασσόμαστε σε κανέναν. Ειδικότερα σε μια υπόθεση που ξέρουμε ότι χίλια τοις εκατό έχουμε δίκιο, εμείς δεν ζητάμε ποτέ συγνώμη. Ας ντραπούν οι μάρτυρες που δεν ήρθαν στην δίκη. Αν υπάρχουν κάποιοι που δεν μας στήριξαν, ας ντραπούν εκείνοι. Αν χρειαστεί εμείς βάζουμε μπροστά την ζωή μας αλλά δεν ζητάμε άδικα ΣΥΓΝΩΜΗ από κανέναν.
Αυτές οι δουλειές δεν γίνονται λέγοντας «Είμαι φτωχός, αν είχα ισχυρές πλάτες…». Δεν μπορούμε να αθωώνουμε τους εαυτούς μας με αυτόν τον τρόπο. Αν είχαν ισχυρές πλάτες τότε όλοι θα το έκαναν. Τότε άλλωστε δεν θα είχε νόημα αυτός ο αγώνας. Σημασία έχει να είσαι όρθιος σε κάθε περίπτωση. Αν δεν σε παίρνει τότε δεν θα προκαλείς άλλους. Δεν θα επιχειρήσεις να ανακρίνεις τον Τουρκισμό και τον Μουσουλμανισμό, το κουράγιο τους για τον αγώνα και την αντίστασή τους στις αδικίες. Πρώτα θα κοιτάξεις στον καθρέφτη. Θα μιλήσεις με εκείνα που έχεις κάνει. Θα ξέρεις τα όρια σου! Το να ασκείς κριτική στον Τουρκισμό, στον Μουσουλμανισμό και στον αγώνα των άλλων δεν είναι καθόλου για σένα.
Να το πω με τα δικά σου λόγια και την δική σου λογική για να καταλάβεις καλύτερα:
Εάν είναι έτσι, τότε εσύ και οι όμοιοί σου μιλήστε ανάλογα με τα λεφτά σας, την δύναμή σας και ανάλογα με το πόσο ισχυρή είναι η πλάτη σας. Όταν θα πλουτίσετε, όταν θα έχετε ισχυρή πλάτη, τότε βγείτε να αγωνιστείτε και ασκείστε κριτική σε άλλους. Κατά την δική σου λογική όσοι είναι φτωχοί σε αυτήν την μειονότητα, όσοι δεν έχουν ισχυρές πλάτες δεν πρέπει να αγωνίζονται για τα μειονοτικά δικαιώματα. Αν έχουν χρήματα τα οποία μπορούν να πετάξουν στα σκουπίδια, τότε μόνο πρέπει να αγωνιστούν ή, με άλλα λόγια, το να αγωνίζεται κάποιος για την Μειονότητα σε αυτόν τον τόπο είναι σαν να πετάει λεφτά στα σκουπίδια.
Ω! Ιλχάν Ταχσίν!
Αν εσύ, όντας ένας δημοσιογράφος και ειδικότερα ένας μειονοτικός δημοσιογράφος που αγωνίζεται για τον Τουρκισμό, που προσπαθεί να βρει τα λάθη όλων σε αυτό το θέμα και προειδοποιώντας την κοινωνία επιχειρεί να γίνει παράδειγμα, στην πρώτη δυσκολία αφήσεις την Μειονότητα και φύγεις, τότε τι πρέπει να κάνει αυτός ο κόσμος; Έτσι θα αποτελέσεις παράδειγμα για αυτήν την κοινωνία; Έχεις συνειδητοποιήσει τι κάνεις με αυτόν τον τρόπο; Εκφοβίζοντας τον κόσμο τον ψυχραίνεις και τον καταπτοείς στον αγώνα του…
Ιδιοκτήτη της εφημερίδας Μπιρλίκ, αδελφέ Ιλχάν Ταχσίν!
Δεν είσαι σε θέση να αξιολογήσεις, να ασκήσεις κριτική και να εξετάσεις τα δικά μου άρθρα. Αυτό ξεπερνά τα όρια σου. Πρώτα να ανακρίνεις τον εαυτό σου και όχι τα πεπραγμένα των Βουλευτών και τα δικά μου άρθρα. Μετά να γράψεις αλλά να γράψεις σωστά χωρίς να ξεφεύγεις. Εκείνοι που όταν δυσκολευτούν ζητάνε συγνώμη από την Χαρά Νικοπούλου δεν έχουν δικαίωμα να μιλήσουν για τον αγώνα αυτής της μειονότητας και να κρίνουν τον αγώνα άλλων. Εσύ έχασες την αξιοπιστία σου. Καλύτερα να βρεις άλλη δουλειά. Και αυτό είναι και για τους όμοιούς σου και για αυτούς που σου δίνουν θάρρος:
Οι τελευταίοι που πρέπει να μιλήσουν στον τόπο αυτόν για Τουρκισμό και Μουσουλμανισμό, για ενότητα και ομοψυχία, να μη μας παριστάνουν τους μειονοτικιστές. Μη τυχόν και πουν λέξη για τον δικό μου Τουρκισμό, τον Μουσουλμανισμό και την αφοσίωση στον αγώνα μου. Προκαλώ εκείνους που θα επιχειρήσουν να με κρίνουν…Τι είδους μειονοτικισμός είναι αυτός την ώρα που μια μειονοτική εφημερίδα καταδικάζεται να πληρώσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποζημίωση και αρκετούς μήνες φυλάκιση; Κιχ δεν βγάζουν οι δικοί μας μειονοτικιστές ηγέτες και όσοι παριστάνουν τους αγωνιστές! Αντιθέτως, αγνοώντας αυτές τις καταπιέσεις, παρουσιάζουν μια στάση σαν να τα χειροκροτούν όλα αυτά. Κατάρα σε τέτοιο Μειονοτικισμό.
Μην με παρεξηγήσεις, δεν θυμώνω με τον Ιλχάν Ταχσίν και τους όμοιούς του. Θυμώνω με τις αδικίες, τις καταπιέσεις και τις προδοσίες. Θυμώνω επειδή επιχειρείται να εξαπατηθούν οι άνθρωποί μας, επειδή στους ανθρώπους μας που επιχειρούν να αντισταθούν στις αδικίες γίνονται χυδαιότητες εκ μέρους κάποιων που στο αίμα τους έχει μπει ο διάβολος και το πάθος για αξιώματα, για αυτοϊκανοποίηση, για εκδίκηση αγνοώντας το δίκιο και το άδικο.
Θυμώνω επειδή όλα αυτά τα επικροτούν κάποιοι που είναι γνωστοί ως μειονοτικιστές στην Δυτική Θράκη… Δεν μισώ τον δράστη αλλά την πράξη… Θυμώνω επειδή η κακία και η ατιμία υπερισχύουν τόσο πολύ και στεναχωριέμαι για εκείνα τα θύματα που έχουν γίνει δούλοι αυτής της κακίας.
Ρωτώ τον Ιλχάν:
Νομίζεις ότι μόνο εσύ είσαι αγωνιστής στον ίδιο αγώνα με μένα, αλλά γιατί δεν είπες ότι πιστεύεις;
1. ….έσπασε αυτόν τον κανόνα του και είπε «μερικοί». Τώρα, για παράδειγμα, αν εγώ ήμουν πρόεδρος κάποιου συλλόγου θα αναρωτιόμουν αν εννοεί και εμένα.
2. … άφησες υποψίες για όλους στην μειονότητα
Σε αυτές τις δυο προτάσεις κάνεις φτηνή ρητορική. Δίνεις αέρα και προκαλείς όλους όσους ηγούνται στα ιδρύματα και τους φορείς. Ενώ εγώ είπα «μερικοί», εσύ επίμονα γράφεις πως άφησα υποψίες για «όλους». Αυτή είναι η εποικοδομητική κριτική σου;
3. … ειδήσεις που δεν έχουν πηγή και είναι μόνο εξ ακοής ή ειδήσεις που αρχικά έχουν αναρτηθεί στις ιστοσελίδες και μετά αποσύρθηκαν.
Αδερφέ Ιλχάν! Εσύ έμεινες για να αθωώσεις τα όσα έκανε η Χαρά Νικοπούλου; Δηλαδή οι ειδήσεις σχετικά με την Χαρά είναι «ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞ ΑΚΟΗΣ», έτσι; Καλά που το είπες αυτό. Δεν είχα άδικο για σένα…
Αν ήσουν ειλικρινής δεν θα έκανες είδηση το άρθρο που έγραψα εγώ την προηγούμενη εβδομάδα και το έκανε είδηση το Αζινλίκτσα, αλλά θα έκανες είδηση το αποτέλεσμα στην δίκη μας με την Χαρά Νικοπούλου. Όμως δεν το έκανες, δεν μπόρεσες να το κάνεις και δεν θα μπορέσεις να το κάνεις είδηση. Δεν μπορείς να το κάνεις, δεν έχεις την δύναμη για αυτό αλλά έχεις δύναμη να πεις λόγια σε μένα; Βρε άτακτε! Βρε άτακτοι!
Το τελευταίο που θα πω σε σένα και τους όμοιούς σου: Μην ασχολείστε με μένα διότι δεν είναι αρκετή η δύναμή σας. Σε εκείνους που σε βάζουν να μου επιτεθείς, πες τους ότι ούτε και η δική τους δύναμη είναι αρκετή. Διότι, δεν υπάρχει καμία δύναμη που να μπορεί να σταθεί απέναντι στην πίστη.
Να πω και το εξής: Έχεις την περιέργεια να μάθεις ποιον εννοώ στο άρθρο μου. Να σου το πω τότε… Εννοώ εκείνους που θα βουτήξουν πρώτοι στο άρθρο μου επηρεασμένοι από τα προκλητικά άρθρα τα δικά σου και των ομοίων σου. Τι έχουν πει; Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται. Όποιος μυγιαστεί από το άρθρο μου αυτό λοιπόν σημαίνει έχει τη μύγα. Συνεπώς σημαίνει ότι αποδέχονται και όσα έχω πει γι’ αυτούς… Άλλωστε αυτό είναι το θέμα που προσπαθώ να τονίσω.
Ας επιχειρήσει λοιπόν να πει κάτι κάποιος και θα δεις τότε τι θα γίνει σε αυτόν τον τόπο. Να δεις τότε εσύ τι πράγματα θα γράψει αυτή η πένα. Να δεις πως βγάζω ένα ένα στη φόρα τα άπλυτα εκείνων. Να σου δώσω και ένα μικρό ίχνος για να δουν ότι δεν μπλοφάρω. Μπορώ να δημοσιεύσω επίσημα έγγραφα στα οποία, εκείνοι που στην Δυτική Θράκη φωνάζουν για Τουρκισμό και Μουσουλμανισμό, έχουν υπογράψει ότι μας αποδέχονται όλους μόνο ως «Μουσουλμάνους» πολίτες. Τότε θα ψάξουν τρύπα να κρυφτούν.
Μετά αυτοί οι κύριοι, χωρίς να ντραπούν, θα κάνουν παράπονα για τις δήθεν αδυναμίες των βουλευτών και θα τους κατηγορήσουν ότι δεν στηρίζουν ούτε διεκδικούν τα εθνικά και θρησκευτικά μας συμφέροντα… Φτάνει τόσο πια… Δεν τα χάφτουμε… Να ξέρουν ότι όσο ζούμε εμείς δεν θα τα χάψει κανένας…
Ξέρετε τι με εκπλήσσει σε αυτόν τον κόσμο; Το να κάνουν τους προστάτες της αυτονομίας της «Σαρίας» των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, εκείνοι που δεν έχουν καμία σχέση με την προσευχή, που έχουν αλλεργία στην θρησκεία και δεν θέλουν να πουν καν το «θ» της θρησκείας, και παρόμοια να υπερασπίζονται τον Τουρκισμό οι Μουσουλμάνοι που δεν έχουν καμία σχέση με τον Τουρκισμό και έχουν αλλεργία ακόμα και στο «Τ» του Τουρκισμού… Αυτοί πράγματι υπερασπίζονται τις αρχές μας ή τους συμφέρει να κρύβονται πίσω από αυτά και υπερασπίζονται τα συμφέροντα που γλιστρούν κάτω από τα πόδια τους; Κατά την άποψή μου, το δεύτερο…
Σε αυτήν την Μειονότητα, όταν κάποια πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν καλά, όταν στον ορίζοντα φαίνονται καλά πράγματα, τότε οι λάτρες του αξιώματος, της θέσης και των συμφερόντων, οι οποίοι νομίζουν πως η Δυτική Θράκη είναι περιουσία των πατέρων τους, αρχίζουν να σπέρνουν διχόνοια και μίσος… Κάνουν σαν λυσσασμένες ύαινες και επιτίθενται στους πραγματικούς υπερασπιστές του Τουρκισμού του Μουσουλμανισμού και της Μειονότητας.
Αυτά προς το παρόν…